روایت هولناک روزنامهنگار صهیونیست از نقش هولناک جوخه‌های ترور یهود
برخیز و بی‌درنگ او را بکش
از شهادت یحیی عیاش تا قتل مسافر اتاق230 یک هتل در دبی
رونن برگمن، روزنامهنگار صهیونیست، که کتاب‌هایش در زمینه فعالیت سازمان‌های جاسوسی و امنیتی رژیم اشغاگر قدس، در سالهای گذشته توجه بسیاری را به خود جلب کرده است، سال1389 و پس از 10سال بعد از انتشار کتاب «جنگ مخفی علیه ایران»، به‌سراغ تنظیم کارنامه عملیات‌های تروریستی نهادهای امنیتی دولت کودک‌کش اسرائیل رفت و برگی دیگر از اقدامات ضدبشری این رژیم فاسد را فاش کرد؛ سوءقصدهایی که به نوشته او، نهادهای امنیتی اسرائیل علیه «مخالفان» این رژیم در گوشه‌وکنار دنیا انجام داده‌اند. برگمن در این کتاب تصریح می‌کند که رژیم صهیونیستی با سمی‌کردن خمیردندان و انفجار تلفن‌های همراه و حمله پهپادها، از سال1948 بدین سو در عملیات ترور فعال بوده و تاکنون بیش‌از 2700عملیات ترور مخفی را در 70سال گذشته انجام داده است؛ درحالی‌که بسیاری از این عملیات ناموفق بوده‌اند. بااین‌حال، میزان ترورهای موفق تل‌آویو بسیار بهتر از کشورهای غربی است و یهودی‌ها عادت دارند که وقتی از پشت حمله می‌کنند، خنجر را در بدن حریف فروکنند.
برگمن را بهتر بشناسید
رونن برگمن چهل‌وهفت‌ساله، نویسنده و مفسر روزنامه «یدیعوت آحارونوت» رژیم صهیونیستی و دانش‌آموخته کمبریج بوده که کتاب‌های پیشین خود را عمدتاً به امور اطلاعاتی و نظامی رژیم اشغالگر قدس و فرماندهی و تصمیم‌گیری‌ها اختصاص داده بود. او 12سال پیش ازجمله در کتابی باعنوان «مقطع غیرقابل‌بازگشت»، به مسائل پشت‌پرده جنگ سال۲۰۰۶ میان اسرائیل و حزب‌الله لبنان و نیز به تکاپوهای اطلاعاتی و امنیتی اسرائیل علیه برنامه هسته‌ای ایران پرداخت.
رازهایی که افشا شد
رسانه‌های صهیونیست مدعی شده‌اند، رونن برگمن در این کتاب تازه‌اش، رازهای بسیاری را که تا حال سر به مهر بوده، «افشا کرده است». نیویورک تایمز نیز در گزارش اختصاصی خود در خصوص این اثر تصریح می‌کند که این کتاب، تاریخ سوءقصدهای هدفمند اسرائیل را تشریح می‌کند.
چرا نویسنده به این نام علاقه دارد؟
گفته مصطلحی در بین صهیونیست‌های اسرائیل است که مردم می‌گویند «اگر کسی آمده تو را بکشد، تو بلند شو و اول تو او را بکش»؛ به کسی که برای کشتنت آمده، امان نده! برگمن در مصاحبه با شبکه ده تلویزیون این رژیم می‌گوید، در کتابش، با استناد به هزاران مصاحبه که انجام داده و خواندن هزاران سند اطلاعاتی در طول هشت سال کار، تاریخ جامعه اطلاعاتی اسرائیل را نیز بررسی می‌کند. به گفته برگمن، کتابش تنها مربوط به موساد نیست؛ به سازمان امنیت داخلی، شباک (یا شین بت) و امان (سازمان اطلاعات نظامی ارتش اسرائیل) نیز می‌پردازد اما «ستاره اصلی» مطالبی که در کتابش به آنها پرداخته، بخش‌هایی از نیروهای موساد هستند. نهادهای اطلاعاتی کشورش «هزاران» توضیح در مورد کلمه‌ها و بخش‌های کتابش داشته‌اند و او مطالب بسیاری را به گونه‌ای تنظیم کرد که نقض کننده توضیحات یاد شده نباشد و مقررات سانسور اسرائیل را پایمال نکند.
