شهید حسین بدرالدین الحوثی بزرگ‌مردی است که تمام معانی انسانی و مردانگی در او جمع شده و در واقع او‌ شخصیتی است که با بینشی عمیق همنشین قرآن کریم بود. سیدحسین، انسانی نمونه و مورد ستایش تمام کسانی است که او را می‌شناختند؛ عده‌ای او را به خاطر سخاوتش ستایش می‌کردند و عده‌ای تحت تأثیر شجاعت او بودند، برخی مجذوب فروتنی و خوش‌اخلاقی او شده و بعضی دیگر از علم و دانش او شگفت زده بودند. مردم، شهید الحوثی را به‌خاطر آینده‌نگری، عشق به مردم و توجهش به دیگران حتی حیوانات، دوست داشتند. او به‌خاطر مواضع خیرخواهانه‌‌‌اش به قلب مردم راه پیدا کرد.
اطرافیان نزدیک و دور، دشمنان و دوستان، او را به‌خاطر نقش‌های مهم از جمله خدمت به مردم می‌شناختند؛ زیرا سید حسین، رنج جامعه را زندگی کرده و سختی کشیده بود، به همین خاطر با تمام توانش تلاش کرد در بسیاری از مناطق پروژه‌های خدماتی تأسیس کند و شخصاً در تمامی طرح‌ها فعالیت می‌کرد.  او انجمن خیریه اجتماعی «مران» که محل زندگی او بود را تأسیس کرد و از طریق آن خدمات زیادی ارائه کرد. زمانی که مسئولان استان فقط به فکر رسیدن به منافع خود بودند، مدارس دینی و دولتی بسیاری ساخت، داروخانه بزرگی در مران تأسیس کرد و برای اداره‌ آن گروهی از دختران و پسران را به منظور گذراندن دوره‌های بهداشتی به صنعا و صعده فرستاد تا آموزش‌های لازم را ببینند.
وی برای راه‌اندازی شبکه برق مران و مناطق نزدیک آن تلاش کرد و در مران مصلایی که همه مردم منطقه را در خود جای دهد، ساخت. همچنین در میان مردم منطقه به اخلاق خوش و روحیه‌ای که به مردم احساس امید می‌داد، شهرت داشت و پناهگاه مستضعفان و نیازمندان و مستمندان بود.

 خداترسی و مقاومت
پیام‌های ترسناکی از سوی دولت علی‌عبدالله صالح به شهید سیدحسین می‌رسید که او را تهدید می‌کرد شعار و آموزش‌های قرآنی را ترک کند، وگرنه به او رحم نخواهد کرد، اما توکل زیادش به خدا او را در برابر چالش‌ها قوی می‌کرد و تهدیدها نه تنها او را متزلزل و منصرف نمی‌کرد، بلکه بر ایمان و یقین و استواری بر اصولش می‌افزود.
او معتقد بود شعارها و مبانی قرآنی تنها حرکتی هستند که کشور را از توطئه‌های آمریکا نجات می‌دهند. همچنین به رئیس جمهور یمن تأکید می‌کرد به نفعش نیست خودش را به عنوان نماینده آمریکا معرفی کند و اگر این کار را انجام دهد، سرنوشت او کمتر از سرنوشت شاه ایران، عرفات، صدام حسین و دیگران نخواهد بود.

 فرمانده‌ای خطرناک
شهید حسین بدر الدین الحوثی در زندگی زاهد بود. او تشنه‌ دانش، معلمی برای دانشجویان و نماد مجاهدی آزاد بود. با تفکر بسیار تلاش کرد ذهن‌های گمراه شده را به مسیر نور قرآنی هدایت کند. به‌شدت مخالف فساد و دیکتاتوری بود و بی‌عدالتی را نمی‌پذیرفت. اگر شهید الحوثی نسبت به دنیا حریص بود یا به اصولش پایداری نمی‌کرد، به شهادت نمی‌رسید، اگر پرونده‌ای نداشت و یا پرونده‌ وی برای آمریکایی‌ها خطرناک نبود، او را در حالی که زخمی و بی دفاع و بدون سلاح بود، مقابل چشمان فرزندش نمی‌کشتند. شهید بدرالدین الحوثی شورانقلابی را رقم زد که روح‌ها را جلا داد و حس رهایی را شعله‌ور ساخت، به طوری که این شعله با پیروزی‌ها در میادین زبانه گرفت و خاموش نشد، دل مبارزان را در مقابله با نیروهای استکبار گرم کرد و یمنی‌ها را به چالش و استقامت برانگیخت.