در حافظه موقت ذخیره شد...
دل نوشته ای از دبیر کل جنبش النجباء خطاب به شهید «مشتاق السعیدی»
جام خشم نوش جان صهیونیست‌ها
شیخ اکرم‌الکعبی خطاب به همرزم شهید و رفیق دیرینه‌اش نوشت: ابوتقوا! ای همراه پارسا و فروتن! رفیق ِ خوش خُلق! مرد آگاه و مخلص و وفادار!
ای فرمانده مجاهد! هیچ رثایی در سوگ تو، حقت را ادا نخواهد کرد. عزیز قلب ما...! از دیرباز نور شهادت در چهره‌ات هویدا بود؛ نوری که پرتوی از نماز شب و راز و نیاز تو با معبودت بود در حالی که مردمان خواب بودند. اینک تو به آرزوی همیشگی‌ات نائل شدی و با رفیق خوش‌غیرتت ابوسجاد به شهادت رسیدی و برای همیشه با عزیزانت وداع گفتی.
همرزم عزیز! خلأ ناشی از فقدان تو آن‌قدر وسیع است که جز با ملاقات نزد خداوند متعال جبران نخواهد شد. اینک که تصمیم به رفتن گرفتی، گواهی بده که ما صبر پیشه خواهیم کرد و در انتظار خواهیم ماند و خواهیم گفت: «أَللَّهُمَّ إِن کَانَ هذَا یُرضِیکَ فَخُذ حَتَّی تَرضَی؛ اَللّهمَّ تَقَبَّل مِنَّا هَذَا القُربَانَ.» خداوندا! اگر این تو را خشنود می‌سازد پس بستان تا آن‌گاه که خشنود شوی؛ این قربانی را از ما بپذیر. این سبک‌بالی و این درجات رفیع، گوارایت باد. خوشا به سعادتت که امروز شهید «قاسم سلیمانی» و شهید «ابومهدی المهندس» با محاسن آغشته به خون به استقبالت خواهند شتافت. تو چهار سال فقدان این دو را گریستی؛ پس امروز بگذار خون تو با خون آنان آغشته شود و تکه‌های پیکرت با پاره‌های تن‌شان درآمیزد.
با تو عهد و میثاق می‌بندم که به‌گونه‌ای جلو اشک‌هایم را بگیرم تا بدل به آتشی برافروخته در جانم شود و جام خشم را بر سر اشغالگران خائن بکوبم و شراره‌های انتقام را بر آن‌ها نازل کنم.
