همین کمآبی زخم موجب میشود، گازها محل زخم را چسبندهتر و دردناکتر کنند؛ بنابراین از پوششهای زخم جدید برای درمان استفاده میشود چرا که این پوششها باعث ایجاد رطوبت کافی در زخم نیز میشوند.وی در ادامه به دستهبندی زخمپوشها پرداخت و گفت: پوششهای جدید زخم معمولاً بر اساس مواد تولید شده، طبقهبندی میشوند و شامل هیدروکلوئیدها، آلژیناتها و هیدروژلها هستند که البته در حالت کلی به شکل ژل، فیلمهای نازک و فوم ورقهای ایجاد میشوند.هزاری اضافه کرد: باتوجهبه اهمیت ترمیم زخم و اینکه عدم درمان زخمهای باز به عفونت منجر میشود، پژوهشهای مختلفی روی ترمیم زخم انجام شده و مواد مختلفی برای بهبود زخمها تهیه و معرفی شدهاند. در این میان، هیدروژلها را میتوان بهعنوان ماده پلیمری تعریف کرد که درعینحال که توانایی تورم در آب و حفظ آب درون ساختار خود را دارند، اما در آب حل نمیشوند. این مواد، به دلیل ظرفیت بالای نگهداشتن آب، در زمینههای پزشکی با موفقیت مورداستفاده قرار گرفتهاند و هیدروژل را میتوان بهعنوان ژل یا فیلم استفاده کرد.وی تصریح کرد: هیدروژلها بهعنوان پوشش مرطوب برای مراقبت از زخم به طور گستردهای مورداستفاده قرار میگیرند و میتوانند با گسترش زنجیرههای پلیمری بههمپیوسته و در نتیجه جداسازی باکتریها، التهاب در مایع و ترشحات آلوده را در داخل ژل جذب کرده و آن را حفظ کنند. به نظر میرسد که این مواد، به لطف تأثیر خنککنندگی و آبرسانی که دارند، نقش مهمی در درمان سوختگی اضطراری بهتنهایی یا در ترکیب با سایر محصولات دارند.هزاری تأکید کرد: بر همین اساس در این طرح، اقدام به تولید زخمپوشهای هیدروژلی کردیم که حاوی عصاره گیاهان دارویی است و در آن از نانوذرات چارچوب آلیفلزی برای افزایش بهبود خواص زخمپوش هیدروژلی استفاده شده است. ازآنجاکه پلیمر نقش مهمی در زخمپوش دارد، استفاده از پلیمری طبیعی، ارزان و سازگار با پوست در محصول، اهمیت زیادی داشت. برایناساس از پلیمری استفاده کردیم که دارای ویژگیهای زیستتخریبپذیری، زیستسازگاری، سمی نبودن و قابلیت تورم است.وی ادامه داد: باتوجهبه بودجه و امکانات مالی محدود، ما توانستیم این طرح را به ثمر برسانیم؛ اما بدیهی است که برای یافتن نتایج بهتر، باید تستهای بالینی نیز داشته باشیم و روی نمونه آزمایشگاهی حیوانی هم این زخمپوش را امتحان کنیم که متأسفانه به دلیل محدودیت مالی، این امر محقق نشد و تستها در حد آزمایشگاهی باقی ماند.