در حافظه موقت ذخیره شد...
نه به آرشیو فیلم های کوتاه
اما فیلم‌های کوتاه که در بسیاری از مواقع آثار درخوری هم محسوب می‌شوند و قابل تحسین هستند نه تنها دیده نمی‌شوند بلکه تنها به عنوان یک اسم در رزومه همان کارگردان‌های بزرگ جاخوش کرده‌اند و غالباً هم هیچ‌گاه تعداد تماشاگرانشان از چند ده نفر بیشتر نمی‌شود.ساخت فیلم‌های کوتاه اگر چه از دیرباز برای آزمون و خطا کردن ساخته می‌شدند اما رفته رفته نشان دادند که هم حرفی برای گفتن دارند و هم از بسیاری از فیلم‌های بلند دیدنی ترند.نگاهی به اخبار خبرگزاری در طول هفته نشان می‌دهد که در ماه حداقل 30 فیلم کوتاه به جشنواره‌های خارجی فرستاده می‌شود و نکته حائز اهمیت‌تر هم آن است که بیشتر آنها، هم برگزیده جشنواره‌ها می‌شوند و هم با دست پر به کشور باز می‌گردند.اما در نهایت وقتی کار در جشنواره‌ها تمام می‌شود فیلم‌ها در حد همان نام و رزومه و آرشیو باقی می‌ماند و حمایتی که باید صورت نمی‌گیرد.وقتی کشور ما در حوزه‌های مختلف هنری به خصوص سینما و فیلمسازی تا این حد پتانسیل دارد چرا باید با سیاست‌های غلطی که از گذشته تبیین شده سرکوب شود.بی تردید تنها سازمان سینمایی نباید حامی هنرمندان باشد و سازمان‌های دیگری هم همچون صدا و سیما و بخش خصوصی می‌توانند در این مسیر جوانان مستعد و هنرمند کشورمان را یاری کنند.کافی است در صدا و سیما و در خلال بسیاری از برنامه‌هایی که شاید مخاطبان زیادی ندارند باکس ویژه‌ای برای آشنایی با ساخت و تولید فیلم‌های کوتاه درنظر گرفته شود و در پایان هم یکی از آثار برگزیده هفته را به نمایش بگذارد.این روال بعد از مدتی جای خود را در سیما باز می‌کند و علاوه بر دانشجویان، هنرمندان و دوستداران صنعت سینما، بسیاری از مخاطبان را هم درگیر می‌کند و بعد از مدتی کوتاه شاهد چشم‌اندازی روشن خواهیم بود.از طرف دیگر وقتی بخش خصوصی و سرمایه‌گذاران سینمایی هم با ذوق و شوق بیشتری به تهیه و تولید آثار کمک می‌کنند.تحقق این امر کار پیچیده و دشواری نیست مهم آن است که به فیلم‌های کوتاه، تهیه و تولید آن به عنوان یک تقویت کننده و عنصر رشد و شکوفایی استعدادهای سینمای ایران نگاه کرد.