تا بهار تمام نشده خودتان را به «هریجان» برسانید
بدون راهنمای محلی،وارد طبیعت بکر نشوید
شیما جهان‌بخش
روزنامه‌نگار
اگر می‌خواهید چند ساعتی را در دشت‌های پوشیده از گل‌های رنگارنگ بهاری به دور از مشکلات و شلوغی‌های زندگی شهرنشینی بگذرانید، تا بهار تمام نشده دست به کار شوید و بار و بندیلتان را ببندید تا راهی جاده معروف چالوس شوید. شاید فکر کنید این سفری تکراری است اما برخی از فرعی‌های این جاده زیبا به منطقه‌ای بکر و دست‌نخورده منتهی می‌شوند که تصورش هم برایتان دشوار است. این بار می‌خواهیم میهمان مردم روستای هریجان باشیم و در کنار آبشار ۸۰ متری معروف آن اطراق کنیم. فاصله نزدیک این آبشار با شهر شلوغی مثل تهران باعث شده که یکی از مکان‌های بکر برای گذراندن آخر هفته‌ای دلچسب باشد.
بعد از حدود 2 ساعت رانندگی از مبدأ تهران، در کیلومتر 10 جاده چالوس در پیچ سمت راست، وارد جاده‌ای فرعی شوید. خودتان را به جاده بسپارید تا پیچ‌ها شما را به یک طبیعت بکر و آرام برساند. مسیر خاکی و کمی شیب‌دار است اما توقف نکنید چون بعد از 5 کیلومتر روستایی زیبا در میان دشت‌های پوشیده از گل‌های بهاری در انتظار شماست. بعد از کمی گشت‌‌وگذار در روستای هریجان و دیدن خانه‌های قدیمی، در جهت غرب به سمت آبشار حرکت کنید. پرچین‌های سنگی و جوی آب زلال، مسیر رسیدن به آبشار را به شما نشان می‌دهد. روستا کمی خلوت است و اگر در اطرافتان کسی را ندیدید، زیاد تعجب نکنید چون بیشتر خانوادهای این روستای ییلاقی مهاجرت کرده‌اند و طبیعت بکر آنجا این روزها مأوای افراد کمی است که هنوز پابند هریجان هستند. البته با وجود خلوتی، همین افراد محدود هم آستین‌های همت را بالا زده‌اند و با ساختن تعدادی اقامتگاه بوم‌گردی می‌توانند خاطره شبی با حال‌و‌هوای روستایی را برای همیشه در ذهنتان ثبت کنند. برای رفتن به دل طبیعت هم از آنان کمک بگیرید.
حتماً با بلدهای محلی سراغ طبیعت بروید
یادتان نرود اینجا یک منطقه حفاظت شده و شکار ممنوع است و اگر تا به حال به آنجا سفر نکرده‌اید، حتماً با بلدهای محلی همراه شوید.
کوهستان بزرگ و آهکی بالای روستا، منظره بی‌نظیری دارد. رودخانه انگار از بالای این کوه‌ها به پایین پرتاب شده و آبشار شگفت‌انگیزی را ساخته است. کمی که سرتان را بچرخانید، از همان پایین کوه هم زیبایی آبشار را می‌بینید. با این حال شاید هوای بهاری و دیدن این آبشار زیبا از نزدیک وسوسه‌‌تان کند تا کمی هم کوهنوردی کنید و خودتان را به بالای آبشار برسانید اما اگر در ورزش و طبیعت‌گردی حرفه‌ای نیستید، قید این کار را بزنید چون علاوه بر خطر سقوط، ممکن است به حیوانات خطرناک بربخورید.
برای رسیدن به طبقه اول آبشار، نیم‌ساعت پیاده‌روی سخت از مسیرهای شنی و پرشیب خواهید داشت و اگر کمی اهل ورزش باشید، می‌توانید به بالاترین نقطه آبشار در ارتفاع ۸۰ متری برسید.
بهار یا زمستان؟
شاید خیلی‌ها به شما بگویند این آبشار در فصول سرد پر آب‌تر است و بهتر است زمستان به دیدن آن بروید اما کارشناسان حوزه گردشگری و محلی‌ها تأکید دارند در فصول سرد، رفتن به این آبشار دشوار و خطرناک است و در فصل تابستان هم آب آبشار بسیار کم خواهد شد، پس بهار بهترین زمان برای سفر به هریجان است.
چه چیزهایی با خودمان ببریم؟
مسیر رسیدن به این آبشار، خاکی و سخت است پس حتماً کفش مناسب به پا کنید.
ممکن است در مسیر هوای آب‌تنی و شنا به سرتان بزند، پس بهتر است در کوله خود یک دست لباس گرم و حوله هم داشته باشید.
برای جمع کردن زباله‌ها حتماً کیسه زباله در گوشه کوله‌تان جای دهید.
حواس‌تان باشد علاوه بر نریختن زباله، گل‌های زیبای دشت را نچینید و یا آنها را له نکنید تا دشت، زیبا باقی بماند. باور کنید با انجام دادن همین دو کار به ظاهر کوچک، قدم بزرگی برای نگه داشتن طبیعت زیبای هریجان برداشته‌اید.