چه تعداد طرح‌های سنواتی از مدیریت قبل در شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب وجود داشته و برنامه‌های شما برای تسهیل در راه‌اندازی این طرح‌ها چیست؟
با تغییر دولت و آمدن دولت سیزدهم بر مسند امور آنچه از دولت پیشین تحویل گرفتیم تأسیسات مستهلک و فرسوده وخطوط لوله فرسوده، بدهی‌های سازمانی، طرح‌های متوقف و انبارهای خالی و دارای مشکل بود.
درشرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب قریب به 800 پروژه وجود داشت که متأسفانه دچار مشکلات عدیده‌ای بودند و پرونده‌های حقوقی برای آنها تشکیل شده بود؛ سامان دادن به این پرونده‌ها جزو نخستین کارهایی بود که ما باید انجام می‌دادیم تا از متضرر شدن بیت‌المال بیش از این جلوگیری شود.
برخی از این پیمان‌ها حائز اهمیت و برخی دیگر معمولی بودند.
تشکیل تیم حقوقی برای رسیدگی به این پرونده‌ها جزو اولویت‌های ما بود وخوشبختانه موفق شدیم مقدار قابل توجهی از آنها را ساماندهی کنیم.
تعداد دیگری نیز باقی مانده که درحال پیگیری و انجام است.
ضمن اینکه طبق تعهدات باید مطالبات پیمانکاران را هم پرداخت می‌کردیم که با حمایت شرکت ملی نفت ایران توانستیم قریب به 80 درصد از آنها را پرداخت و تسویه کنیم.
ازسوی دیگر، بنا بر تعهدی که نسبت به تأمین خوراک پالایشگاه‌ها و نفت صادراتی به دولت داشتیم تلاش کردیم که با همکاری مدیریت فنی تولید و برنامه‌ریزی تلفیقی برنامه‌های خود را به درستی مدیریت کنیم و موفق شدیم با بازسازی خطوط لوله و بازسازی و اورهال سیستم‌های تأسیساتی از وضعیت بحرانی فاصله بگیریم، به طوری که در سال 1400 حدود 3 برابر سنوات قبل تعهدات بازسازی در تأسیسات تعریف کردیم که هنوز هم در حال انجام است.
هرچند که برنامه بسیار سنگین بود اما توانستیم بیش از 70درصد از آن را محقق نماییم.
علاوه بر این، در زمینه ساماندهی انبارها نیز اقدامات قابل توجهی صورت پذیرفت که از آن جمله می‌توان به صدور مجوزهای ویژه برای تأمین کالاهای مورد نیاز انبارها اشاره کرد.اهتمام ما بر این بود که فاصله معنادار با وضعیت مطلوب را کاهش دهیم.
این معضلات از دولت قبل برای ما به یادگار مانده بود.
جالب است بدانید در سنوات عادی شاید 10 توربین برای تعمیر معرفی می‌شد در حالی که در سال 1400، تعهد تعمیرات قریب به 67 توربین را تعریف کردیم که سهم قابل ملاحظه‌ای از این تعداد بازسازی و به ناوگان تأسیساتی ما بازگشتند.
کار مهم‌تری که ‌توانستیم انجام دهیم این بود که بین 800 پروژه‌ای که با اشکالات جدی مواجه بودند 66 پروژه را غربالگری کردیم و در اولویت ویژه قرار دادیم و برای رفع و فعال‌سازی آنها اقدام کردیم.
چون زمان زیادی از آنها سپری شده بود و سال‌ها متوقف بودند، بهترین کار این بود که وارد مذاکره با پیمانکار شویم که درحال حاضر به لطف خداوند اکثر این پروژه‌ها تعیین تکلیف شدند و این کار گام بزرگی در فعال‌سازی پروژه‌ها به شمار می‌آید.
متأسفانه عدم عمق شناخت فعالیت‌های حوزه نفت در دولت قبل، صدماتی را به ما وارد کرد که تا امروز هم برخی از آنها دامنگیر فعالیت‌های ماست و محدودیت‌هایی را برای ما به وجود آورده است.
برای مثال این ناآگاهی‌ها منجر به این شد که محدود به 28 مخزنی شویم که خود این مخازن هم نیازمند اصلاحات جدی بود.
