ونوس بهنود
دبیر  تحریریه

یک نفر از پشت سر فریاد می‌زند دیگر نمی‌توانم دوربین را در دست بگیرم. آن یکی کاغذ و قلم را در کیفش چپانده و می‌گوید هیچ سؤالی ندارد. یکی دیگر هم در آن شلوغی دنبال لایو و استوری است. چهل و دومین دوره جشنواره فیلم فجر خاتمه یافت تا بار دیگر مواجهه فیلم و رسانه رقم بخورد و حساب چند چند بودن ما روزنامه نگارها هم مشخص شود. گفته می‌شود نمایشگاه کتاب تهران و جشنواره فیلم فجر بزرگ‌ترین رویدادهای فرهنگی هستند که در قواره فرامرزی می‌خواهند توانمندی‌ها را به نمایش بگذارند اما بخشی از این توانمندی بی‌شک مواجهه اصحاب رسانه با چنین رویدادهایی است. اگر کتاب خوب و فیلم حرفه‌ای نداریم قرار بر این نیست خبرنگار حرفه‌ای هم نداشته باشیم.تحلیل‌های حرفه‌ای از فیلم‌ها، مطالعه در خصوص سابقه فعالیت کارگردان‌ها و به چالش کشیدن مسئولان، انتظاراتی بود که شاید تعداد انگشت شماری از پس آن برآمدند. اما همان طور که رسانه‌ها از خوب و بد فیلم‌ها گفتند یک ارزیابی هم از فعالیت آنها ضروری است. می‌گویید نه؛ پس بشنوید ماجرای رسانه‌ها در فجر را. همه ساله روابط عمومی ‌فجر به گروهی از خبرنگارانی که درخواست حضور در جشنواره را داشته‌اند، کارت ورودی صادر می‌کند. عکاسان، خبرنگاران و مدیران رسانه‌ها به این جشنواره می‌آیند تا فیلم ببینند، بنویسند و در نشست‌های خبری عوامل فیلم را با طرح سؤال و انعکاس رویداد به عموم مردم پیوند بزنند. برخی از فیلم‌های جشنواره فجر که یک سال یا دو سال قبل ساخته شده هنوز به اکران عمومی ‌نرسیده و این در حالی است که خبرنگاران از فیلم‌ها می‌نویسند و مردم آن را ندیده‌اند. با وجود این ضعف، امسال نشست‌های خبری فیلم‌های فجر بیشتر به گپ و گفت و تعارف عوامل خلاصه شد و در کمال حیرت صدایی هم از کسی بلند نشد که‌ ای اهالی رسانه شما قرار است ببینید، بپرسید و بنویسید.
از سویی آن تقویم رومیزی یکی از رسانه‌ها به عنوان هدیه فجر به اصحاب رسانه زمانی که به خلوتی گفت‌و‌گوها و فعالیت باری به هر جهت برای اینکه عریضه خالی نباشد، اضافه شد، از رخوتی می‌گفت که رسانه‌ها می‌گفتند فیلم‌ها گرفتار آن هستند در حالی که دست و پای خودشان را بسته بود.نتیجه این شد که بخشی از رسانه‌ها به جای اندیشه و افزودن نقد و تحلیل به تریبون ناقل گپ و گفت‌ها تبدیل شدند که نهایت آن تلاش برای عکاسی شدن از سوی برخی بازیگران بود که نشان می‌داد رسانه، مسیر کج کرده است. جشنواره فجر تلاش خود را کرد تا موجودی سینمای ایران را نشان دهد. اینکه مردم چقدر در جریان اخبار قرار گرفتند و چقدر به سراغ نوشته‌ها و فیلم‌ها و عکس‌های خبرنگاران رفتند نیز گویای عملکرد آن خواهد بود. اگر اندک است تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.