رضا خدادادی
خبرنگار

شامگاه پنجشنبه و همزمان با روز مقاومت و پایداری اختتامیه سومین جایزه داستان حماسی در آرامگاه استاد پارسی‌گوی و حکیم سخن فردوسی بزرگ با معرفی برگزیدگان به کار خود پایان داد.
داستان حماسی رفته‌رفته جای خود را در بین جشنواره‌‌های ادبی کشور باز کرده و گواه این مطلب دریافت ۷۷۸ اثر توسط دبیرخانه سومین دوره آن و خیز بلند متولیان آن برای برگزاری دوره چهارم است.
بدون تردید در افق پایه‌گذاران و برگزارکنندگان این جشنواره همانا بازآفرینی ویژگی‌هایی نهفته بود که امروز آن را با صدای بلند می‌شود فریاد زد؛ ایران سرزمین حماسه‌هاست و هویت  ایرانی- اسلامی مردمان سرزمین پارسی با حماسه درآمیخته است و از عاشورای حسینی تا خرداد ۱۳۴۲ و بهمن ۵۷ تا سال دفاع مقدس و از مدافعان حرم و شمارش معکوس صهیونیست‌های غاصب نشان از حلقه مفقوده و گمشده حماسه دارد.
قاری برجسته استاد ابوالقاسمی عزیز که این روزها پس و پیش نامش داور برنامه«محفل» هم خودنمایی می‌کند در سایه‌سار بنای باشکوه آرامگاه حماسه‌ساز بزرگ ایران زمین آیاتی را می‌خواند تا سومین جایزه داستان حماسی آغاز شود. رفته رفته جمعیت پراکنده از گوشه و کنار باغ روی صندلی‌های خود آرام می‌گیرند!
در حالی که به عقب برمی‌گردم تا صندلی‌ام را برای نشستن تنطیم کنم، به ناگاه نوای سنج و دمام توجهم را جلب می‌کند.
گروه ۵ نفره سنج و دمام‌زنی مسیری را تا رسیدن به جایگاه طی می‌کنند و همزمان که می‌نواختنند بدون اینکه به جمعیت پشت کنند در کمال متانت و احترام خود را به بالای پله‌ها می‌رسانند و همچنان می‌زنند و می‌نوازند! چه تصویری در دیوار ویدیویی نقش بسته! جوا‌ن‌ها با همان حس و حال جنوبی‌ها بزم امشب را ساختند. عرق از سر و رویشان می‌چکد اما ادامه دارد؛ نمی‌دانم چه سری هست در این دمام و سنج که آدمی را از صحرای تفدیده کربلا به رمل‌های فکه می‌کشاند و تو گویی با نوای بی‌نوایی می‌گوید حماسه انقطاع تاریخی ندارد و با این دین و خاک عجین شده است.
مطالعات آثار پژوهشی جهت انس گرفتن با هنر حماسه که پیشران، روحیه‌بخش و امیدآفرین و حرکت جمعی ایران عزیز خواهد بود، کلیدواژه سخنان رئیس سومین دوره جایزه ملی داستان حماسی است.
گام‌هایی که در برگزاری داستان هنر حماسی برداشته شده به اذعان «مجید عسگری» اتفاقات بزرگی را در حوزه نشر و چاپ آثار رقم می‌زند.
مگر می‌شود در مأمن بزرگ سراینده حماسه بود و از حماسه گفت و نامی از «ابوحامد» این فرزند خلف امام روح‌الله به زبان نیاورد. آخ بشکند آن قلمی که ننویسد که فرزندان واقعی خمینی به‌راستی آنانی بودند که در میدان بزرگ‌ترین جنگ خیر و شر چه حماسه‌ها که خلق نکردند! همسر شهید «علیرضا توسلی» یا همان ابوحامد خودمان به روی صحنه می‌آید و یک آن تصویر آن لبخند زیباش در ذهنم می‌گذرد و در دل درودی نثار مجریان می‌کنم که مهر تأیید می‌زنند که حماسه ریشه در ایران کهن و پهناور داشته و دارد چه میهمانی!
جایزه «دستار فردوسی» به شاعر نامی خراسان، علی محمد مؤدب می‌رسد و این شاعر هدیه خود را از دست همسر شهید والامقام ابوحامد می‌گیرد.
مؤدب که گویا فضا بر او غلبه کرده و گواهش لباس شبه‌رزمی تنش است با تواضع از فردوسی بزرگ رخصت می‌گیرد و سپس می‌بالد به اینکه پدرش برای اولین بار طی این چند دهه عمر هنری‌اش در میان حضار نشسته. با دعوت عوامل اجرایی پیرمرد سالخورده باصفای تربت جامی روی صحنه می‌آید و مؤدب و چند بیتی می‌خواند.
سلام مشهد جان... سلام بر تو خراسان.... سلام مشهد جان و درود بر تو... شعرخوانی مؤدب با سلام به شهر امامت و مشهد ادامه دارد!