در حال حاضر برنامه‌های 3، 5 و 10 ساله تعریف کردیم و مشخص شده که نیازهای ما در ابزار، کالا و ادوات چیست، چه تعداد حفاری خواهیم داشت، چه تعداد چاه نیاز به تعمیر دارد و به عبارت دیگر توانستیم تکلیف‌مان را با خودمان، پیمانکاران و سازندگان داخلی روشن و شفاف سازیم.

طرح نگه داشت و افزایش توان تولید که در سال 97 کلید خورد از همان ابتدا دچار مشکل بود، درحال حاضر چه تدبیری برای انجام آن اتخاذ شده است؟
طرح 28 مخزن، طرح بسیار کلیدی و حائز اهمیتی است اما متأسفانه طراحی خوبی برای انجام آن صورت نگرفت.هیچ جای دنیا به این صورت مرسوم نیست که تعهد صددرصدی نسبت به انجام کاری داشته باشید و آن را به دولت بعدی تحویل دهید.
این دقیقاً اتفاقی است که درباره این طرح افتاده است. درواقع آمده‌اند یک طرح سنگینی را تعریف کردند که قریب به شصت و اندی درصد از ظرفیت تولید ماست و آن را با ذائقه خودشان در دولت قبل هدفگذاری کردند و به دولت سیزدهم تحویل دادند.
این طرح دارای چند مشکل اساسی است؛ نخست اینکه مشکلاتی که خود دولت باید انجام می‌داد تحویل بخش خصوصی داده، حال آنکه خود بخش خصوصی نیز در شرایط فعلی عملکردی ضعیف‌تر از دولت از خود نشان داده است.
نه تجربه دارد، نه توان و نه برنامه‌ریزی!
به همین دلیل طرح بسیار خوش بینانه طراحی شده است.
در شرایط ایده آل فقط یک مورد از این طرح مثلاً نمک زدایی آن حداقل دوسال زمان می‌برد؛ آن وقت همه مواردی که شامل طرح می‌شد را ظرف سه سال تعریف کرده‌اند.
ضمن اینکه حقیقتاً دولت قبل باید مشکلات درون سازمانی را مرتفع می‌کرد و بعد کارها را برون سپاری می‌کرد.
کالایی که ما خودمان تجربه خرید بیش از صد ساله آن را داریم الان واگذار کردیم به شرکت‌هایی که تجربه دو سه ساله دارند و از انجام آن عاجزند.
این حقیقت وجود دارد که برخی از پیمانکاران در قسمت بالادست قوی هستند اما در پایین دست قوی نیستند.
یکسری از پیمانکاران که نسبت به بقیه آگاهی بیشتری داشتند خودشان اظهار ناتوانی کردند و درخواست جدایی دادند که ما هم پذیرفتیم. خودشان رسماً اعلام کردند که نمی‌توانند ما هم موافقت کردیم. یکسری دیگر از پیمانکاران را به دلایل ضعفی که داشتند تذکر دادیم. یکسری از پیمانکاران را هم که توانایی اجمالی داشتند کمک کردیم تا مشکلاتشان به حداقل برسد؛ کنارشان تیم گذاشتیم و مساعدت کردیم تا کار پیش روی داشته باشد. تمام همت خود را مصروف این کردیم که پیمانکاران زمین نخورند.
اما سؤال این است وقتی چندین مرتبه به کسی کمک می‌کنید تا راه برود اما او اصلاً قادر به راه رفتن نیست، تا کی این کمک کردن را ادامه می‌دهید؟ بالاخره حدی دارد! ما هم که مجوز ویژه‌ای در این رابطه نداریم. با همه اینها در حال حاضر مذاکرات مفصلی با پیمانکاران داشتیم و همه تلاش ما این است که به آنها کمک کنیم چون نمی‌توانستیم کار را متوقف کنیم. باتوجه به اینکه نمی‌خواستیم کار در این طرح 28 مخزن محدود شود تصمیم گرفتیم حجم عظیمی از کار برای خودمان تعریف کنیم و آن چیزی نبود جز تعمیرات درون چاهی که با همکاری تیم دکتر روغنیان انجام شد.
