گزارش
ایمان گودرزی
روزنامه نگار
این خطر وجود دارد که قبل از اینکه فصل با قهرمانی تیمی جز بایرن مونیخ (از سال 2012 ) به پایان برسد، دعوا بر سر جذب سرمربی موفق لورکوزن به بالاترین حد خود برسد.
ابتدا برای اینکه قهرمان شدن تیمی به جز بایرن در بوندس‌لیگا را درک کنید، بهتر است بدانید آخرین باری که تیمی جز بایرن به لیگ آلمان رسید، تیک تاک وجود نداشت و جود بلینگام 9 ساله بود!
اگر بایرلورکوزن قهرمان شود به هیچ وجه نباید دستاورد بزرگ ژابی آلونسو دست کم گرفته شود، دقیقاً به همین دلیل است که قبل از پایان فصل و حتی قبل از قطعی شدن قهرمانی او، مشتریان زیادی بیرون از باشگاه لورکوزن با برگه قرارداد منتظر او هستند. در حال حاضر دو باشگاه زمان بازیگری او یعنی بایرن و لیورپول به دنبال سرمربی جدید برای فصل آینده هستند. کلوپ پیش از این اعلام کرده که پایان فصل از این تیم جدا خواهد شد و از طرفی سران بایرن اعلام کردند همکاری با توخل زودتر از زمان قرارداد به پایان خواهد رسید.
با وجود این دو مشتری باید دید کدام مسیر منطقی‌تر به حساب می‌آید؟

اسکوادها
در مجموع لیورپول اسکواد بهتری نسبت به بایرن دارد. در واقع اسکواد اصلی آنها آلیسون، ویرجیل فن‌دایک، ترنت الکساندر-آرنولد، محمد صلاح بهتر از چیزی هستند که در بیشتر باشگاه‌ها، نه فقط بایرن، پیدا می‌کنید. قهرمانان آلمان به وضوح بازیکنان درخشانی دارند، از جمله بهترین شماره 9 جهان هری کین، به علاوه جمال موسیالا، جاشوا کیمیچ و آلفونسو دیویس اما کیفیت کلی تیم پایین‌تر است، نکته‌ای که نتایج بی‌تفاوت اخیر آنها بیانگر آن است.
 
قدرت خرج کردن
از نظر قدرت خرج کردن می‌توان گفت هر دو تیم به اندازه کافی توانمند هستند و تاریخ نشان داده هر زمان بازیکنی را واقعاً بخواهند هر کاری برای شکست دادن مشتریانش انجام خواهند داد.
 
ارتباط عاطفی
هر دو باشگاه این استدلال را دارند که از دیگری برتری دارند. آلونسو پنج فصل را در لیورپول (09-2004) بازی کرد و بعداً سه فصل در مونیخ (17-2014) داشت و ظاهراً وابستگی خوبی به هر دو شهر داشت. او احتمالاً در لیورپول محبوب‌تر است، جایی که او یکی از بخش‌های کلیدی تیمی بود که به طور غیرمنتظره‌ای قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شد.
 
چالش و فشار
یکی از نکات کلیدی انتخاب بایرن می‌تواند این باشد که آلونسو در بایرن جایگزین ناگلزمن و توخلی خواهد شد که عملکرد و موفقیت چشمگیری نداشتند و این همان جایی است که نقطه ضعف کلیدی لیورپول در آن نهفته است، او جانشین محبوب‌ترین سرمربی آنها از زمان سر کنی دالگلیش خواهد شد و مسلماً متحول‌کننده‌ترین آنها از زمان بیل شنکلی است. همانطور که دیوید مویس و اونای امری به شما می‌گویند، جانشین فوری یک نسل افسانه‌ای شدن آخر و عاقبت خوبی ندارد.
در بایرن، کسب عنوان قهرمانی در لیگ یک عنوان کاملاً معمولی به حساب می‌آید، در حالی که دوم شدن لیورپول در لیگ برتر انگلیس فاجعه‌آمیز تلقی نمی‌شود، به‌ویژه در شرایطی که منچسترسیتی هر سال در حال قهرمان شدن است.
  
راه سوم
 در واقع، او سه گزینه دارد: می‌تواند به سادگی از لیورپول و بایرن برای علاقه‌شان تشکر کند، در لورکوزن بماند و به کار خوب خود در آنجا ادامه دهد. گفته می‌شود او در 42 سالگی عجله خاصی برای یک پرواز بلند ندارد. که با توجه به اینکه او اولین فصل کاملش را با لورکوزن پشت سر می‌گذارد بسیار منطقی به نظر می‌رسد.
 هدایت تیم‌های بزرگی مثل لیورپول و بایرن فرصت‌های بزرگی را پیش روی شما می‌گذارند که شاید به این زودی‌ها دوباره به وجود نیاید اما شاید با یاد آوردن سرنوشت آندره ویلاس بواس تصمیم بهتری از طرف آلونسو گرفته شود. ویلاس بواس در اولین فصل کامل مربیگری خود در پورتو در فصل 2011-2010 سه‌گانه را به دست آورد، در تابستان و در سن 33 سالگی به چلسی رفت و در عرض 9 ماه اخراج شد و کم‌کم از سطح اول فوتبال جهان محو شد.
 سناریو‌ها متفاوت است. باید منتظر ماند و دید ژابی آلونسو بین یک عمارت مجلل، یک پنت‌هاوس در بالاترین نقطه برج و یا خانه‌ای کوچک اما راحت و بی‌دغدغه که در 14 ماه گذشته ساخته کدام را انتخاب می‌کند.