تقویم تاریخ
قطعنامه ساطوریکردن فلسطین
1947: سازمان ملل سر به دیوار ندبه گذاشته و اشک تمساح میریزد و به وضوح به طرف یهودیان غش کرده است. درکنارش، طرح «دو دولت فلسطین» روی زمین است(جان کالینز، کانادا).
بهزاد توفیقفر
نویسنده
7آذر1326 (1947): تصویب طرح تقسیم فلسطین به دو منطقه عربی و یهودی در سازمان ملل
هفتاد و شش سال پیش در چنین روزی، قطعنامه ۱۸۱ سازمان ملل، معروف به قطعنامه تقسیم، تشکیل دو دولت عربی و یهودی در مرزهای فلسطین را تصویب کرد. براساس این طرح قرار شد تا ۴۷ درصد کشور فلسطین به 70 درصد ساکنان فلسطینی آن و بقیه فلسطین به 30درصد یهودیان آواره، داده شود. این یهودیان آواره از کجا آمده بودند؟ آهان! سال 1276 شمسی(1897 میلادی) اولین کنگره صهیونیسم توسط تئودور هرتسل تشکیل و قرارشد سرزمین مقدس را بگیرند برای خودشان کشور درست کنند. اما در طول چهل سال، علیرغم تلاش شبانه گروههای تروریستی صهیونیستی مانند هاگانا، هاشومیر، ملات، ایگوز و غیره؛ تعداد یهودیان فلسطین از سه درصد بالاتر نرفت. در نتیجه آژانس یهود از هیتلر خواست تا یهودیان را از اروپا آواره کند و همزمان برای ایجاد انگیزه بیشتر! چندتا از یهودیهای درجه سه(مثل لهستانیها) را بکشد. همزمان بقیه کشورها هم که ربطی به آلمان نداشتند، یهودیان خود را آواره شدند. باز هم همزمان، انگلیسیها که تا دیروز سه وعده در روز میگفتند جمع کنید بروید یه گوشه دنیا توی فلسطین کشور خودتان را میدهیم، برای داغ کردن بازار، ییهو گفتند به یهودیان آواره ویزای فلسطین نمیدهیم و دلمان برایشان تنگ میشود. حتی چندتایشان را فرستادند ایران. از آنطرف، همان گروههای تروریستی که در کار انگیزه بودند، کمی هم به پاسگاههای پلیس انگلیس در فلسطین انگیزه دادند و انگلیسیها چنان زجه مویهای راه انداختند که نگو. برخی کشورهای عرب هم از فعالیتهای انگیزشی این گروهها در فلسطین به سازمان ملل شکایت کردند. درنتیجه انگلیس تصمیمگیری درباره فلسطین را به سازمان ملل واگذار کرد!! و سازمان ملل هم خُب، تشکیل جلسه داد و همینطور که داشت میگفت «نه به جنگ!» ناگهان آمریکا طرح «دو دولت» را از زیر میزش پیدا کرد و گفت این مال کیه؟ همه دستهایشان را بردند بالا و طرح تصویب شد.
8آذر1389(2010): شهادت مجید شهریاری دانشمند ممتاز ایرانی
راستش را بخواهید مجید شهریاری خودش همه دلایل ترورشدن را داشت. از دانشگاه امیرکبیر لیسانس گرفته بود با بهترین نمره. از دانشگاه شریف فوقلیسانس گرفته بود با بهترین نمره. از دانشگاه امیرکبیر، دکترا گرفته بود بازهم با بهترین نمره! آن وقت با بهترین نتایج علمی و تعداد بالای پروژههای موفق ملی و بینالمللی و چندین مقاله علمی پژوهشی هم به درجه استادی دانشگاه امیرکبیر رسیده بود. آخه آدم هم اینقدر علمی؟! اینقدر پژوهشی؟! حتی با اینکه میدانست چه عواقبی در انتظارش هست، چندین دانشجوی دکترا را راهنمایی کرده بود تا آنها هم با بهترین نمره دکترایشان را بگیرند. تازه داشت برای کشف و تولید رادیوداروها و تولید برق و کمک به کشاورزی کشور و چندتا کار مفید دیگر هم تلاش میکرد. یعنی چه؟!!