دستگاهِ رحمت؛ چگونگی شکستن رمزکننده های انگلیسی
رمز کننده راکال انگلیس را از عراقی ها غنیمت گرفته بودیم. این دستگاه استاندارد ناتو را داشت و در جایگاه خودش یکی از پیشرفته‌ترین رمز کننده‌ها بود. فعالیت این رمز کننده اینطور بود که صوت منتشر شده را به طول پنجاه میلی‌ثانیه نمونه‌برداری می‌کرد و پیام را با یک الگوریتمی خاصی ارسال می‌کرد. بچه‌ها شروع کردند به مهندسی معکوس این سیستم؛ مدارات آن شناسایی و تحلیل شد. بعد از بررسی ها این ایده به وجود آمد که اگر سیستم در یک حالت خاصی قرار بگیرد هزار میلیارد حالتِ رمز، تبدیل می‌شد به شصت و چهار حالت. وقتی در آزمایشگاه تست شد دیدیم این واقعیت دارد. بلافاصله دوباره یک مقدار کار شد و دوستان توانستند سیستمی بسازند که با استفاده از آن به سیستم عراقی ها نفوذ پیدا می‌کردیم و داخل سیستم دشمن تغییراتی ایجاد می‌کردیم. این سیگنال بدون این‌که اپراتور بفهمد از بیسیم رد می‌شد و وارد رمز کننده می‌شد و تغییرات را ایجاد می‌کرد و سیستم مطابق نظر ما قرار می‌گرفت و ما می توانستیم اطلاعات را دریافت کنیم. وقتی دستگاه را به جبهه آوردیم و تست کردیم، به لطف و رحمت خدا رمز شکسته شد. به همین خاطر اسم این سیستم را از اول گذاشتیم «رحمت»؛ چون واقعا ساخت چنین دستگاهی رحمت خدا بود. وقتی از این دستگاه استفاده کردیم متوجه شدیم که اپراتورهای عراقی با هم فقط حرف نمی‌زنند، بلکه نامه‌نگاری می‌کنند و تمام اطلاعاتشان را از طریق این سیستم به هم ارسال می کنند. با استفاده از این دستگاه در طول جنگ بیش از دوازده هزار نامه سری و فوری را از ارتش صدام به دست آوردیم. اپراتورهای عراقی تا آخر جنگ هم نفهمیدند که چنین اتفاقی در حال وقوع است. هیچ‌گاه شک هم نکردند. چون بعضی‌هایشان را اسیر می‌گرفتیم؛ ما نگران بودیم این‌ها متوجه شده باشند؛ اما تا آخر جنگ هم دیدیم متوجه نشدند. حتی تا آخر سقوط صدام هم کسی متوجه شنود ما نشد.