محمدعلی یزدانیار
دبیر گروه کتاب
Mohammadaliyazdanyar@gmail.com

من با تمام وجود، با تمام توان، با تمام غم، غصه و اندوهی که در درونم جاری است شهادت جمعی از هموطنانمان طی حمله تروریستی کرمان را به تمام داغداران، کرمانی‌ها و دیگر هموطنانم تسلیت می‌گویم. وقتی که این اتفاق شوم افتاد هفته‌نامه ما تمام مراحل چاپش را از سر گذرانده بود، وگرنه یکایک همکاران من در «ایران جمعه» تمام هفته گذشته فکر و ذکرشان کرمان بوده و هست.
تروریسم بد است، اینکه گفتن ندارد، تروریسم در هر شکلش بد است، این یکی حتی بیشتر از قبلی هم گفتن ندارد. تروریسم خوب هم مگر داریم اصلاً؟ و این «تروریسم در هر شکلش بد است» در تمام روزهایی که از این فاجعه گذشته است جلوی چشم من بوده است.
این جمله در این روزها توسط برخی از کسانی که این فاجعه را تسلیت گفته‌اند استفاده شده است. 
اینکه قبل از اینکه تسلیت بگویند و حمله تروریستی را محکوم کنند، یک مقدمه‌ای می‌آورند که «تروریسم در هر شکلی و توسط هر کسی که انجام شود محکوم است» و جوری این را می‌گویند که انگار مثلاً ما خودمان نمی‌دانیم تروریسم اساساً عملی وحشیانه و غیر قابل دفاع است.
آن چیزی که این مقدمه را برای من محل اشکال و سؤال می‌کند، نیت نویسندگان آن است. بله من علم غیب ندارم، کسی را هم نمی‌توانم صرفاً چون نیت او را حدس زده‌ام قضاوت کنم، اما بر مبنای حدسیاتم و بدون نام بردن از شخص خاصی می‌توانم «یک رفتار مشخص» را نقد کنم.
نویسنده گرامی، بازیگر عزیز، ورزشکار محترم، هنرمند و اندیشمند توانا، من حس می‌کنم شما می‌ترسید، می‌ترسید از برچسب‌هایی که ممکن است بخورید، می‌ترسید از برخوردهایی که پس از تسلیت با شما خواهد شد، می‌ترسید و قصد دارید بگویید که «من از اینها نیستم، ولی خب تسلیت هم باید بگویم چون صدها نفر کشته و زخمی شده‌اند، اما باز هم تکرار کنم که من از اینها نیستم».
این «این‌ها»یی که ساخته‌اید وجود خارجی ندارد، «این‌ها» مادر و فرزند و پدر و برادر و خواهری است که با هزار امید می‌زیست و جنایتکاران کوردل دستشان را از دنیا کوتاه کردند. آدم برای محکوم کردن چنین چیزی مگر نیاز به خط کشی با باقی اضلاع ماجرا دارد؟
چیزهای خیلی مهم‌تری از جهت‌گیری سیاسی من و شما، دعواهای ما و اختلافاتمان وجود دارد، باور بفرمایید!