درواقع با تعمیر چاه‌ها یکسری فعالیت جهت افزایش تولید داشته باشیم تا عقب ماندگی‌های پیشین تا حدی جبران شود.
افزایش توان تولید یکی از مهم‌ترین موضوعاتی بود که در دوران مدیریت شما مطرح شد؛ میزان تولید به چه صورت بوده است؟
درحال حاضر در بهترین شرایط نسبت به یک سال و نیم گذشته هستیم و تقریباً در پیک تولیداتی که تقاضا کرده بودند قرار داریم.
درشرایط تحریم و آنچه در داخل کشور با آن مواجه بودیم به لطف خداوند توانستیم حدود 50 درصد افزایش تولید داشته باشیم.
مدیریت فنی، دنیایی فکر و ایده دارد اما هیچ گاه نگذاشتند این ایده‌ها محقق شود، چرا؟ چون می‌گفتیم ابزار نداریم، امکانات نداریم و... در دولت سیزدهم تمام تلاش افزایش ابزاری است که بتوان از این طریق مکنونات فکری مهندسان داخلی را به منصه ظهور رساند.
بشدت پیگیر این موضوع هستیم و از ذره‌ای از آن کوتاه نخواهیم آمد چرا که معتقدیم این کار گشایش بزرگی در شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب پدید خواهد آورد.
باتوجه به اینکه شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب سه هزار و 300 حلقه چاه دارد که دو هزار و 500 عدد از آنها تولیدی است، چه اقداماتی برای صیانت و افزایش تولید صورت می‌گیرد؟
خوشبختانه در شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب در ادوار مختلف نیروهای واقع بین، کارشناس و خبره وجود داشتند که نظر فنی و کارشناسی برای آنها مهم بوده و برنامه‌های تخصصی برای فعال‌سازی چاه‌ها دارند که ما به آنها روش‌های IOR می‌گوییم؛ روش‌هایی که باعث می‌شود با تحریک چاه برنامه‌ریزی در روی چاه‌ها انجام شود تا چاه‌ها به پایداری تولید برسند.
روش RGD نیز یک روش قابل ملاحظه است که اخیراً با جدیت پیگیری می‌شود که روش بسیار کارآمدی به شمار می‌آید و امیدواریم در شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب ادامه دار باشد.
شکاف هیدرولیکی هم از دیگر روش‌های مطلوب در صنعت نفت است که امیدواریم سال 1402 بتوانیم با بومی‌سازی این دانش آن را در شاهرگ صنعت نفت جاری نماییم.
شکاف هیدرولیکی یکی از روش‌هایی است که کمک شایانی به حیات صنعت نفت دارد و ما با جدیت تمام آن را دنبال خواهیم کرد.
بیشترین چاه‌ها را شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب در اختیار وزارتخانه قرار داده و این آمادگی را داریم که وارد مذاکره شویم و هرکس هر ایده و فکری دارد در پروتکل‌های تعریف شده از آن استقبال خواهیم کرد؛ هرچند شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب در این زمینه پیش‌قراول است و از سال‌های ابتدایی شکل‌گیری انقلاب اسلامی و رفتن خارجی‌ها از ایران و سپردن کار به دست ایرانی‌ها ایده‌های بسیار خوبی در زمینه فعالیت‌های چاه محور مطرح شد که عمدتاً این ایده‌ها در شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب شکل گرفته و در حال حاضر می‌توانیم این خبر مسرت بخش را بدهیم که آمادگی کامل داریم که برخی از دانش‌های صنعت نفت را به دنیا صادر کنیم و مهیای صدور خدمات فنی مهندسی در طرح‌های توسعه‌ای و برنامه‌ریزی مخازن نفتی به سراسر دنیا هستیم.
یکی از موضوعاتی که این شرکت به طور جدی به آن می‌پردازد موضوعات محیط زیست است، دلیل این توجه ویژه چیست؟
طبیعت ودیعه بی‌نظیری است که خداوند متعال به بشر ارزانی داشته است.
سه عنصر آب، خاک و هوا عناصر حیاتی برای زندگانی بشر به شمار می‌آیند.
