در حافظه موقت ذخیره شد...
درباره محسن تنابنده،بازیگر توانمند این روزهای سینمای ایران
استادِ نقش‌های‌کمدی و جدی
همین توجه به توانایی‌های بازیگری سبب شده تا نقش‌ها کمتر به بازیگران چشم رنگی برسد و بازیگران بااستعدادتر مقابل دوربین ظاهر شوند. محسن تنابنده، یکی از همین بازیگرانِ مستعد سینمای ایران است که هرچه می‌گذرد، بیشتر و بهتر خودش را در نقش‌های مختلف نشان می‌دهد.
تنابنده این روزها با دو فیلم «جنگ جهانی سوم» و«سه کام حبس» درسینما و در شبکه نمایش خانگی با سریال «رهایم کن» حضور دارد. نکته مهم اینجاست که تنابنده درهر سه اثر نقش اصلی را بازی می‌کند و یکی از دلایل موفقیت‌شان به حساب می‌آید.
تنابنده به خاطر بازی در«جنگ جهانی سوم» جایزه مهمِ بهترین بازیگر مرد بخش افق‌های جشنواره فیلم ونیز را برد تا مهر تأییدی بر قدرتِ بازیگری‌اش زده شود. تنابنده هوش بالایی درانتخاب نقش و بازی درآن دارد. همین باعث می‌شود تا او فیلم‌های خوبی را برای نقش‌آفرینی انتخاب کند و به خوبی درآنها ظاهر شود. این بازیگر دامغانی در درآوردن تیپ و شخصیت‌های مختلف تبحر دارد. او همانطوری که در سریال «پایتخت» در نقش نقی معمولی ظاهر می‌شود و آن جنس از کمدی را به خوبی در می‌آورد، در«ندارها»، «عنکبوت» یا «هفت دقیقه تا پاییز» نقش‌های جدی را در بهترین شکل اجرا می‌کند. کارنامه کاری تنابنده ترکیبی دلچسب از نقش‌های کمدی و جدی را در خود دارد. او با ریسک‌پذیری بالایی از بازی در«سن‌پترزبورگ» و«گینس» در فیلم‌هایی مثل «روزی روزگاری آبادان» نقش‌آفرینی می‌کند و توانایی‌اش را به رخ همگان می‌کشد.
تنابنده غیر از بازیگری، درنویسندگی و کارگردانی نیز باهوش و بااستعداد ظاهر می‌شود. آثاری که نام تنابنده را به عنوانِ کارگردان یا نویسنده دارد، آثاری قوی و قابل قبول هستند. تنابنده اگر همین روند رو به رشدش در بازیگری، نویسندگی و کارگردانی را حفظ کند و درگیر حاشیه‌ها نشود، بیش از چیزی که امروز هست، قابلیت درخشیدن دارد. او یک تنه جایِ خالیِ بسیاری از نقش‌ها را در سینما پرکرده است. سینمای ایران به چنین بازیگرانی نیاز دارد. کاری را که سال‌ها پیش پرویز پرستویی با فیلم‌هایش می‌کرد امروز تنابنده به شکل دیگری انجام می‌دهد.
