«ایران جمعه» از وضعیت فروش البسه ورزشی در منیریه تهران گزارش می‌دهد
مارک قلابی دليل انتخاب لباس ورزشی
اغلب فروشگاه‌‌های البسه ورزشی در منیریه نه تنها لباس ایرانی را توصیه نمی‌کنند، بلکه در کمال تعجب دفاعی نیز برای اثبات کیفیت مارک‌‌های قلابی خارجی خود ندارند.یک لباس خوب می‌خواهم که بتواند مدتی برای من کار کند. در پاسخ به این خواسته شما انواع لباس‌‌هایی که ادعا می‌شود فرانسوی، امریکایی، ترکی، اندونزی، بنگلادشی و چینی است پیشنهاد خواهد شد.منیریه که یکی از مراکز خرده فروشی لباس‌‌های ورزشی است نمودی از وضعیت حاکم بر پوشاک بویژه پوشاک ورزشی محسوب می‌شود. فروشگاه‌‌ها مملو از اجناسی است که نه به مارک دوخته شده به آن و نه به کاغذ آویزان شده از آن نمی‌توان اعتماد کرد.حتی گاهی این آش شله قلمکار از اجناس قلابی موجب می‌شود که فروشندهها نیز اطلاعات ضد و نقیضی به شما بدهند و همه اینها در حالی است که بیش از نیمی از توزیع پوشاک کشور به اذعان مسئولان از پایتخت انجام می‌شود و این مشکلات در تشخیص و دستیابی به جنس با کیفیت و اطمینان از اصالت آن در شهرستان‌ها به مراتب بیشتر است.
اغلب فروشگاه‌‌های البسه ورزشی در منیریه نه تنها لباس ایرانی را توصیه نمی‌کنند، بلکه در کمال تعجب دفاعی نیز برای اثبات کیفیت مارک‌‌های قلابی خارجی خود ندارند.یک لباس خوب می‌خواهم که بتواند مدتی برای من کار کند. در پاسخ به این خواسته شما انواع لباس‌‌هایی که ادعا می‌شود فرانسوی، امریکایی، ترکی، اندونزی، بنگلادشی و چینی است پیشنهاد خواهد شد.منیریه که یکی از مراکز خرده فروشی لباس‌‌های ورزشی است نمودی از وضعیت حاکم بر پوشاک بویژه پوشاک ورزشی محسوب می‌شود. فروشگاه‌‌ها مملو از اجناسی است که نه به مارک دوخته شده به آن و نه به کاغذ آویزان شده از آن نمی‌توان اعتماد کرد.حتی گاهی این آش شله قلمکار از اجناس قلابی موجب می‌شود که فروشندهها نیز اطلاعات ضد و نقیضی به شما بدهند و همه اینها در حالی است که بیش از نیمی از توزیع پوشاک کشور به اذعان مسئولان از پایتخت انجام می‌شود و این مشکلات در تشخیص و دستیابی به جنس با کیفیت و اطمینان از اصالت آن در شهرستان‌ها به مراتب بیشتر است.
فروشنده: فکر می‌کنی چاپ این مارک کاری دارد؟
در فروشگاه‌‌هایی که قرار است نیازمندی شما را تأمین کند، زمانی که اثبات کیفیت و مارک جنس را می‌پرسید خود فروشندهها اذعان می‌کنند که چاپ اتیکت‌‌ها هیچ کاری ندارد و حتی می‌توان روی آن بارکد جعل کرد.هیچ گارانتی برای لوازم و البسه ورزشی داده نمی‌شود و زمانی که حتی ادعا می‌شود جنسی یک برند خارجی است، باز هم به دلیل اینکه آن برند در ایران نمایندگی ندارد نمی‌توانید از درست بودن آن اطمینان قطعی داشته باشید و یا در صورت خرابی به نمایندگی مراجعه کنید. در واقع حتی خرید اجناس خارجی نیز ریسک است و هیچ قطعیتی در دوام جنس وجود ندارد.یکی از فروشندهها می‌گوید به مقداری که پول بدی آش می‌خوری اما در پاسخ به اینکه جنس ایرانی بهتر است یا خارجی معتقد است بسیاری از اجناس ایرانی هم به اسم خارجی به فروش می‌رسد.به حدی اجناس قلابی و قاچاق در بازار مشاهده می‌شود که فروشنده‌ای که جنس خود را فرانسوی معرفی می‌کند زمانی که می‌پرسی پس چرا روی این جنس زده شده تولید بنگلادش، می‌گوید انواع و اقسام جنس‌‌های فرانسوی داریم!بیشترین میزان اجناس خارجی نیز اجناس چینی است و جالب آنکه گاهی با تکه کاغذی به نام جنس ترک و یا برندهای کشورهای اروپایی به فروش می‌رسد.