مناطق نفت‌خیز جنوب با اعتقاد به پاسداری از محیط زیست و بهره‌گیری از آموزه‌های دینی، به این جمع بندی رسید که درکنار تولید نفت که رسالت اصلی ماست؛ از این سه عنصر نیز صیانت کنیم لذا با برنامه‌ریزی که در حال حاضر انجام گرفته ما نه تنها در زمینه درختکاری بلکه در زمینه حفظ آب، درست مصرف کردن آب و استحصال آب کمیته‌ای تشکیل دادیم که به صورت ویژه مشغول فعالیت است.
گام نخست کمیته مذکور این بود که صنعت نفت فشار را از روی رودخانه‌ها بردارد و تلاش کند که منابع آبی دیگری را فعال و استفاده کند.
در همین راستا بحث فضای سبز نیز قرار می‌گیرد. پایداری خاک و تلطیف هوا برای ما بسیار ضروری و حائز اهمیت بود. اینها به هم مرتبط بودند. بنابراین با رایزنی‌هایی که با کارشناسان داشتیم متوجه شدیم که با یک همت و نگاه جهـادی و استفاده از ظرفیت داخلی خودمان قادر به تولید یک میلیون قلمه در طول سال هستیم.
درهمین راستا پنج شرکت تابعه شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب و همچنین ستاد با یک برنامه منسجم اقدام به تولید قلمه کرد.
خوشبختانه موفق شدیم که رکورد خوبی در این زمینه بزنیم و تمام شرکت‌های تابعه هر کدام حدود 200 هزار قلمه را کاشته‌اند و برای اینکه مطمئن باشیم این مقدار کاشته می‌شود به عنوان ذخیره شرکت‌ها خودِ ستاد را هم پای کار آوردیم و ظرفیت قابل ملاحظه‌ای را ایجاد کردیم.
درحال حاضر به صددرصد اهداف محیط زیستی در زمینه کاشت درخت دست پیدا کردیم که تحقق این مهم مرهون تصمیم درست، نگاه جهـادی و برنامه‌ریزی فوری و نیز استفاده صددرصدی از ظرفیت‌های موجود بوده است.
سوله‌هایی که برای این کار ساخته شده از همان آهن آلات مازاد و بدون استفاده بوده که از آنها بهترین بهره را بردیم. درحال حاضر در اهواز دو سوله بزرگ راه‌اندازی کردیم و بقیه شرکت‌ها هم این ظرفیت را ایجاد کرده‌اند. اساسی‌ترین کار بهینه‌سازی مصرف و اصلاح رویه‌های مصرفی ما در تمام شئونات است که این مهم را نیز به طور جدی دنبال خواهیم کرد.
شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب برای جلوگیری از سوزانده شدن گازهای همراه و استفاده بهینه از این گازها چه برنامه‌ای دارد؟
یک پروژه نیمه راکد با شرکت بیدبلند دو داشتیم که در دولت قبل بسته شده بود.باید اذعان داشت که جمع‌آوری گازهای همراه یکی از اقدامات خوبی بود که در دولت گذشته آغاز شد. البته ما باید خیلی زودتر از این، چنین کار ارزشمندی را آغاز می‌کردیم ولی به هرحال این اتفاق نیفتاد و برای اولین بار قرارداد اولیه این کار با شرکت پتروشیمی خلیج فارس بیدبلند دو منعقد شد، ولی متأسفانه به دلیل حواشی که وجود داشت کار پیشروی خوبی نداشت.
در رایزنی‌هایی که در این خصوص داشتیم برنامه‌ریزی مشخصی برای ازسرگیری فعالیت‌ها ترسیم شد و هم‌اکنون شاهد شتاب چشمگیری در انجام این پروژه مهم هستیم.
همکاری و تصمیمات مدیریتی مناطق نفت‌خیز جنوب نقش کاتالیزوری در اجرای این پروژه داشته است.
در واقع ما کاری کردیم که دست پیمانکار باز باشد و روند کار را تسهیل کردیم.
ما حدود 600 میلیون فوت گاز را در حوزه بیدبلند برنامه‌ریزی کردیم و پروژه پتروشیمی مارون نیز با بیش از 240 میلیون فوت مکعب فعال شد.
یکی دیگر از فعالیت‌های مهمی که در این زمینه صورت گرفته فروش و مزایده گازهای مشعل شمال استان در منطقه مسجد سلیمان بود که چیزی حدود 64 میلیون فوت مکعب مشعل‌ها را همان جا فروختیم.
