تجربیات دانشجویان کالیفرنیا درباره خشونت مسلحانه در دانشگاه
ë Julia Raven
دانشجو
ë Presley Shum
دانشجو
از زمان تیراندازی در مدرسه کلمباین در سال 1999 تاکنون، بیش از 292000 دانش‌آموز در مدارس خود با خشونت مسلحانه مواجه شده‌اند. طبق گزارش ردیاب تیراندازی مدارس در هفته آموزش، امسال از 24 می2022، تعداد 27 مورد تیراندازی در مدارس در امریکا رخ داده است. اخیراً، در 23 مه 2022، مردی مسلح وارد مدرسه ابتدایی در تگزاس شد و در مرگبارترین تیراندازی در مدارس امریکا از زمان تیراندازی دسته جمعی سندی‌هووک در سال 2012، تعداد 19 کودک و دو معلم را کشت.
از آنجا که کالیفرنیا در 40 سال گذشته از نظر تعداد تیراندازی های دسته جمعی پیشتاز کشور است، دانش‌آموزان، معلمان و والدین به دنبال راه‌هایی برای اطمینان از ایمنی در مدارس هستند. از دانش‌آموزانی که از تیراندازی یا تهدید به تیراندازی در مدرسه جان سالم به در برده‌اند پرسیدیم این تجربیات چه تأثیری بر آنها داشته است. جولیا ریون چند هفته قبل از پایان سال اول، در زیرزمین سالن هینز دانشگاه کالیفرنیا در لس‌آنجلس نشسته بود و ایمیلی برای خانواده‌اش می‌نوشت. او پیامش را با این جمله آغاز کرد: «متأسفم که در عرض یک سال، ایمیل مشابهی را دو بار برای شما می‌فرستم.»
ریون برای دومین بار در کمتر از هفت ماه، با خشونت مسلحانه مواجه شده بود. اولین حادثه در پاییز سال 2015 رخ داد که او در خارج از کشور در پاریس تحصیل می‌کرد و 19 نفر در کافه‌ای نزدیک آپارتمانش کشته شدند. دومی تقریباً هفت ماه بعد در دانشگاه کالیفرنیای لس‌آنجلس بود.
در 1 ژوئن 2016، مایناک سرکار، 38 ساله، فارغ‌التحصیل سابق دانشگاه کالیفرنیای لس‌آنجلس، ویلیام کلاگ، استاد 39 ساله‌ای را که قبلاً با سرکار همکاری کرده بود، به ضرب گلوله کشت. بعد از تیراندازی، سرکار با شلیک گلوله خودکشی کرد. کلاگ از سال 2003 تا زمان مرگش در دانشگاه کالیفرنیای لس‌آنجلس، مهندسی مکانیک و هوافضا تدریس می‌کرد. پلیس آن را قتل - خودکشی نامید.
برای ریون، آن روز صبح مانند چهارشنبه‌ای معمولی شروع شد. بلافاصله پس از رسیدن به کلاس 10 صبح، به او و همکلاسی‌هایش هشدار دادند که محوطه دانشگاه در حال تعطیلی اجباری است. ریون که مطمئن نبود آن بیرون چه اتفاقی در حال وقوع است، گفت که او و همسالانش چراغ‌های کلاس را خاموش کردند و روی زمین نشستند تا از پنجره‌های کلاس رو به محوطه دانشگاه در معرض دید نباشند. هرچند تیراندازی به یک ساختمان مهندسی محدود بود، ریون گفت که او و دوستانش در آن زمان، به‌خاطر گزارش‌های اولیه نادرست هم‌دانشگاهی‌ها، معتقد بودند تیراندازها چهار نفر هستند. ریون و همکلاسی‌هایش که در کلاس قفل مانده بودند، برخی از دوستانش هم در سالن‌های سخنرانی بودند با درهایی که نمی‌شد از داخل قفل یا مسدود شوند. ریون افزود که برخی از دانشجویان، از وحشت، تصمیم گرفتند از سالن سخنرانی فرار کنند تا مکان‌های اختفای امن‌تری پیدا کنند.
