جناب آقای دکتر پزشکیان! رهبر انقلاب در یکی از سخنرانی‌های اخیر خودشان به صورت ویژه از خدمات دولت تمجید کردند و بر لزوم حمایت از دولت تأکید کردند. بعد از آن هم در یک سخنرانی دیگر فرمودند به‌رغم مشکلات و کمبودهایی که وجود دارد، کشور در حال پیشرفت است. ناظر به این دو سخنرانی و این دو نکته‌ مقام معظم رهبری، لطفاً گزارش مختصری از مهم‌ترین اقدامات اجرایی دولت در یک سال گذشته ارائه بدهید و روند پیشرفت کشور را برای مخاطبان تشریح و توضیح بفرمایید؛ به‌هر‌حال، شما به‌عنوان رئیس‌جمهوری و نفر اول اجرایی کشور، بیش از همه در جریان روند این پیشرفت هستید.
 بسم‌الله الرّحمن الرّحیم. قبل از هر چیز باید از مقام معظم رهبری قدردانی کنیم که تا اینجا، چه در جلسات آشکار و چه در جلسات اختصاصی، پشتیبانی کاملی از دولت داشته‌اند و اگر پشتیبانی و توصیه‌های ایشان نبود، حتماً با مشکلات زیادی مواجه می‌شدیم؛ لذا این قابل قدردانی است.
 آنچه ما الان به دنبالش هستیم و داریم تلاش می‌کنیم که آن را اصلاح کنیم، موضوع ناترازی‌هاست. اگر بخواهیم بحث بکنیم، باید بگوییم روندی که در کشور وجود دارد روندی است که در بسیاری از قسمت‌ها با ناترازی‌های بزرگی مواجه است. مسأله انرژی - که همان اوّل خودش را نشان داد- مسأله آب، مسائل مالی، مسائل مدیریتی، مسائل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، همه اینها مسائلی است که ما در وسعت زیادی با این مشکل مواجهیم. ما وقتی دولت را به دست گرفتیم، ۲۰ هزار مگاوات کسری انرژی داشتیم؛ این کسری انرژی در طول سال‌ها ایجاد شده بود و طبیعتاً از یک طرف مصرف افزایش پیدا می‌کرد. از طرف دیگر توسعه‌ای در رابطه با ارائه‌ خدمات انرژی نداشتیم و این هم سالی بود که بارندگی ما کم بود، نزدیک به 40 درصد نسبت به سال‌های قبل میانگین بارندگی کاهش پیدا کرده بود، پشت سدها آب نبود و ما نزدیک به ۱۴ هزارمگاوات انرژی برق‌آبی داشتیم که با کمبودی که در پشت سدها از نظر آب داشتیم، نتوانستیم به طور کامل هم از آن استفاده کنیم؛ یعنی کسری انرژی ما به حدود ۳۰ هزار مگاوات رسید. طبیعتاً جنگ هم بود و در جنگ هم باید مسائل را حل می‌کردیم. تلاشی که در رابطه با این ناترازی‌ها انجام گرفت، این بود که از یک طرف کاهش یا کنترل هزینه و مصرف را شروع کردیم و از طرف دیگر سریع‌ترین راهی که می‌توانستیم به آن دسترسی پیدا کنیم و انرژی مورد نیاز را تهیه کنیم، پنل‌های خورشیدی بود که از نظر محیط زیست هم ابزار یا وسیله بسیار باارزشی است؛ به این صورت که در هر هزار مگاوات، از ورود نزدیک به یک میلیون تنCO2 به جو جلوگیری می‌کند. ما تا امسال توانستیم بیش از 3 هزار مگاوات پنل خورشیدی را وارد جریان تولید انرژی بکنیم، در‌صورتی‌که در طول سال‌های گذشته فقط هزار مگاوات 
در جریان بود.
