تعداد فقرا در دولت روحانی به شدت افزایش یافت. در حالی که در ابتدای دولت یازدهم 22٫8 درصد از جامعه زیر خط فقر زندگی می‏کردند طبق آخرین آمار وزارت تعاون، در سال 1398 این رقم به 32 درصد رسید یعنی بیش از 9 واحد درصد بر جمعیت زیر خط فقر افزوده شد.
در سال 1392 حدود 17٫6 میلیون نفر از مردم زیر خط فقر بودند اما در سال 1396 به 26٫6 میلیون نفر رسید یعنی 9 میلیون نفر در دولت روحانی زیر خط فقر رفتند.

گزارش مرکز آمار ایران از درصد جمعیتی که با کمتر از 2 دلار در روز زندگی می‏کنند (بر مبنای ارزش دلار بر اساس ارزش برابری قدرت خرید، گزارش شده صندوق بین‏المللی پول) نشان می‏دهد در سال 1391 هشت‏صدم درصد از مردم ایران درآمد کمتر از روزانه 2 دلار داشتند که در سال 1399 این رقم تقریباً 10 برابر شد و به 79 صدم درصد رسید.

گزارش مرکز آمار از درصد جمعیتی که با کمتر از یک دلار در روز زندگی می‏کنند نیز گواه وضعیت اسفناک عملکرد دولت قبل است. در سال 1391 یک‏صدم درصد مردم ایران با کمتر از یک دلار در روز زندگی می‏کردند که این رقم در سال 1399 با رشد 6 برابری به شش‏صدم درصد رسید.

سهم هزینه‏های 20 درصد دهک پایین درآمدی کشور از کل هزینه‏های دهک‏ها یکی دیگر از شاخص‏هایی است که وضعیت تغییرات درآمدی در کشور را نشان می‏دهد. هر چه این سهم بالاتر رود یعنی وضعیت درآمد 20 درصد کم‏درآمد جامعه بهتر شده و برعکس هر چه این سهم کمتر شود یعنی اوضاع فقرا بدتر شده است.
بر اساس گزارش مرکز آمار، سهم 20 درصد فقیرترین جمعیت خانوارهای کشور از کل هزینه خانوارها در پایان دولت قبل 67 هزارم بود اما در دولت روحانی به 58 هزارم سقوط کرد؛ یعنی سهم فقرا در 8 سال دولت‏های یازدهم و دوازدهم مرتباً کوچک و کوچک‏تر شد.