ریون گفت: ما از دوستانمان پیام‌هایی دریافت می‌کردیم که می‌گفتند: «سعی می‌کنیم دربریم.» هلیکوپترهای پلیس بالای سرشان چرخ می‌زدند و یک تیم سلاح و عملیات ویژه در پاسخ به این حمله محوطه دانشگاه را پر کردند. ریون اضافه کرد که وقتی دانشجویان عکس‌های همسالان‌شان را در رسانه‌های خبری دیدند که از ساختمان مهندسی خارج می‌شدند و پلیس مشغول بازرسی بدنی آنها بود، بسیاری از دانشجویان تصور می‌کردند که هنوز هم تیراندازها در محوطه دانشگاه مشغول هستند.
ریون گفت، با وجود این، حتی وقتی که پلیس به محوطه دانشگاه هجوم آورد، دانشگاه کالیفرنیای لس‌آنجلس اطلاعات کمی درباره وضعیت عرضه کرد و در اطلاع‌رسانی به دانشجویان که تیراندازی یک‌بار صورت گرفته قصور ورزید. وی افزود، بنابراین، دانشجویان در ادامه روز همچنان تصور می‌کردند در معرض خطر قریب‌الوقوع قرار دارند.
ریون گفت: «فقدان اطلاع‌رسانی از سوی دانشگاه کالیفرنیای لس‌آنجلس، با آن همه شایعه‌ای که می‌چرخید، به‌شدت ناراحت‌کننده بود. قطعاً دانشگاه ترس آن روز را تشدید کرد و وحشت زیادی برانگیخت از اتفاقی که در جریان بود. شش سال بعد، ریون گفت امروز هم که داوطلب دکترای علوم سیاسی در دانشگاه کالیفرنیای برکلی است، به‌سختی می‌تواند در کلاس درس بنشیند. او گفت: گاهی اوقات وقتی کسی وارد سالن سخنرانی می‌شود، ذهن ریون بلافاصله به‌تندی کار می‌کند و افکارش را درباره تهدید احتمالی تیراندازی به ذهن تداعی می‌کند (به جای اینکه فرض کند دانشجویی خواب مانده و فقط دیر وارد کلاس شده).
ریون گفت که در تدریس‌یاری وظیفه دارد به دانشجویان دیگر کمک کند تا از دوره‌های مختلف باخبر شوند. اما او نگران است که با تروما کلاس‌هایشان را ترک کنند و نگران جان آنهاست که نکند با تیراندازی مواجه شوند.
ریون از خودش می‌پرسید: «خیلی غم‌انگیزه، چون دیگه کجا برای مردم امنه؟ محوطه کالج جاییه که از نظر تاریخی برای دانشجویان فضای امنی بوده.» در 31 ژانویه، دانشگاه کالیفرنیای لس‌آنجلس تهدید دیگری را تجربه کرد. این بار، استاد سابق به نام متیو هریس، که تا سال گذشته فلسفه تدریس می‌کرد، ایمیل‌هایی فرستاد حاکی از اینکه ممکن است در محوطه دانشگاه تیراندازی دسته‌جمعی اتفاق بیفتد. ریون گفت، این نوع تهدیدها فقط تأیید می‌کند که می‌شود گفت دانشجویان در زندگی‌شان انتظار خشونت را می‌کشند. او می‌گوید، با وجود این، جامعه عوض پذیرش خشونت به عنوان هنجار، باید دلایل اصلی تیراندازی در مدارس را بررسی کند و بر همین اساس، به آنها رسیدگی کند. ریون گفت: «نسل کامل دانشجویان از حضور در مؤسسات آموزشی که قرار است برای آنها امن‌ترین جا باشد می‌ترسند. فکر می‌کنم عصر اخیر به ما نشان می‌دهد بچه‌ها خیلی سریع‌تر از آن که تا به حال مجبور بودند بزرگ می‌شوند.»
پریسلی شام
پریسلی شام قبل از اینکه 21 ساله شود، از دو تهدید با اسلحه و دو تهدید بمب گذاری جان سالم به در برد.
