از آن‌جایی که ایمان، تقوا و ترس از خدا امری غالب و ناظر بر زندگی شهید بود، او با این فرموده خداوند متعال زندگی خود را شروع کرده بود: یاأَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَ أَهْلیکُمْ ناراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ  «ای کسانی که ایمان آورده اید خود و خانواده خود را از آتشی که هیزم آن مردم هستند، حفظ کنید...». شهید بخشی از زندگی خود را وقف ساختن خانواده‌ای بر اساس ایمان و اخلاق کرد و اول از همه الگویی برای آن‌ها به عنوان بزرگ‌ترین معلم بود.
همچنین اوقات فراغت خود را به آموختن علم و دانش به نزدیکانش صرف می‌کرد و اهمیت فراوانی به این موضوع می‌داد. پس از نماز صبح، محافل خانوادگی روزانه با قرائت و تفسیر قرآن داشت، همچنین مدام در حال ارتباط گرفتن و احوال‌پرسی از همه‌ بستگان بود و از فرزندان برادر خود می‌خواست درباره وضعیت افراد فامیل بررسی کنند و به لحاظ مالی و معنوی به آنان کمک کنند. همچنین در دعاها و صحبت‌هایش شنیده می‌شد برای موفقیت اطرافیانش دعای خیر می‌کند.
از آن‌جا که ایشان در رفتار با مردم و طلب خیر برای آنان فرد فوق‌العاده و ممتازی بود، مردم او را به عنوان الگوی خوبی پذیرفته بودند.

 در رابطه با همسایه
 هر منطقه‌ای که این شهید بزرگ به آن جا کوچ می‌کرد، خیر و نشاط با خود می‌برد، هر روستایی را که در آن زندگی می‌کرد مقصدی برای دانش‌پژوهان قرار می‌داد. او پدری دلسوز بود که به اطرافیانش اعم از خانواده و همسایگان توجه می‌کرد و اگر اتفاقی برای همسایه‌ها رخ می‌داد، نخستین نفری بود که به داد همسایه‌اش می‌رسید و مشکلات را از دوش آنان برمی‌داشت و حتی اگر به دلیل کمبود امکانات قادر به کمک به آن‌ها نبود، از اعتبار و توانایی خود برای خدمت به افراد ساده و نیازمند استفاده می‌کرد.

 مبارزه با وهابیت
 شهید دکتر عبدالکریم جدبان با اندیشه، آگاهی و بصیرت خود فردی تمام عیار بود. او را از نخستین کسانی می‌دانند که به خطر اندیشه وهابیت پی برد و با استدلال به مقابله با آن پرداخت، کتاب نوشت، شعر سرود، سخنرانی‌ها و مناظره‌هایی کرد که سطحی بودن و خطر این اندیشه ویرانگر را ثابت کند.
شهید نخستین کسی بود که با فساد از طریق امر به معروف و نهی از منکر مبارزه کرد و زندانی و شکنجه کردنش تنها بر آگاهی و بصیرت و یقین او به‌درستی آنچه دعوت می‌کرد، می‌افزود.
شهید جدبان پس از آنکه دانش خود را گسترش داد، در سراسر یمن رفته و طرفداران و عاشقان خود را به ادامه تحصیل تشویق کرد؛ زیرا این وسیله را مهم‌ترین ابزار مقابله با فساد می‌دانست.
او کتاب‌های زیادی در زمینه تفکر زیدیه نوشت و در بین اندیشمندان جهان به فردی با تفکر آزاد و میانه رو، تفکر همزیستی، اجتهاد، جهاد و مبارزه با استکبار شهرت داشت. باوجود مشکلاتی که سر راهش قرار گرفت، تحصیلات آکادمیک را به سختی ادامه داد ومدرک دکترایش را با شایستگی بدست آورد. همچنین به صدها دانش‌آموزی که مدارس خود را ترک کرده بودند، کمک کرد به تحصیل برگردند.
شهید دکتر عبدالکریم جدبان که از نمایندگان مجلس بود، همیشه از آن تریبون بزرگ در برابر ظالمان می‌ایستاد و حق را فریاد می‌زد، تا زمانی که در کنار مردم بود از حقوق آن‌ها دفاع کرده و مفسدان را افشا می‌کرد و از مواضع خود در برابر مفسدان سخن می‌گفت. در کنفرانس‌ها، عالی‌ترین آرمان و الگو را ارائه کرد و در آنجا با مواضع و نظرات خود، ستمگران را به وحشت انداخت و نقشه‌های آنان را افشا کرد.  وی هر سال به حج بیت‌الله الحرام می‌رفت و از طرف ائمه (علهیم‌السلام) حج انجام می‌داد. حج از طرف پیامبر خدا(ص)، از جانب حضرت ابراهیم(ع)، یک حج از جانب امیرالمؤمنین (ع) و آخرین حج ایشان در موسم آخر از طرف فاطمه الزهرا (سلام‌الله علیها) بود.
شهید جدبان سرانجام در حال خروج از پاک‌ترین مکان، زمانی که از دیدار با پروردگارش بازمی‌گشت جان خود را فدا کرد و به نشانه عظمت مقامش نزد پروردگارش و به آنچه آرزو داشت، رسید. همه شاگردان و دوستدارانش او را شخصیتی می‌شناختند که همیشه به درگاه پروردگارش برای شهادت در راه او دعا می‌کرد.

 خدمت به ملت
چیزی که شهید عبدالکریم جدبان را در طول زندگی جهادی‌اش-از دوران کودکی و در مسیر علم و کار- متمایز می‌کرد، این بود که او فطرت پاک خود را حفظ کرده بود.
وی مردی بود که خودش را عضو ساده‌ای در کشور نمی‌دید و دغدغه‌ ملت، بخش بزرگی از اولویت‌ها و علایق او بود.
شهید جدبان خدمات بزرگ و فراموش نشدنی به جامعه خود کرد و بزرگ‌ترین انگیزه اولیه او برای نامزدی در مجلس نمایندگان، مسائل مردم و توجه به خدمات آن‌ها بود.
او این جایگاه را صرفاً وسیله‌ای برای خدمت به مردم جامعه و ملت خود می‌دانست و از اعتبار و دانش خود در محافل دولتی برای ارائه پروژه‌هایی استفاده می‌کرد که در خدمت مردم بود.
ایشان در تمام سخنرانی‌ها و فعالیت‌های خود در میان جوانان، آنان را به تحصیل و کار دعوت می‌کرد؛ زیرا آگاهی مردم و علم‌آموزی آنان را وسیله‌ای مهم برای مقابله با فساد و مستکبران فی‌الارض می‌دانست. عبدالکریم جدبان عالم دلاور و جسور و خطیب توانمند و شاعر و سیاستمدار شجاعی بود که در راه خدا سرزنش هیچ ملامت‌کننده‌ای در او اثر نداشت.