محور شعرش سلام است و همان ادب و متانت.
سلام‌های مؤدب مجری جنوبی مراسم را سر ذوق می‌آورد و با لهجه مشهدی به سلطان طوس سلامی می‌رساند و بدون درنگ با لهجه جنوبی‌اش هم این کار را می‌کند.
بخشی‌نوازی فرزند هنرمند پرآوازه و شهیر شمال خراسان زنده یاد «سهراب محمدی» مراسم را رونقی می‌دهد. انتخاب و دعوت از بخشی‌ها هم جالب بود.
هنرمند بخشی شمال خراسان به دور از تشریفات مرسومه و بر طبق کهن آیین روی زمین و قالیچه کوی که عوامل اجرایی پهن کرده‌اند می‌نشیند و نوایی از امام رضا(ع) و لیاره معروف را می‌خواند و می‌نوازد.
چهره برتر هنر انقلاب اسلامی خراسان رضوی با حضور استاد ابوالقاسمی، محمدمهدی سیار، میثم مرادی(مدیر شبکه یک سیما) معرفی می‌شود و نشان فیروزه انقلاب به «هادی حاجتمند» می‌رسد. فیلمساز متعهد این جایزه مهم را بواسطه حضور درخشانش در هنر هفتم می‌ستاند.
حاجتمند در تک جمله انتقادی خود گفت: از حماسه گفتن علاوه بر برگزاری مراسم و محفل حمایت از ساخت فیلم با موضوع دفاع مقدس را هم می‌طلبد.
مجری پس از هدایت هیأتی که برای اهدای جایزه به بالا فراخوانده بود از عاشقانه‌سرای خوش ذوق این روزهای آسمان شعر ایران محمدمهدی سیار خواست چند بیتی بخواند و سیار در سخنان پیش از شعرخوانی‌اش گفت: سخت است در مأمن فردوسی کبیر مشق شعر کردن.
«... نمی‌دانم چه هستم. نمی‌دانم که هستم. نمی‌دانم با کدام طرفم. با مردمم. با ایرانیان. با خراسانی‌ها. یا جزو مغولان و چنگیزیان؟ چه دینی دارم؟ مسلمان و شیعی؟ یا بودایی؟ یا لامذهب. سرگردانم. گویی گم شده‌ای دارم. سال‌هاست به دنبالش در تمام این دیار گشته‌ام. با آمدن هر پادشاه مغولی به سلطنت، با عزل و نصب هر وزیر و نایب السلطنه‌ای»
مراسم رفته‌رفته به بخش جذابش می‌رسد و رئیس حوزه هنری انقلاب اسلامی برای تکمیل برنامه به جایگاه می‌رود.
«محمدمهدی دادمان» گفت: فرهنگ ایرانی در امتداد تاریخی خود مملو از حماسه‌هایی است که در پرداخت هنری آنها غفلت شده است و احیای جریان هنر حماسی در امتداد هنر انقلابی است. ضرورت پرداخت به هنر حماسی در ایران عزیز تأکید رئیس حوزه هنری انقلاب اسلامی است.
اختتامیه جایزه ملی داستان‌های حماسی با قرائت بیانیه دبیر علمی این جشنواره «محمدرضا شرفی خبوشان» به ایستگاه پایانی می‌رسد.
شرفی خبوشان گفت: اگر بخواهیم از بعد هویتی، تاریخی و اسلامی درست ذکر کنیم باید گفت ایران کشور حماسه‌ها است. این جمله وظیفه سنگینی بر دوش متولیان فرهنگ و هنر می‌گذارد. میدان مبارزه با طاغوت از ۱۵ خرداد ۴۲ آغاز و با پیروزی بهمن ۵۷ و میدان جنگ ۸ ساله در دفاع مقدس و روایت‌های حماسی بی‌نظیر خلق کرد و الان در سرزمین شام و سوریه و عراق انجامید و اکنون به آنجا رسیده که خواب بدسگالان و اشغالگران قدس را برآشفته است. سرزمین خلق حماسه بزرگ در سایه پربار این سرزمین ریشه گرفته است. جایزه ملی داستان ملی حماسی با پایمردی حوزه هنری انقلاب اسلامی خراسان رضوی به چیدن ثمره‌های این ممارست نائل شده که دریافت ۷۷۸ شامل ۵۴۴ اثر کوتاه ۱۷۴ رمان و ۶۰ طرح پژوهش نشان از استقبال پرشور داستان‌نویسان از حماسه‌های تاریخی دینی و بومی و اهداف روز نخست افتتاحیه را روشن‌تر می‌کند.
شرفی خبوشان بیان کرد: یک سوم آثار رسیده به دبیرخانه جشنواره بسیار به هم نزدیک بودند.
خبوشان در انتها یادآور شد: نشر آثار رسیده به جشنواره ادای دینی به ایران و حماسه است و ذکر و بازگویی حماسه‌ها مانایی یک ملت را در طول تاریخ رقم می‌زند.
به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقی است...