یک تهدید با اسلحه و یک تهدید بمب‌گذاری زمانی رخ داد که او دانش‌آموز دبیرستان دوبلین در ایست‌بی بود. اولین بار در سال 2017 سال اولی بود و در سال 2018 در هنگام تهدید بمب‌گذاری پیش از فارغ‌التحصیلی، کلاس آخری بود. تهدید با اسلحه دیگر و تهدید بمب‌گذاری دیگر در دانشگاه ایالتی سانفرانسیسکو اتفاق افتاد، که شان اکنون سال آخری است. در سال 2018، دانشجوی سال اول بود. شام گفت: «راستش، حالا دیگه غافلگیر نمی‌شم. منظورم اینه که شاید چند سال پیش [از تجربیاتم درباره تهدید به تیراندازی و تهدید به بمب‌گذاری] غافلگیر می‌شدم، اما حالا، با توجه به فضای سیاسی و اوضاع و احوال، غافلگیر نمی‌شم.»
بینگ!
«توجه! اداره پلیس سانفرانسیسکو از یک تهدید تیراندازی انبوه مطلع شده است. به‌روزرسانی‌هایی متضمن امنیت شما ارسال می‌شود» اعلانی از حساب کاربری میم اینستاگرام ایالات سانفرانسیسکو، به آدرس sfsuroom@ در 28 سپتامبر 2021، روی صفحه تلفن شان ظاهر شد. این حساب شخصی به دانشگاه ایالتی سانفرانسیسکو وابسته نیست.
چند ثانیه بعد، پیام دیگری ظاهر شد که می‌گفت: «شوخی نمی‌کنم. در حال حاضر در حال بررسی هستیم. تازه با اداره پلیس سانفرانسیسکو تماس گرفته‌ایم. پلیس یگانی می‌فرستد. لطفاً برای جلوگیری از شایعه‌پراکنی کپشن خود را اضافه کنید. موضوع خطیر ایمنی در میان است.»
شام شاهد افشای تهدید به تیراندازی بود، در حالی که تلفن به دست در اتاق نشیمن خود در ایست‌بی نشسته بود و تماشا می‌کرد که فید اینستاگرام و توئیترش در حال انفجار است.
شام گفت: «سعی کردم آن را در ذهنم کم‌اهمیت جلوه دهم. فکر می‌کردم، جدی نمی‌گه، فقط یه احمقه که نازک نارنجیه.» می‌فهمم وقتی پای کشمکش با موقعیت‌هاس، پراسترس به میان می‌آید، مخصوصاً پای خشونت در مدرسه، استدلالم همین است.»
شام به یاد می‌آورد که آن روز سری به حساب کاربری میم ایالت سانفرانسیسکو زد که از آن زمان به بعد خصوصی شده، و متوجه شد که در نظرات مردی درباره این حساب نظر داده است. مرد نوشته بود: «دارم به مدرسه تیراندازی می‌کنم» و از خودش در حال ورود به محوطه دانشگاه فیلم گرفته بود. مرد همه چیز را به صورت زنده در اینستاگرام منتشر کرد. حساب کاربری میم هم اسکرین‌شاتی از این فیلم گرفت و آن را در حساب خود قرار داد، عکسی که شام و سایر دانشجویان به آن برخوردند.
بعداً تیرانداز دستگیر شد. پلیس گفت این حادثه مربوط به اختلافات خانوادگی بوده است.
اولین باری که شام تهدید خشونت‌آمیزی را تجربه کرد در 2 نوامبر 2017 در دبیرستانش، دبیرستان دوبلین، بود.
شام گفت: «بعد از ناهار بود. فکر می‌کنم مجبور بودیم مدتی در کلاس‌های‌مان بمانیم. همه ما می‌دانستیم که مشکلی وجود دارد، هفته نشاط هم بود.» مدرسه در حال تعطیلی اجباری بود، و شام و همکلاسی‌هایش طولانی‌تر از آنچه پیش‌بینی می‌کرد در کلاس درس ماندند. بزودی بلندگوها به همه هشدار دادند که فوراً دانشگاه را تخلیه کنند.
شام گفت: «البته، سلامت روانی هم نقشی دارد.» در ادامه آه عمیقی کشید و گفت: «گمانم باید سلامت روانی هم به عنوان بخشی از این مشکل تصدیق شود. هیچوقت درست و حسابی به این بخش اهمیت نمی‌دهند، که بعد مردم را به این لحظات فروپاشی می‌رساند.»