ریشه‌های اطلاعاتی یهود کجاست؟
اما برگمن در مصاحبه با شبکه ده افزود، بسیاری از موضوع‌ها که در گذشته اسرائیل، پنهانی بود، اکنون در وب سایت رسمی شباک، سازمان امنیت داخلی اسرائیل، منتشر می‌شود و برای مثال در یک ماجرا، در حالی که یک عکاس اسرائیلی پیشتر به خاطر برخی عکس‌هایش مورد نقد قرار گرفته بود، حال از همین عکس‌های او در تارنمای شباک در توضیح آن ماجرا استفاده شده است. رونن برگمن به این شبکه گفت، ریشه سازمان‌های اطلاعاتی یهودی در این سرزمین به سال ۱۹۰۷ میلادی (۴۱ سال پیش از تأسیس رژیم) به زمان «تشکیل نخستین گروه مسلحانه یهودی در دوران مدرن» بازمی‌گردد.
عناصر بازیگر رویکرد اطلاعاتی صهیونیست‌ها
به گفته او، کتابش «ترسیم می‌کند که چگونه خلقیات یهودی و تاریخ یهودیت در شکل‌گیری جامعه اطلاعاتی منحصر به فرد اسرائیل نقش دارد.» او می‌افزاید که این امر «اثرات دراماتیکی» در شکل‌گیری اسرائیل داشته است.
برگمن به سراغ همه پرونده‌ها
به نوشته تری گراس براساس مصاحبه دیو دیویس در NPR با رونن برگمن، سوءقصدهای هدفمندی که نویسنده اسرائیلی در کتابش به آنها پرداخته، از مسئولان زمان حکومت قیم بریتانیا در این سرزمین در دهه چهل میلادی قرن بیستم تا کشتن رهبران و فرماندهان و مهره‌های حماس، حزب‌الله و سازمان آزادیبخش فلسطین و دیگر کسانی را که «دشمنان کشور یهود» تلقی شده‌اند، شامل می‌شود. برگمن به شبکه ده تلویزیون اسرائیل گفت، کتابش موضوع‌های کاملاً تازه، حتی مربوط به سپتامبر ۲۰۱۷ را تا قبل از نهایی شدن کتاب برای انتشار، در برمی‌گیرد. به نوشته تری گراس، سوء قصدها از جمله از طریق شلیک، مسموم کردن، بمباران و حملات پهپادی انجام شده است.
از ترور یحیی عیاش تا محمد المبحوح در امارات
برخی موضوعات مطروحه در این اثر برای اولین بار ادعا می‌شود و بیان صحت و سقم آن با دستگاه‌‌های رسمی فعال در این عرصه‌‌هاست و دور از ذهن نیست که بخش مهمی از این ادعاها را باید در چهارچوب جنگ روانی رژیم صهیونیستی در مقابل رقبا و حریفان ارزیابی کرد. اما برخی نکات مطرح شده مهر تأییدی بر جنایات جوخه‌های ترور رژیم غاصب صهیونیستی در طول سالیان متعدد و علیه مقامات و شخصیت‌های اثرگذار کشورهای اسلامی است که به اهم محورهای آن اشاره خواهیم کرد.
به مناسبت بیست و یکمین سالروز شهادت یحیی عیاش سردار قسامی تـرور یحیی عیـاش در ٥ ژانویـه ١٩٩٦. او مـغـز متفـکـر عـملیـات ضدصهیونیستی در اراضی اشغالی بود که به گفته برگمن در سالهای ٥-١٩٩٤ عامل هلاکت ٥٦ اسرائیلی و مجروح شدن ٣٨٧ یهودی طی نه عملیات بوده است. داستان مفصل از تعقیب و شهادت عیاش در کتاب برگمن آمده است. داستانی که حاکی از استیصال دستگاه امنیتی اسرائیل برای یافتن و سپس ترور او است؛ آن هم با خیانت نزدیکان و ترور از طریق انفجار دستگاه گوشی همراه.
ترور بیولوژیک طراح و رئیس بسیاری از عملیات‌های ضدصهیونیستی از «جبهه خلق برای آزادی فلسطین» به نام ودیع حداد و ابتلای او به سرطان و مرگ در ٢٨ مارس ١٩٧٨ از طریق شکلات یا به قول برگمن با خمیردندان. او پیش از این در سال ١٩٦٩ نیز هدف موساد در بیروت قرار گرفت، ولی جان سالم به در برد.
