در چند روز گذشته شاهد حوادث غم‌انگیز مشابهی در گوشه و کنار کشور بودیم که در همه آنها دختران قربانی خشم و عصبانیت پدران خود شده‌اند. قتل فرزند در واقع شدیدترین نوع کودک‌آزاری است حتی اگر فرزندان در سنین جوانی باشند. بررسی‌ها نشان می‌دهد برخی تعصبات خانوادگی و فرهنگی، اختلالات روانی، مشکلات اقتصادی و برخی عوامل دیگر از دلایل وقوع چنین فجایع خانوادگی است. اما آنچه در این میان تأسف‌بار است، اینکه برخی پدرها با علم بر اینکه مجازات شدیدی- قصاص- در انتظارشان نیست، دست به این جنایت‌ها می‌زنند و سناریوی تلخ قتل فرزند به دست پدر رقم می‌خورد. هر چند این موضوع ریشه در قانون کشور دارد و با توجه به آنچه در ماده 301 قانون مجازات اسلامی مقرر است، اگر پدر یا پدربزرگ، فرزند خود را بکشد، قصاص نخواهد شد. اما برخی انتقادهای بسیاری بر این قانون وارد دانسته‌اند. مطابق قانون مجازات اسلامی در صورتی که فرزند توسط پدر خود به قتل برسد، پدر قصاص نمی‌شود. اما طبق ماده 220 قانون مجازات اسلامی پدر مکلف به پرداخت دیه به وراث فرزند می‌شود.علاوه بر دیه مقرر شده طبق ماده ۶۱۲ قانون مجازات‌های اسلامی چنانچه عمل قتل فرزند باعث رعب و وحشت و اخلال در جامعه شود، محکومیت تعزیری بر قاتل اعمال و به سه تا 10 سال حبس محکوم می‌شود.اما گذشته از موضوع مجازات در حوادث فرزندکشی آنچه باید بیشتر مد نظر قرار گیرد، اصلاح برخی نواقص فرهنگی و تربیتی در جامعه است که باعث می‌شود چنین فجایعی در کشور رخ دهد. به همین خاطر، حتی اگر چنین جنایات و قتل‌هایی اندک هم باشد لازم است با بررسی کارشناسانه و تحلیل آن، راه بر جنایت‌های مشابه آینده بسته شود.