 این روند دارد ادامه پیدا می‌کند، فردا (روز پس از این مصاحبه) هم دوباره نزدیک به 800 مگاوات پنل خورشیدی را وارد جریان خواهند کرد و به‌سرعت دارد پیش می‌رود، به‌طوری‌که هر هفته حدود 300 مگاوات پنل خورشیدی دارند کار می‌کنند و قراردادهایی که بسته‌اند نزدیک به 80 هزار مگاوات است؛ یعنی ما اگر بتوانیم یک چنین روندی را پیش ببریم، استفاده از سوخت‌های فسیلی را به‌شدت کاهش 
خواهیم داد.
 از طرف دیگر، ما نیروگاه‌هایی درست کرده بودیم که سیکل ترکیبی بودند اما فقط از گاز استفاده می‌کردند؛ ما نزدیک به 7 هزار مگاوات انرژی سیکل ترکیبی داریم که توانستیم 3 هزار مگاواتش را وارد خط بکنیم، اما هنوز 4 هزار مگاواتش باقی مانده که دارند روی آن کار می‌کنند. روند مصرف برق، هر سال نزدیک به 5 یا 6 درصد افزایش پیدا می‌کرد و این درصد یعنی 3 تا 4 هزار مگاوات نیاز اضافه. با توصیه‌هایی که شد و برنامه‌هایی که انجام گرفت، ما 5 درصد هم کاهش رشد (مصرف برق) داشتیم؛ نه‌تنها 5 درصد افزایش نداشتیم، بلکه 5 درصد هم توانستیم کاهش بدهیم؛ یعنی نزدیک به 3 تا 4 هزار مگاوات هم آنجا توانستیم کنترل کنیم. از طرف دیگر، با کنترل و جمع‌آوری ماینرهایی که وجود داشت هم توانستیم نزدیک به 2 هزار مگاوات مصرف را کاهش بدهیم. بنابراین، اینها باعث شد که تا حدودی مشکلات انرژی را حل کنیم. البته این کارها الان هم ادامه دارد و ما تلاش خواهیم کرد که ان‌شاءالله در تابستان آینده دیگر با خاموشی به آن شکلی که وجود داشت مواجه نشویم، مگر اینکه خدای نکرده یک اتفاقی رخ بدهد یا خطی خراب بشود یا کارخانه‌ای از کار بیفتد؛ اما احداث پنل‌های خورشیدی با سرعتی دارد پیش می‌رود که ان‌شاءالله مشکلی برای جبران انرژی به وجود نخواهد آمد.
بحث بعدی ما در رابطه با کنترل همان گازهایی بود که داشتند می‌سوختند. سود حاصل از کنترل این گازهایی که دارند می‌سوزند، نزدیک به 5 تا 6 میلیارد دلار است که اگر بتوانیم اینها را کنترل بکنیم، صرفه‌جویی بالایی به وجود می‌آید. ما تا حالا توانسته‌ایم نزدیک به ۱۵ میلیون متر مکعب گاز را در روز کنترل کنیم، در‌حالی‌که در کل دوران‌های گذشته مجموعاً ۹ میلیون متر مکعب را توانسته بودند مدیریت کنند. الان در بقیه‌ میادینی که گاز دارد می‌سوزد، با پیمانکارهای مختلفی در این موضوع قرارداد بسته‌اند و دارند پیگیری می‌کنند تا با آن‌هایی هم که قرارداد نبسته‌اند، قرارداد ببندند؛ جلسه گذاشته‌ایم و اینها را پیگیری می‌کنیم که بتوانیم کارمان را انجام بدهیم.