گران نمی‌فروشیم، دلار کشیده بالا
فروشندهها خود نیز اذعان دارند که به دلیل اینکه تقاضا برای جنس خارجی بیشتر است، حتی روی جنس قاچاق چینی نیز مارک‌‌های شناخته شده چسبانده و به فروش می‌رسانند.این وضعیت در حالی است که چندی پیش سعید جلالی قدیری دبیر اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران در باره ضرورت اجرایی شدن طرح مبارزه با قاچاق پوشاک به رسانه‌‌ها گفت: طرح مبارزه با قاچاق پوشاک در آذر 97 تا شهریور 98 و بخشی هم در اسفند ماه 99 اجرا شد و روی هم رفته این طرح حدود 10 ماه در کشور جریان داشت و هم‌اکنون این طرح مسکوت است و این گمان را در متخلفان ایجاد کرده که این طرح هم مانند برخی طرح‌‌های مصوب شده مدتی اجرایی و پس از گذشت چند ماه متوقف شده است.وی افزود: آمار رسمی‌که ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز اعلام کرده در سال 96 و 97، بیش از 2.7 میلیارد دلار قاچاق در حوزه پوشاک داشتیم و این در حالی است که بازار مصرف پوشاک در کشور ما بین 9 تا 10 میلیارد دلار بوده است؛ به این ترتیب حدود یک سوم از کل بازار پوشاک کشور قاچاق محسوب شده است. برآوردهای میدانی ما نشان داد پس از اجرا کردن طرح مبارزه با قاچاق پوشاک حدود 20 درصد از حجم قاچاق این حوزه کاهش پیدا کرد به طوری که ستاد در سال 98 آمار قاچاق را 1.8 میلیارد دلار اعلام کرد.وی خاطر نشان کرد: اما بعد از این تاریخ و با توجه به متوقف شدن طرح، در حال حاضر پیش‌بینی می‌شود میزان قاچاق پوشاک به بیش از 3 میلیارد دلار رسیده باشد؛ برآوردهای مشاهدات میدانی اعداد بالاتری را نشان می‌دهد.این وضعیت در حالی به یک فاجعه تبدیل شده که قیمت اجناس خارجی سر به فلک کشیده و فروشندهها به بهانه اینکه جنسشان خارجی است قیمتهای کاملاً سلیقه‌ای را مطرح می‌کنند.چرا که نه چهارچوب و نه قانونی برای قیمت‌گذاری جنس خارجی وجود ندارد و دست فروشنده در این خصوص کاملاً باز است اما ضربه اصلی به خریدار وارد می‌شود و این چرخه معیوب مرتباً بازار را ملتهب می‌کند.تا جایی که ممکن است اگر سر فروشنده شلوغ باشد و قیمت یک کالا را دو بار بپرسید، دو عدد متفاوت را بشنوید.از طرفی با توجه به اینکه واردات پوشاک به کل ممنوع بوده و قیمت‌گذاری کالای خارجی در داخل کشور نیز هیچ نظارتی ندارد ممکن است یک جنس بخصوص با قیمتهای مختلف در فروشگاه‌‌های مختلف عرضه شود. تا جایی که مشتری‌ها به همدیگر توصیه می‌کنند که در بازار جوگیر نشو و از چند جا بپرس و بعد بخر.
برندهای ایرانی خود را در حاشیه نگه داشته‌اند
از فروشنده‌ای می‌پرسم با گرانی جنس خارجی چرا جنس ایرانی نمی‌آورید که مردم به راحتی بتوانند خرید کنند؟ و قیمت‌ها هم پایین‌تر باشد.پاسخی که می‌شنوم قابل توجه است. «اجناس ایرانی نه کیفیت دارند و نه طرفدار. بسیاری از اجناس ایرانی را مارک خارجی می‌زنیم تا مشتری بخرد.»