همان طور که می‌دانید یکی از مشکلاتی که از قبل وجود داشت این بود که آقایان معتقد بودند مناطق دورافتاده ارزش اقتصادی ندارد.خوشبختانه با ابتکار عمل و برنامه‌ریزی صحیحی که صورت گرفت مزایده انجام و با قیمت خوبی خریداری شد.
برای گازهای ترش نیز برنامه‌ریزی لازم صورت گرفته و تمام تلاش ما این است که در دولت سیزدهم گازسوزی را به حداقل برسانیم.
در بحث LNG تفاهمنامه بسیار خوبی با سرمایه‌گذار داخلی و خارجی منعقد شده که برای اولین بار در کشور این کار انجام می‌شود. LNG در واقع اقدام ارزشمندی است که گاز را به گاز مایع تبدیل می‌کند و محصولات جانبی قابل حمل دارد و نتایج بسیار مطلوبی را به دنبال خواهد داشت.

برای اجرای طرح‌های توسعه‌ای در چه میزان اعتبار مورد نیاز است و در سال‌جاری چه مقدار از این اعتبارات تخصیص یافت؟
ما نیازمند یک تحلیل رفتاری در حوزه فعالیت‌های اقتصادی کشور هستیم. نه تنها نفت بلکه تمام فعالیت‌های اقتصادی کشور متأثر از بازار متلاطم ارز است.
پایداری و نگه داشت نرخ ارز در نحوه فعالیت‌های صنعت نفت تأثیر بسزایی دارد.
ضمن اینکه نظام حاکم بر مناقصات ما در صنعت نفت نیز بشدت نیاز به پیگیری دارد که مدتی است به طور جدی آن را دنبال می‌کنیم.
درحال حاضر با قانون مناقصاتی که مجلس شورای اسلامی مصوب کرده نمی‌توان فعالیت‌های سنگین، مهم، گسترده و اساسی برای کشور اتخاذ کرد.
ممکن است این قانون برای بسیاری از کارها خوب باشد اما سابقه نفت نشان می‌دهد که این قانون مناسب حوزه کاری ما نیست.
فرقی نمی‌کند در چه دولتی باشیم؛ دولت‌های مختلف با تمام گرایشات فکری و سیاسی با این قانون دچار چالش می‌شوند.
قبل از قانون مناقصات قانونی به نام قانون معاملات فنی بازرگانی نفت وجود داشت که لازم است آن را احیا کرد تا پایداری فعالیت‌ها صورت پذیرد.
ببینید! بودجه‌ها به دو شکل هستند؛ بودجه‌های جاری و بودجه‌های سرمایه‌ای.
ما حدوداً صددرصد بودجه‌های جاری را برای فعالیت‌های روزمره و جاری جذب می‌کنیم با این حال مشکلاتی داریم که نیاز است همین بودجه هم ارتقا پیدا کند.
اما در رابطه با بودجه‌های سرمایه‌ای برای جذب با مشکلات عدیده‌ای مواجه هستیم چرا که اکثر این بودجه‌ها در نظام پیمانکاری تعریف ونتیجه این می‌شود که برای تصویب یک پروژه زمان زیادی طی می‌شود.
از آن زمان که فکر یک کار صورت می‌گیرد تا تبدیل به شرح نیاز شود، سپس به شکل پروژه درآید و مصوبه هیأت مدیره را در تهران اخذ کند و... مدت زمان زیادی سپری می‌شود که باید برای حل این معضل تدبیر جدی اندیشیده شود.
جالب ماجرا این است که وقتی تمام این مراحل طی می‌شود و کار به پیمانکار سپرده می‌شود تازه با مشکل نوسان ارز مواجه می‌شویم به طوری که برخی از پیمانکارها از انجام کار اجتناب می‌کنند.
بزرگترین مشکلی که ما در سال 1401 با آن مواجه بودیم این بود که عدم برنده شدن مناقصات درصد قابل توجهی از پروژه‌های ما را شامل می‌شود لذا باید به همان توانمندسازی داخلی روی آوریم.
