ابراهیم کاظمی مقدم
طنزپرداز

الآن ما کشوری به اسم اسرائیل داریم که ارتشی هم به نامش باشد؟ شما در خیابان های تلاویو و حیفا بروید و از مردم بپرسید. می‌گویند ارتش اسرائیل اصلا کیلویی چند؟ ارتش اصلا چی هست! با چند زبان دیگر هم شاید بپرسند. چون نداریم. البته این که ما یهودی ها، هر کدام از یک جایی آمده‌ایم اینجا هم بی‌تاثیر نیست. بعد می‌گویند اسرائیل بیمارستان المعمدانی را زده! اصلا اسرائیل ارتش ندارد که موشک بزند.
این نیرو های نظامی و تفنگ به دست هم که می‌بینید مردم معمولی هستند! قانون رژیم ما می‌گوید همه سربازید! مرد و زن، کوچک و بزرگ! قانون کشور شما اجازه حمل سلاح نمی‌دهد به ما چه؟ خود من الآن صد سال را رد کرده‌ام اما نیروی ذخیره هستم. هفده تا فرزند و نوه دختر و پسر هم دارم که همه نظامی هستند. شاید بگویید خب خانه من تنها از پاسگاه محل شما بیشتر نیرو دارد! ولی نه! الآن من درجه نظامی‌ام از همسرم بالاتر است اما وقتی می‌گویم سفره را جمع کن نمی‌کند و باید دستور بدهم از پادگان بغلی یکی بیاید!
 البته شما سربازهای ما را نمی‌بینید! نه که شما! خود ما هم موقع حمله حماس نمی‌بینیمشان! یک بار نیروهای حماس به خانه من آمدند و دنبال نیروهای نظامی گشتند! خود من هم بلند شدم و با آن‌ها گشتم تا لااقل یکی از این هفده تا را پیدا کنم. اما نشد که نشد. اخلاق خوب بچه‌های من باعث شده بود که از خشونت دوری کنند و موقع مبارزه با کظم غیظ محل را ترک کنند!
 چند روز بعد هم که پیدا شدند قرار شد به خاطر تکرر ادرار شبانه و روزانه معاف بشن که نشد و افسرشون فقط جیره پوشکشون رو اضافه کرد روی این حساب می‌گویم ما اصلا چیزی به اسم ارتش اسرائیل نداریم! گشتیم نبود. شما هم نگردید نیست!