این گُل به خودی در بازار پوشاک با حاشیه‌نشینی برندهای ایرانی تشدید شده است. برندهایی که در اینترنت و فضای مجازی می‌توانید به آنها برسید، به کل در بازار غایب‌اند و حتی فروشندهها نیز تمایلی به فروش آنها ندارند. تلاش «ایران جمعه» در گفت‌و‌گو با یکی از برندهای شناخته شده تولید لباس ورزشی در کشور(برند مجید) که البسه ورزشکاران را تأمین می‌کند، بی‌پاسخ ماند. با وجود کارخانه‌های نساجی و برخورداری از تکنولوژی تولید همچنان این موضوع که ما تولید بومی داشته باشیم و برای مشتری اطمینان ایجاد کنیم، خلأ جدی محسوب می‌شود.حتی در لوازم ورزشی نیز برندهای ایرانی قادر به تولید مشابه خارجی خود نیستند و به اذعان یکی از فروشندهها مواد اولیه کیفیت پایین‌تری دارد.فروشنده‌ای می‌گوید دلیل گرانتر بودن برند خارجی قیمت بالای دلار است اما مردم می‌خرند چون کیفیت دارد.همین کش ورزشی نمونه ایرانی که دارد خود ما به مشتری می‌گوییم نخرد و با کمی‌قیمت بالاتر جنس خارجی را بخرد.این فروشنده می‌گوید اجناس خارجی به ما اعتبار می‌دهد و جنس ایرانی آنقدر ضعیف است که مشتری دو روز بعد می‌آید و اعتراض می‌کند که جنس بی‌کیفیت دستش داده‌ایم.اما این اظهارات در تما‌می موارد صحیح نیست. هر چند فروشندهها می‌گویند اگر می‌خواهی از کیفیت جنس مطمئن شوی به پارچه و دوخت آن دقت کن، در اجناس ایرانی نیز می‌توان پوشاک ورزشی مناسب پیدا کرد.یکی از فروشنده‌های لباس ورزشی ایرانی با وجود اینکه روی شیشه خود نوشته است، تولیدی اما در داخل مغازه اجناس خارجی می‌فروشد و حتی از مطرح کردن اجناس خود اکراه دارد. تا جایی که به اصرار خبرنگار چند نمونه ایرانی معرفی می‌کند و می‌گوید اگر جنس درست می‌خوای از چینی‌ها ببر.ایرانی‌ها در حالی مصرف کننده اجناس دست چندم خارجی از کشورهای همسایه شده‌اند که خود قادر به تولید لباس ایرانی هستند و متأسفانه اهمال در حمایت از تولیدکننده‌‌ها موجب شده تا پول ما جیب دلالان و قاچاقچیان پوشاک خارجی را پر کند. از طرفی بی‌فرهنگی در خرید لباس بومی در حالی بشدت در جریان است که به هیچ عنوان روی فرهنگ بازار کار نشده و هیچ نهاد فرهنگ‌سازی نسبت به حمایت از پوشاک ایرانی اقدامی ترتیب نداده است.
هزینه تولید را پایین نیاوردند
دبیر اتحادیه تولید و صادرات پوشاک ایران در خصوص چرایی شکل‌گیری چنین وضعیتی با تأکید بر این نکته که باید آمار پوشاک وارداتی قاچاق در کشور دقیق بررسی و گزارش شود، اعلام کرده بود: میزان واردات سالانه پوشاک قاچاق به کشور بیش از ۲ میلیارد دلار است.جلالی قدیری پیش از این گفته است: آمار رسمی‌که سال گذشته در خصوص میزان قاچاق پوشاک به داخل کشور ارائه شد این رقم حدود ۳۰۰ میلیون دلار اعلام شد که مورد نقد و انتقاد تشکل‌‌های مرتبط به صنعت پوشاک است و آن را منطبق بر واقعیت نمی‌دانند، چون متأسفانه در سطح عرضه پوشاک در کشور بویژه در میان بنکداران، حجم پوشاک قاچاق بیشتر از قبل شده است.وی با اشاره به افزایش قیمت نهاده‌‌ها و هزینه‌‌های تولید طی دو سال گذشته که افزایش قیمت پوشاک و تورم ۱۲۰ درصدی را در برداشته است، تصریح کرد: آمار ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز در مورد قاچاق پوشاک نیازمند بازنگری است.