مجازات سوگند دروغ چیست؟

«سوگند» یکی از پنج ادله‌ای است که قاضی به استناد آن می‌تواند حکم صادر کند و به معنای شهادت گرفتن خداوند بر صحت ادعای شاکی یا متهم است.  در ماده 202 قانون مجازات اسلامی عنوان شده است: «اداکننده سوگند باید عاقل، بالغ، قاصد و مختار باشد» شرایط چهارگانه مذکور در این ماده باید در حین ادای سوگند وجود داشته باشند. در ماده 203 این قانون نیز عنوان شده است با سوگند باید مطابق قرار دادگاه و با لفظ جلاله و الله، بالله، تالله یا نام خداوند متعال به سایر زبان‌ها ادا شود و در صورت نیاز به تغلیظ و قبول اداکننده سوگند، دادگاه کیفیت ادای آن را از حیث زمان، مکان، الفاظ و مانند آنها تعیین می‌کند. در هر صورت، بین مسلمان و غیرمسلمان اداکننده سوگند نام خداوند متعال تفاوتی وجود ندارد.
 شرایط سوگند
 براساس ماده 204 قانون مجازات اسلامی، سوگند باید مطابق با ادعا، صریح در مقصود بدون هرگونه ابهام باشد و از روی قطع و یقین ادا شود. در ماده 276 قانون آیین دادرسی مدنی مقرر شده که هرگاه خوانده در جلسه دادرسی در قبال ادعای خواهان، به علت عارضه‌ای از قبیل لکنت زبان یا لال بودن سکوت کند، قاضی دادگاه رأساً یا به وسیله مترجم یا متخصص امر، مراد وی را کشف یا عارضه را برطرف می‌کند. همچنین در ماده 208 این قانون نیز عنوان شده است که حدود و تعزیرات با سوگند نفی نمی‌شود؛ لکن قصاص، دیه، ارش و ضرر و زیان ناشی از جرائم، مطابق مقررات این قانون یا سوگند اثبات می‌شود.
 اگر ثابت شود سوگند کذب بوده یا شرایط قانونی آن رعایت نشده است (مثلا سوگند با تردید  یا با توسل به اکراه ادا شده باشد) دادگاه به آن سوگند ترتیب اثر نداده و رأی خود را با نظر به سایر ادله موجود صادر خواهد کرد. همچنین اگر اداکننده سوگند عاملاً و عامداً سوگند دروغ یاد کرده باشد، به موجب ماده 649 تعزیرات، به مجازات 6 ماه تا 2 سال حبس محکوم می‌شود.ماده 210 قانون مجازات اسلامی نیز در خصوص این مهم است، در این ماده عنوان شده است: هرگاه ثابت شود سوگند، دروغ  یا اداکننده سوگند فاقد شرایط قانونی بوده است، به سوگند مزبور ترتیب اثر داده نمی‌شود.
ویژه نامه پلاس۸۱۷۶
 - شماره  - ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۲