دختران جلودار بودند

در حافظه موقت ذخیره شد...

روایت یک جریان ماندگار خدمت رسانی دانشجویی که با سه نفر شروع شد

دختران جلودار بودند

فرناز ایزدبین
پژوهشگر
سال 82 تحویل می‏شود. چند سالی می‏شود که مقام معظم رهبری سال‏ها را نام‏گذاری می‏کنند. سال 82 با نام خدمت و خدمت‏گذاری توسط ایشان نام گذاری شده است. دانشجویان دختر دانشگاه تهران و علوم پرشکی تهران آرام و قرار ندارند که در راستای این نام‏گذاری برای مردم و به لبیک از رهبرشان کاری انجام بدهند. با آن سن کم‏شان می‏نشینند و برنامه‏ریزی می‏کنند می‏خواهند همانند جهادگران جهاد سازندگی خدمت را به مناطق محروم ببرند. منطقه‏ی ورامین و چند روستا در آنجا را پس از بررسی‏های جانبی انتخاب می‏کنند و با فرمانداری هماهنگ می‏شوند. این دختران خوشحالند که کارها به خوبی در حال برگزاری است و امسال اولین اردوی جهادی در دانشگاه تهران برگزار می‏شود. آقایان درگیر کارهای معمول بسیج هستند و در این کار همراهی نمی‏کنند. پوستر طراحی می‏شود و ثبت‏نام‏ها شروع می‏شود. استقبال خانم‏ها از این ایده خیلی خوب است به طوری که مجبور می‏شوند برای کم کردن تعداد داوطلبان مصاحبه‏ای راه بیاندازند. در نهایت 40 نفر خانم باقی‏ می‏مانند و آماده هجرت می‏شوند. دم دمای اردو که می‏شود فرمانداری مخالفت می‏کند، همراهی نمی‏کند و حتی بعد از مدتی دیگر جواب تلفن هم نمی‏دهد.
اما این دختران ناامید نمی‏شوند و دست از تلاش برنمی‏دارند. نیرویی در درون آنان است که در مقابل همه‏‏ی بدقولی‏ها آنان را به سمت هدف می‏کشند. آن‏ها می‏خواهند مسیری تازه در خدمت‏رسانی برای دانشجویان باز کنند و چیزی یارای مقابله با آنان را ندارد. مجدد همه مراحل را از اول شروع می‏کنند به دنبال منطقه‏ای کمتر برخوردار می‏گردند تا بتوانند به آنجا بروند. در این بین یکی از دختران که اهل بلده است، از طریق پدر ایشان با مسئولان منطقه هماهنگی‏ها صورت می‏گیرد و سفر شناسایی سه نفره‏ی این دختران برگزار می‏گردد.
همین جا خوب است!
مردم بومی منطقه برای بحث پزشکی و بحث‏های معرفتی و احکام کمک نیاز دارند. به سرعت و با همراهی مسئولان منطقه، روستا آماده حضور جهادگران دانشگاه تهران می‏گردد. در گیرودار حرکت، چند تن از آقایون دانشگاه هم به عنوان آشپز و انجام کارهای خدماتی همراه گروه می‏شوند. حالا 40 دختر و 2 پسر در حال حرکت به منطقه هستند.
به منطقه که می‏رسند وضعیت و شرایط مردم جهادگران را به فکر می‏اندازد. با طلبه‏ای که پیشتاز خدمت رسانی است سریعا تماس می‏گیرند و او خودش را همراه با 5 تن از طلبه‏های فعال به جهادگران می‏رساند. بحث‏های عقیدتی، احکام، برنامه‏های فرهنگی، و پزشکی آغاز می‏شود. صف طولانی مردم برای ویزیت شدن توسط پزشکان نشان از استقبال و اثرگذاری کار دارد.
اردوی جهادی به پایان می‏رسد اما طلاب تصمیم گرفته‏اند در منطقه بمانند. جالب است این حجم از مسئولیت‏پذیری در قبال مردمی که به واسطه‏ی دور بودن از امکانات از آگاهی هم دور مانده‏اند. تیم 40 نفره به دانشگاه تهران باز می‏گردد، تجربه‏ی جذاب خدمت‏رسانی به مردم و لبیک گفتن به فرمان رهبر این دختران را به فکر انجام مجدد این طرح انداخته است. سال جدید تحصیلی آغاز شده و دختران جهادگر دانشگاه تهران سعی در برنامه‏ریزی دائمی برای این خدمت‏رسانی را دارند. جلسات مختلفی برگزار می‏شود، با قدیمی‏های جهاد سازندگی دیدار می‏کنند، از مسئولان دانشگاه کمک می‏گیرند و نتیجه همه‏ی این‏ها می‏شود تشکیل کانون خدمت‏رسانی دانشگاه تهران.
الان که از سال 1401 صحبت می‏کنیم تاکنون 23 طرح جهادی توسط کانون خدمت‏رسانی دانشگاه تهران برگزار شده است. طرح‏هایی که با حضور هرباره 300 دانشجو در مناطق مختلف کشور برگزار می‏شود. این حضور جمعی و این نیروسازی برای خدمت با همت سه دختر دانشجوی 20 ساله شکل گرفت. یکی از پسندیده‏ترین اموری که هر انسانی می‏تواند در طول زندگی خود انجام دهد، تشویق دیگران به کار خیر است. زندگی هریک از ما سرتاسر زنجیری است که به هم متصل است و اگر یکی از حلقه‏های این زنجیر پاره شود، در نهایت مشکلاتی به وجود می آید که از فردیت به جمعیت می‏رسد. حال که این تشویق و این اتحاد در بستر دانشجویی و با حضور نخبگان صورت گرفته است اهمیت آن را می‏افزاید.
ما در کتاب «بچه‏های قرن پانزدهم» روایتی از این اتحاد زنانه در دانشگاه تهران را مکتوب کرده‏ایم. تصمیم‏گیری اولیه، تشکیل گروه، سفر اول و در نهایت تشکیل کانون خدمت‏رسانی دانشگاه تهران که اکنون 19 سالگی‏ش را جشن می‏گیرد، در این کتاب به مخاطب ارائه می‏شوند. این کتاب توسط انتشارات کوثر چاپ و عرضه شده است.