مسأله اصلی نظارتها عمدتاً در بخش خاصی از سینما، بهویژه برخی کمدیهاست؛ آثاری که از نظر استانداردهای سینمایی، ابتذال، شوخیها یا توهین به مخاطب، مسألهساز میشوند. اتفاقاً مشکل اساسی ما نه در فیلمهای اجتماعی و نه در آثار سیاسی است؛ بلکه بیشتر در سینمای تجاریِ فاقد اندیشه ریشه دارد. مسأله ما نوعی از سینماست که در سالهای اخیر بهطرز عجیبی غالب شده؛ سینمایی که عملاً عرصه را تنگ کرده و میدان را از دیگر گونهها گرفته است. کافی است نگاهی به فهرست اکرانها بیندازیم تا ببینیم چه تعداد از فیلمها در این چهارچوب قرار میگیرند. حتی اگر به همین امسال نگاه کنیم، میبینیم که تعداد فیلمهای اجتماعی تولید و اکرانشده بسیار محدود بوده است؛ شاید دو فیلم و در خوشبینانهترین حالت چهار یا پنج فیلم. در مقابل، بخش قابلتوجهی از سینما به سمتی حرکت کرده که هدف اصلی آن، صرفاً بازگشت سرمایه و سودآوری است.
گزیدهای از صحبتهای همایون اسعدیان
مدیرعامل خانه سینما با تسنیم