جلالی قدیری ادامه داد: انتظار می‌رود که در زمینه کمک به تقویت تولیدات داخلی این صنعت اقدامات مهمی پایه‌ریزی شود؛ در مقابله با کالای قاچاق باید از سوی وزارت صنعت، معدن و تجارت مصادیق قانونی در این مورد تعیین و مشخص شود که چه کالاهایی و بر اساس کدام تعاریف قاچاق است، این موارد کمک می‌کند که بعد از کشفیات و شناسایی متخلفان، این عوامل قاچاق به راحتی تبرئه نشوند.دبیر اتحادیه تولید و صادرات پوشاک ایران با تأکید بر اهمیت مبارزه با پوشاک قاچاق در بخش‌‌های مختلف از جمله در بخش عرضه در بازار گفت: متأسفانه تحت تأثیر افزایش هزینه‌‌های تولید، میزان پوشاک قاچاق در سطح عرضه بویژه در میان بنکداران بیشتر شده است.جلالی قدیری با اشاره به تبصره (۴) الحاقی ماده (۱۸) قانون مبارزه با قاچاق کالا و ارز که در راستای شفاف‌سازی و برخورد قانونی با متخلفان وضع شده است، اظهار داشت: با توجه به فعالیت بیش از ۱۴۰ هزار واحد صنفی و هشت هزار واحد صنعتی مرتبط با صنعت نساجی که حداقل یک میلیون اشتغال در این زنجیره ایجاد کرده‌اند، بحث مقابله با کالای قاچاق برای این صنعت بسیار حائز اهمیت است.وی با اشاره اینکه دستورالعمل‌‌هایی از جمله ثبت نمایندگی برندهای خارجی که هیچ‌گاه ضمانت اجرایی خاصی نداشته است، گفت: این مورد تنها به صورت مقطعی به کار برده شد، زیرا از حدود سه سال قبل و در راستای حمایت از تولید داخل موضوع کد شناسه کالا در بحث مبارزه با کالاهای قاچاق در دستور کار قرار گرفته است.دبیر اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران گفت: انتظار ما در صنعت نساجی و پوشاک این است که برخوردها با عوامل کالای قاچاق در کل زنجیره مشتمل بر مبادی ورودی، انبارها، حمل و نقل، خرید و فروش و عرضه باشد.جلالی قدیری گفت: در مقابله با کالای قاچاق باید از سوی وزارت صنعت، معدن وتجارت مصادیق قانونی در این مورد تعیین و مشخص شود که چه کالاهایی و بر اساس کدام تعاریف قاچاق است، این موارد کمک می‌کند که بعد از کشفیات و شناسایی متخلفان به راحتی نتوانند تبرئه شوند.
مردم می‌روند شهرهای مرزی
تا کالای خارجی بخرند
این اظهارات در حالی است که برخی شهروندان همچنان به دنبال خرید کالای قاچاق هستند و آن را کیفی‌تر از کالای ایرانی می‌دانند. سکوت و حاشیه‌نشینی برندهای داخلی موجب شده تا اگر شهروندی توان سفر به شهرهای مرزی را داشته باشد برای نیاز شخصی و یا فروش به دیگران، اجناس ورزشی خارجی را وارد می‌کند.یکی از شهروندان با اشاره به قیمتهای ضد و نقیض در بازار گفت: من اگر توان داشته باشم می‌روم از مرز خرید می‌کنم. هم سیاحت است اما کلی پول صرفه‌جویی می‌شود.وی معتقد است که برای اطمینان در خرید باید آنقدر بازار را بالا و پایین رفت و اجناس را مقایسه کرد تا بتوان خرید کرد اما در شهرهای مرزی میدانی که جنس خارجی اصل را می‌فروشند.این سلیقه در خرید که مختص این شهروند نیست و متأسفانه عمومیت پیدا کرده است، موجب شده برای رشته‌های پرطرفدار ورزشی بویژه رشته فوتبال، والیبال و کوهنوردی و طبیعت‌گردی، تأمین کالای قاچاق و حتی کالایی که به ظاهر قانونی است و همراه مسافر وارد می‌شود و در ادامه فروش آن، سود قابل توجهی را به دنبال دارد، روندی عادی داشته باشد و در این میان حتی به دلیل گرانی کالاها بسیاری از افرادی که علاقه‌مند به ورزش هستند، از خرید لوازم ضروری منصرف می‌شوند. در این میان باید پرسید آیا توقف رسیدگی به قاچاق پوشاک برای برنامه‌ریزان اهمیتی ندارد و یا اعتقادی ندارند که مسکوت ماندن آن موجب شده ورزش به یک چرخه اقتصادی ناسالم مبتلا شود؟