- ترور عماد مغنیه از ارکان نظامی و امنیتی حــزبﷲ لبنان در ١٢فوریه ٢٠٠٨پس از نزدیک به سی سال مبارزه ضدصهیونیستی که عمدتاً تحت تعقیب بود.
ترور دانشمندان هسته‌ای ایران از جمله اردشیر حسین‌پور در ٢٥دی ماه ١٣٨٦، مسعود علی محمدی در ٢٣دی ماه ١٣٨٩ (ص٨٠١)، مجید شهریاری و فریدون عباسی در ٨ آذر ١٣٨٩، مصطفی احمدی روشن در ٢١دی١٣٩٠ و داریوش رضایی‌نژاد در١مرداد ١٣٩٠.
ترور سردار تهرانی مقدم و شــانزده نفراز همرزمان او در پایگاه سپاه در ٤٨ کیلومتری غرب تهران در ٢١آبان ١٣٩٠. وی از طلایه‌داران ساخت و توسعه صنعت موشکی ایران بود.
- ترور خلیل الوزیر نفر دوم فتح معروف به ابوجهاد در تونس در ١٦آوریل ١٩٨٨؛ با به استفزاز واذلال اسرائیلی متواصل للامارات–قناه العالم الاخباریه کارگیری ارتش، موساد و نیروهای پشتیبان در تونس. (ص٤٣٧-٤٢٣)
- ترور برخی شخصیت‌های درجه دو گروه‌ها و جریان‌های سیاسی- نظامی از جمله، ابو ایاد (صلاح خلف) یا ابراهیم المقادمه یا اسماعیل ابوشنب که به جای شخصیت‌های درجه یک از جمله یاسر عرفات در یک دوره صورت می‌گرفت. مگر اینکه رهبران گروه‌ها آستانه تحمل اسرائیل را رد کرده باشند؛ از جمله شیخ احمد یاسین.
رسوایی امنیتی در پی ترور محمود المبحوح از سران جنبش مقاومت اسلامی (حماس) در اتاق 230 یک هتل دبی با افشای ماهیت اسرائیلی تروریست‌ها که از پاسپورت کشورهای دیگر استفاده کرده بودند.
مستندات ترور المبحوح از زبان پلیس دبی
رئیس پلیس دبی فاش کرد که 26 نفر از عوامل اطلاعاتی و عملیاتی دستگاه جاسوسی یهود(موساد) در این جنایت ترور المبحوح دخیل بودند و عاملان این جنایت شامل 6 ایرلندی، 12 انگلیسی، 4 فرانسوی، 3 استرالیایی و یک آلمانی به اضافه دو فلسطینی متهم به دزدی بودند که همگی در امارات حضور داشته‌اند. موساد برخی از عاملان این ترور خود را در پوشش «تنیس باز» مبدل کرده بود و جنایت خود را در کمتر از یک سوم ساعت به پایان رساندند و در کمتر از 24 ساعت قبل از کشف جسد، دبی را ترک کردند.
چهار سال از ترور «محمود المبحوح» گذشت–تسنیم. سپهبد ضحی از مقامات پلیس امارات همچنین اظهار داشت که عاملان این جنایت در چندین هتل اقامت داشتند و برخی از آنها از بدو ورود به دبی تا ورود المبحوح به اتاقش تعقیب کردند و حتی با او سوار بر همان آسانسور شدند. وی تأکید می‌کند که تروریست‌های موساد دو بار برای ورود به اتاق المبحوح در غیاب وی تلاش کرده‌اند. وی همچنین تصریح کرد که در میان مظنونان این جنایت دو فلسطینی نیز به اردن گریختند اما دستگیر و به پلیس امارات تحویل داده شدند.
سپهبد ضحی خلفان، رئیس پلیس دبی، در مصاحبه‌ای که در روزنامه الرای اردن و به همراه روزنامه قطری الشرق منتشر شد، تأیید کرد که خلیج فارس به منطقه خرابکاری موساد بدل شده است و جوخه‌های ترور یهود با پاسپورت‌های مختلف اقدام به خرابکاری و ترور شخصیت‌ها و سوژه‌ها می‌کنند.
