محمدجواد کیش‌بافان
طنزپرداز

داشتن مسئولیت برای ایرانی‌ها یکی از سخت‌ترین کارهای دنیا است، چراکه باید همه تخصص‌ها و توانایی‌ها را داشته باشند تا بعد از اینکه مسئولیت‌شان در معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تمام شد، بتوانند مشاور اقتصادی رئیس‌جمهور بشوند. حالا یادگیری این همه علم به کنار، مبحث سخت‌تر آموزش دادن این علم به دیگران هست زیرا همان‌طور که می‌دانید زکات علم نشر دادنش است. آموزش دادن علم هم که با توجه به ویژگی‌های نسل جدید خشک و خالی نباید انجام شود و باید از روش‌های جدید بهره برد؛ مسئولین ما هم در یک حرکت خلاقانه برای تدریس، لقمان را الگوی خود قرار دادند، به همین دلیل یک روز از لغات انگلیسی استفاده می‌کنند تا مردم ادبیات فارسی یاد بگیرند و روز دیگر تاریخ را جلو عقب می‌کنند تا مردم تاریخشان قوی‌تر بشود.
اگر فکر می‌کنید سختی‌های مسئول بودن تمام شده کاملاً اشتباه می‌کنید. یکی دیگر از سختی‌های مسئولیت داشتن این هست که چهار سال بالاترین مسئولیت اجرایی کشور را داشته باشید اما درست همان زمانی که استاندار یکی از استان‌های مهم برای دفعه چهارصد‌وشصت‌و‌یکم درخواست جلسه کرده و شما سرشلوغی را بهانه کرده‌اید، عکس کوهنوردی‌تان دربیاید. اگر مردم عادی بودید اینقدر راحت عکستان درمی‌آمد؟!
مسئولانی هم که برای همه وقت می‌گذارند و هیچ‌وقت عکسشان منتشر نمی‌شود، باز مشکلات خاص خودشان را دارند. شما فرض کنید یک نفر از کله صبح تا نصف شب در حال خدمت کردن باشد، اصلاً وقت پیدا می‌کند که بیاید به مردم از زحماتش بگوید؟! برای همین این دسته از مسئولان غالباً ناشناس می‌مانند و ناشناس می‌میرند اما بعد از مرگ، بقیه مسئولان یادشان می‌افتد که چقدر با این دسته رفیق بودند و چقدر با آنها عکس دارند که می‌توانند در بروشور انتخاباتی چاپ کنند؛ انتخاباتی که بعد از گرفتن 10 تخصص حاضر شدند در آن شرکت کنند. خلاصه که مسئول بودن خیلی سخت هست. توصیه می‌کنم سمت مسئولیت نروید.