در رابطه با کریدورها که بسیار مهم است، ما کریدور آستارا ـ رشت را، شلمچه ـ بصره را و به احتمال قوی زاهدان ـ چابهار را امسال تمام می‌کنیم. تا الان شاید بیش از
10 تا12 هزار میلیارد تومان پول به این مسأله تخصیص داده شده و احتمالاً همین مقدار را هم باز باید پرداخت کنیم. امروز هم راجع به همین مسأله در دولت جلسه داشتیم و اگر مشکلی پیش نیاید، به حول و قوه‌ الهی، کار مربوط به این کریدورها را امسال تمام می‌کنیم. در زمینه کریدور شلمچه ـ بصره کارهای اصلی را انجام داده‌اند و ستون‌هایش بالا آمده. سخت‌ترین قسمت این کریدور آنجایی بود که مسیر باید از آن رودخانه‌ای رد می‌شد که بین ما و بصره است؛ برای ستون‌هایی که آنجا زیر آب زدند، نزدیک به 60 میلیون دلار هزینه شده، به اضافه‌ مین‌روبی‌هایی که باید انجام می‌گرفت و ما انجام دادیم. البته طرف عراقی هم باید کارهایی انجام بدهد که آنان هم دارند پیگیری می‌کنند. کریدور آستارا ـ رشت هم پروژه‌ای بود که مانده بود و داریم آن را پیش می‌بریم. آن موقعی که ما آمدیم، حدود ۳۰ کیلومتر از ۱۶۰ کیلومتر مسیر را توانسته بودند تصاحب کنند، اما الان نزدیک به ۱۱۵ کیلومتر را تصاحب کرده‌اند؛ یعنی تعداد زمین‌هایی که اینها تصاحب می‌کنند، هر هفته افزایش پیدا می‌کند و قول داده‌اند که ان‌شاءالله تا آخر امسال، این پروژه را تمام کنند. ما هر هفته داریم پیگیری می‌کنیم که کل مسیر را بتوانیم تصاحب بکنیم، وام هم وجود دارد و طبق آن وام، این پروژه شروع خواهد شد و الان هم کارشناس‌ها آمده‌اند این کار را دارند
 انجام می‌دهند.
ارتباط ما با همسایگان خیلی بهتر شده. روابط ما با کشورهای همسایه در خیلی از زمینه‌ها، چه فرهنگی، چه علمی، چه اقتصادی توسعه پیدا کرده. با آذربایجان، ازبکستان، ترکمنستان، افغانستان، پاکستان، عراق، ترکیه و در خلیج فارس هم با عمان و امارات و قطر و مانند اینها روند ارتباطات خیلی بهتر شده. علی‌رغم همه‌ این مشکلاتی که هست، مسیر ارتباطات بین‌المللی‌مان دارد افزایش پیدا می‌کند. با چین و روسیه و قزاقستان و قرقیزستان و تاجیکستان، ارتباطات خیلی خوبی برقرار شده. الان داریم مسیرها را اصلاح می‌کنیم. کریدورها الان اولویت دولت است. منابع لازم را برای مسیر شمال به جنوب و شرق به غرب دیده‌ایم و در سال آینده با سرعت خیلی بیشتری حرکت خواهیم کرد؛ هم از نظر ساخت راه و قطار و ریل، هم از نظر واگن و دیزل و ابزاری که باید وجود داشته باشد. همه این کارها را داریم پیگیری می‌کنیم که مسائل را حل کنیم.