«یاسر عرفات دهه‌ها هدف طرح‌های سوءقصد اسرائیل»
یکی از طرح‌های ترور اسرائیل برای کشتن یاسر عرفات در سال ۱۹۸۲ برنامه‌ریزی شد؛ زمانی که رهبر سازمان آزادیبخش فلسطین در لبنان بسر می‌برد و اسرائیل اندکی قبل از آن، در زمان نخست‌وزیری مناخم بگین درگیر جنگ سختی در لبنان شد. یک ماه پس از آن جنگ در ساعات بعدازظهر روز بیست و دوم اکتبر ۱۹۸۲ به دفتر موساد اطلاعیه‌ای ظاهراً موثق از منابعش دریافت شد مبنی بر اینکه یاسر عرفات فردای آن روز با یک فروند هواپیمای خصوصی از آتن به قاهره می‌رود. دو مأمور وابسته به بخش «قیصریه» در موساد به فرودگاه آتن رسیدند تا با چشم خود ببینند که عرفات سوار هواپیما می‌شود. آریل شارون، وزیر دفاع وقت و رافائل ایتان رئیس ستاد وقت ارتش اسرائیل قویاً از کشتن عرفات حمایت کردند و ژنرال داوید عبری فرمانده وقت نیروی -الذکرى الثالثه والتسعون لمیلاد الرئیس المؤسس–مؤسسه یاسر عرفات را هوایی زیر فشار گذاشتند که به طرح کمک کند؛ دو جنگنده اف-۱۵ برای پرواز از پایگاه تل نوف آماده عملیات شد اما ژنرال عبری به یکی از خلبانان گفت، «بدون اجازه من حق آتشباری ندارید؛ حتی اگر تجهیزات مخابراتی مختل باشد و خودتان صدای من را نشنیدید، به هیچ وجه حق آتشباری ندارید». ساعت ۱۴:۰۵ در روز ۲۳ اکتبر، مأموران موساد در آتن به ستاد مرکزی در تل آویو خبر دادند «او (عرفات) اینجا است؛ قطعاً شناسایی شد؛ خودش است». ژنرال عبری در مصاحبه با برگمن گفته است، خواهان جزئیات بیشتری از مسئولان اطلاعاتی اسرائیل شد که چرا عرفات می‌خواسته در آن روز مشخص به قاهره برود، نهادهای اطلاعاتی اسرائیل خود تأیید کردند که دلیلی برای سفر آن روز عرفات به مصر ندارند. عبری افزوده است مجبور بودم که بدانم که «واقعاً خود تروریست است یا نه؟»؛ مأموران موساد در آتن بار دیگر تأکید کردند که اطمینان قطعی دارند خود عرفات است و دارد سوار هواپیما می‌شود؛ ساعت ۱۶:۳۰ شده بود؛ هواپیمایش پرواز کرد. ژنرال ایتان فرمان داد، هواپیمایش را بزنید. دو جنگنده برخاست؛ اما من هنوز قلباً مردد بودم؛ سران موساد فشار می‌آوردند که خود عرفات است؛ اما من به رئیس ستاد ارتش گفتم، «رافول (کنیه ژنرال رافائل ایتان) قطعیت شناسایی عرفات صددرصدی نیست». ساعت ۱۶:۵۵ دقیقه، ۲۵ دقیقه بعد از برخاستن جنگنده‌ها به سوی آتن، اطلاع دیگری به موساد رسید که یاسر عرفات در آتن نبوده است؛ من به خلبان‌ها فرمان دادم صبر کنید. ساعت ۱۷:۲۵ دقیقه امان (سازمان اطلاعات نظامی ارتش اسرائیل) و موساد سرانجام توانستند خبر بدهند که فرد سوار شده به هواپیما نه یاسر عرفات بلکه فتحی عرفات پزشک کودکان و مؤسس صلیب سرخ فلسطینی و از بستگان نزدیک به عرفات بود. به نوشته برگمن، دکتر فتحی عرفات همراه با سی کودک فلسطینی که از کشتار صبرا و شتیلا در لبنان جان به در برده بودند، در هواپیمای یاد شده بود و آنها را برای درمان به سوی قاهره می‌برد. برگمن در کتابش نوشته است که اسرائیل در طول چند دهه در پی کشتن یاسر عرفات بود. رهبر ساف سرانجام در زمستان ۲۰۰۴ درگذشت. فلسطینیان بسیاری هنوز «سوگند» می‌خوردند که اسرائیل او را مسموم کرد و کشت. سند قطعی این اتهام تا به امروز ارائه نشده است.
