هزینه سنگین درمانی ناشی از حوادث تیراندازی
ë Emily Barone
خبرنگار
اندازه‌گیری هزینه ناشی از خشونت مسلحانه غیرممکن است. هیچ‌گونه نمی‌توان درد و رنج را اندازه‌گیری کرد. بهت و خشم را نیز باید به آن اضافه کرد. ولی رنج روحی و آسیب جسمی زمانی به ارقام واقعی تبدیل می‌شوند که حوادث دردناک تیراندازی، مثل سایر همه‌گیری‌های بهداشت عمومی، به سیستم بهداشت و درمان فشار وارد کنند. بررسی هزینه‌های بیمارستانی 2021 منتشر شده در دیوان محاسبات امریکا نشان می‌دهد که هر ساله 33هزار نفر برای درمان آسیب‌های ناشی از سلاح گرم در بیمارستان بستری می‌شوند و 51هزار مراجعه به مراکز اورژانس نیز در این زمینه وجود دارد. این مراجعات اولیه به بیمارستان حدود سه برابر بیماران عادی هزینه داشتند و در مجموع بیش از 1 میلیارد دلار در سال هزینه در پی دارند.
مطالعه دانشکده پزشکی هاروارد، که در آوریل منتشر شد و مطالبات Medicare و بیمه‌های تجاری در بین سال‌های 2008 و 2018 را تحلیل می‌کرد، نشان می‌داد که فرایند بهبودی از حادثه تیراندازی برای بازماندگان تیرخورده و خانواده‌هایشان هزینه گزافی در پی دارد. تشخیص درد، اختلالات روانی و سوءمصرف مواد در بازماندگان تیراندازی به ترتیب 40درصد، 51درصد و 85درصد بیشتر از همتایانشان بود. اعضای خانواده‌شان نیز شاهد افزایش 12درصدی ابتلا به اختلالات روانی بودند.
در میان بازماندگان آسیب‌دیده در این مطالعه، هزینه‌های پزشکی بیش از 25,000 دلار به ازای هر نفر در یک ماه بعد از تیراندازی بود. مطابق این مطالعه، در بازه 12 ماهه، این هزینه‌ها حدود 30,000 به ازای هر بازمانده بودند که اگر در 85,000 بازمانده حوادث تیراندازی در هر سال در امریکا ضرب شود بالغ بر 2.5 میلیارد دلار می‌شود. این هزینه‌ها با درمان آسیب‌های جسمانی بازماندگان و همچنین عارضه‌های روحی متعاقب آن، در سال اول بعد از تیراندازی، مرتبط بودند.
بازماندگان تیراندازی که در این مطالعه بررسی شدند همگی بیمه داشتند و تمامی این هزینه‌ها را از جیب خود پرداخت نمی‌کردند. با این حال، این مطالعه نشان می‌داد که سهم پرداختی این افراد در سال اول به‌طور متوسط در مجموع بیش از 100 دلار در ماه بود. تازه این بار مالی از دست رفتن بهره‌وری، دستمزد یا اشتغال را در نظر نمی‌گیرد (که می‌تواند به توانایی آنها در پرداخت هزینه خدمات درمانی آسیب بزند) و هزینه‌های بازیابی بلندمدت در سال‌های بعدی را نیز منظور نمی‌کند.
هزینه‌های پزشکی برای شرکای عاطفی، والدین و فرزندان بازماندگان در ماه اول بعد از حادثه حدود 80 دلار بیشتر بود، ولی در طول یک سال تفاوت معناداری ایجاد نمی‌کرد. با این حال، این مطالعه نه جمعیت خانواده‌هایی که عزیزشان را در حوادث تیراندازی از دست داده‌اند و نه مشکلات مالی مربوط به مراقبت از قربانی تیراندازی را لحاظ نمی‌کرد.
یکی دیگر از تحلیل‌ها که مرکز تحقیقات Everytown (سازمانی حامی کنترل اسلحه) انجام داده است هزینه‌های پزشکی را بیش از مطالعه هاروارد و معادل 3.5 میلیارد دلار تخمین می‌زند، هرچند این رقم مراقبت بلندمدت از بازماندگان، خدمات پزشکی قانونی برای جانباختگان حوادث تیراندازی (که حدود 40,000 نفر در سال می‌شوند) و خدمات سلامت روان برای اعضای خانواده را نیز دربرمی‌گیرد.
این مطالعه خاطرنشان می‌کند که علاوه بر هزینه‌های پزشکی و بهداشتی مستقیم، بار مالی خشونت با اسلحه بر جامعه امریکا صدها میلیارد دلار می‌شود، از جمله هزینه‌های کیفیت زندگی که اساساً ناملموس هستند ولی می‌توان برآوردی حدودی از آنها براساس خسارات اعطا شده در هیأت های منصفه و حل‌وفصل با قربانی داشت. در پی حوادث تیراندازی دسته‌جمعی معروف، مثل جدیدترین تیراندازی در سوپرمارکت بوفالوی نیویورک و مدرسه ابتدایی تگزاس، اغلب شاهد سیلی از جمع‌آوری کمک‌های مالی برای حمایت از خانواده‌ها و جوامع آسیب‌دیده هستیم. برخی از حوادث تیراندازی موجب اعطای غرامت مالی در پی شکایت می‌شوند. این نوع سپرهای مالی که کسی آرزوی آن را ندارد، هزینه‌هایی که سیستم درمانی در سطح وسیع‌تر متحمل می‌شود را کاهش نمی‌دهد و از غم و اندوه فردی و جمعی که امریکا بارها و بارها در طی این سال‌ها متحمل شده است نیز نمی‌کاهد.