در واقع یا باید مشکلات پیمانکاری را حل کنیم که متأسفانه این موضوع در حوزه اختیارات ما نیست و نظام اقتصادی کشور در این زمینه دخیل است؛ یا اینکه حتماً به سمت توانمندسازی داخلی سوق پیدا کنیم تا بتوانیم به تعهدات خود جامه عمل بپوشانیم.
ما در رابطه با جذب بودجه‌های جاری عملکرد موفقیت آمیزی داشتیم اما در جذب بودجه‌های سرمایه‌ای که می‌تواند نقطه عطفی باشد، آمار پایینی داشته‌ایم البته می‌دانیم که مشکل کجاست و باید در تعاملات با دولت و مجلس این معضل را مرتفع کنیم تا اوضاع بسامان شود.

باتوجه به حجم بالای تولید در شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب سهم این شرکت از نفت و گاز تولیدی کشور چند درصد است و چرا با وجود آگاهی از مزایای ذخیره سازی، دولت قبل اقدام خاصی در خصوص ذخیره‌سازی گاز با هدف تأمین و استفاده در فصل سرما نداشته است؟
طبق آمار، سهم ما در تأمین نفت حدوداً 75 درصد و در تأمین گاز کشور حدوداً 16 درصد است که البته در تأمین گاز نیاز به برنامه‌ریزی دقیق‌تری داریم.
لازم است بدانید که ما در جریان تأمین سوخت زمستان به تمام قامت، کمک کردیم تا مردم شریف ایران متحمل کمترین سختی شوند.
در واقع این مساعدت از طریق پروژه آغاجاری انجام شد و حدود 54 میلیون مترمکعب گاز را تولید و تحویل می‌دادیم که رقم بسیار بالایی به شمار می‌آید؛ چیزی حدود دو فاز و اندی از پارس جنوبی.
اساس کار این است که باید حتماً بهینه مصرف کردن و فرهنگ مصرف بهینه را در کشور اشاعه دهیم.
مردم باید بدانند که توسعه منابع هیدروکربوری نیازمند هزینه‌های هنگفتی است و مصرف بهینه چه تأثیر مثبتی برای حال و آینده خواهد داشت.
در رابطه با ذخیره‌سازی نفت و گاز نه فقط در ایران بلکه در تمام دنیا محدودیت‌هایی وجود دارد و این گونه نیست که بتوانیم ذخیره قابل ملاحظه‌ای ایجاد کنیم؛ بالاخره ما منابع لایزال که نداریم! هرچند که رتبه اول یا دوم را در تمام دنیا داشته باشیم بازهم نمی‌توانیم بدون محدودیت آن را ذخیره‌سازی کنیم.
ذخیره‌سازی معقول و منطقی که به فرایند تولید کمک کند قابل قبول است.
متأسفانه پیش از این در برخی از بخش‌های ذخیره‌سازی نفت و گاز شاهد قصور بوده‌ایم اما در حال حاضر چندین مخازن استراتژیک را در برنامه داریم؛ پروژه‌هایی در رابطه با نفت وجود داشته که متوقف و غیرفعال شدند و باید آنها را احیا کنیم. در رابطه با گاز هم باید مخازن زیرزمینی مستعدی پیدا شود که بتوان از ذخیره‌سازی را انجام داد.

چه میزان از طرح‌های شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب در سال‌جاری با مشارکت شرکت‌های دانش‌بنیان اجرایی شده است؟
خوشبختانه وضعیت بسیار خوبی داشتیم.
به این معنا که پروژه‌های مرتبط با حوزه دانش‌بنیان، مراکز علمی و دانشگاهی و پارک‌های علم و فناوری در وضعیت بسیار مطلوبی نسبت به گذشته قرار دارند.
به رغم اینکه شاهد رشدی حدود سه برابری در مشارکت با شرکت‌های دانش‌بنیان داشتیم اما این رقم به هیچ عنوان مطلوب ما نیست و به حول قوه الهی برنامه منسجمی داریم که درسه سال آتی تقریباً تمام نیازمندی‌ها را به حداقل‌ترین حالت ممکن برسانیم به طوری که تمام نیازها در حوزه بالا دستی از طریق شرکت‌های دانش‌بنیان مرتفع می‌شود و این حاصل نمی‌شود جز با همکاری مراکز علمی، پژوهشی و تحقیقاتی.
ثمره و نقطه عطف این اعتماد را می‌توان در پارک علم و فناوری خوزستان مشاهده کرد.
در سیزدهمین نمایشگاه تجهیزات نفت شاهد موضوعاتی بودیم که برای نخستین بار به منصه ظهور رسیده بود. ما شاهد محصولاتی بودیم که برای اولین بار در دنیا ساخته می‌شد و در مرز دانش حرکت می‌کرد و نوآوری در دانش ایجاد کرده بود که جا دارد برای این موفقیت بزرگ تبریک جانانه‌ای به جوان‌های عزیز سرزمینمان بگوییم و از دولت سیزدهم که فضا و شرایط را برای تجلی این ایده‌ها فراهم کرده است تقدیر می‌کنیم.
ما خود را مکلف و موظف می‌دانیم که هر کاری در توان‌مان باشد برای فعال‌سازی این مراکز انجام دهیم.
 ضمن اینکه ضروری است صنعت نفت دستخوش تغییراتی شود.
نخست اینکه صنعت نفت باید به یک بنگاه اقتصادی تبدیل شود و دیگر آنکه حتماً باید زنجیره‌های ارزش را در نفت تکمیل کرد؛ ثروت بی‌شماری در نفت و پتروشیمی وجود دارد که متأسفانه با خام فروشی آن را از کف می‌دهیم.
با برنامه‌ریزی می‌توان این معضل را حل کرد و اگر این اتفاق رخ دهد؛ حجم گسترده‌ای شغل مولد واقعی ایجاد می‌شود که در زایش ثروت برای کشور بشدت مؤثر واقع می‌شود. ما آمادگی این را داریم که در حوزه نفت به این اصلاح کمک نماییم.

چنانچه نکته‌ای ناگفته مانده، بفرمایید؟
صنعت نفت از یکسری معضلات بشدت رنجور است؛ انتظار می‌رود مسئولین برای حوزه فعالیت نفت قوانین چابک‌تر و پویاتری درنظر بگیرند.
مسأله دیگر اینکه تنها ارتباط نفت با حوزه بالادستی سطح مخزن است.در حال حاضر متأسفانه ما عرصه‌های مخازن را به دلیل گسترش شهرها از دست می‌دهیم که این چالش بسیار جدی برای ما به شمار می‌آید و باید برای آن فکر اساسی کرد.
نکته سوم پیدا کردن جایگاه ویژه صنعت نفت است. اینکه برای یک نفر در حوزه صنعت نفت صرف یک گزارش خام و بدون هیچ تحقیق و بررسی حکم جلب صادر می‌شود؛ اشتباه است.
ما مخالف نظارت در حوزه نفت نیستیم اما طبق فرمایش مقام عظمای ولایت نظارت نباید بازدارنده باشد حال آنکه در صنعت نفت متأسفانه این نظارت بازدارنده است و جرأت را از کارشناسان ما گرفته است. تمام مجموعه‌ها باید به صنعت نفت کمک کنند؛ چه ما باشیم چه نباشیم. اگر نفت را کمک نکنند توسعه شهر دلیلی می‌شود که ثروت نهفته در دل این خاک غیرقابل استفاده بماند. از همان ابتدا نباید اجازه داده شود که برای توسعه شهر و ساخت مسکن در مجاورت زمین‌هایی که قابل بهره‌برداری است؛ مجوز صادر شود.
البته ممکن است ذخایر بزرگ نفتی داشته باشیم اما توان تولید اینها به دلیل رعایت مکانیسم‌های خاص مخزنی باید مورد توجه مسئولین امر قرار گیرد چون توان تولید اینها محدود است و شاید تا سال‌های متمادی هم تولید نفت داشته باشند اما اگر به آنها فشار وارد شود ممکن است اصل تولید را دچار مشکل کند.
درمجموع به لطف خداوند ما به تحریم‌های ظالمانه علیه ایران فایق آمدیم و با اجرای  طرح‌های نوآورانه آینده خوبی را برای صنعت نفت متصور هستیم و معتقدیم که صنعت نفت می‌تواند لکوموتیو فعال و پیش روی صنعت کشور باشد و این شدنی است اگر بخواهیم.