در حوزه‌ مسائل اجتماعی، کارهای بزرگی در رابطه با مسجدمحوری، محله‌محوری و مشارکت مردم انجام شده. البته اینها چون مسائل اجتماعی است، شاید به صورت عدد و رقمی نشود گفت؛ همچنین، این مسائل زمان‌بر است و طبیعتاً تغییر رفتار کار ساده‌ای نیست. در این زمینه، مقام معظّم رهبری به برادر عزیزمان حاج آقا علی‌اکبری دستور دادند که هماهنگی بکنند و اینها نزدیک به 10 هزار مسجد را آوردند وسط. ما مراکز بهداشتی خودمان را در این رابطه درگیر کردیم، مدارس را درگیر کردیم و کار بزرگی در رابطه با آموزش‌وپرورش صورت گرفته؛ یعنی با مشارکت مردم، ما تمام مدارس کانکسی را جمع کردیم، مدارس سنگی را جمع کردیم و در جاهایی که مدرسه نبود، مدرسه ساخته شد. همه‌ اینها با کمک مردم و روابط بین بخشی و خیرینی که بودند انجام شد. بالای 10 میلیون متر مربع فضا ساخته شده و الان هم به‌سرعت دارد ساخته می‌شود. علاوه بر ساخت مدارس، بحث سخت‌افزار درون مدارس هم وجود داشت که این بچه‌های ما چه چیزهایی لازم دارند تا بتوانند در آن فضا آموزش کافی ببینند. و مهم‌تر از آن، نحوه آموزش و روش آموزش در کلاس‌های ما است. الان چیدمان کلاس‌های ما فرق کرده، نوع تدریس فرق کرده و نحوه‌ این آموزش‌ها روزبه‌روز اصلاح خواهد شد و دارد اصلاح می‌شود. البته بیشتر تمرکز ما روی مدارس دولتی و مدارس مناطق محروم است و آن عدالت آموزشی‌ای را که از آن حرف می‌زنیم، داریم پیگیری می‌کنیم.
یکی از مسائل مهم، بحث مدیریت و واگذاری اختیار است. مقام معظم رهبری در جلسه‌ای که با استاندارها داشتند، توصیه‌شان این بود که مدیران اختیار داشته باشند و از زمان‌های قدیم هم نگاه مقام معظم رهبری این‌طور بوده. به ویژه در جنگ 12 روزه این اختیار خودش را نشان داد و بدون اینکه مشکلی پیدا بکنیم، استان‌ها کار خودشان را می‌کردند؛ این به خاطر اختیاراتی بود که واگذار شده بود. البته مجلس محترم اشکالات قانونی‌ای گرفت که آنها را هم داریم حل می‌کنیم. باور و اعتقاد ما این است که باید اختیارات در استان‌ها واگذار بشود که اینها بتوانند کارهایشان را انجام بدهند و نیازی به این نباشد که برای هر کاری استاندار یا فرماندار یا رئیس دانشگاه یا مدیرکل بیاید تهران و بخواهد اجازه بگیرد. در این رابطه هم اقدامات بسیار مفیدی انجام گرفته و نتایج خیلی خوبی داشته‌ایم که البته مفصل است و من اگر بخواهم اینها را خدمت شما عرض بکنم، فقط باید از این روندی که دارد اتفاق می‌افتد، بگویم.
در رابطه با بهداشت و درمان، بحث پزشک خانواده را شروع کردیم و فعلاً داریم به یک زبان و نگاه مشترک می‌رسیم؛ چون اینکه چه باید بکنند، در تئوری معلوم است اما در عمل، خیلی وقت‌ها آنچه گفته می‌شود اجرا نمی‌شود. در جلساتی که گذاشتیم، نزدیک به ۶۳ شهر و منطقه انتخاب شد که این کار را انجام بدهند و در 5 تا از این شهرها، کل شهرستان را انتخاب کردند. به‌هر‌حال روش کار مشخص است؛ اینها فقط باید بتوانند یاد بگیرند که چه کار بکنند. مسأله خیلی روشن است. طرح پزشک خانواده می‌گوید چه کسی مسئول چه مجموعه‌ای است، چه خدماتی باید به آن مجموعه بدهد و نهایتاً چگونه باید به این کسی که دارد خدمت می‌دهد، پول پرداخت بشود. ما اگر این کار را بکنیم، یعنی در کل کشور هیچ انسانی از چشم حاکمیت دور نمی‌ماند؛ برای اینکه همه‌ آن کسانی که هستند- چه فقیرند، چه دارایند، چه در منطقه‌ دورافتاده‌اند، چه نزدیکند- معلوم است چه کسی چه خدمتی را با چه کیفیتی باید به اینها ارائه بدهد، بدون اینکه ارتباط مالی داشته باشد. ما اگر بتوانیم این کار را بکنیم، عدالت را به معنای واقعی در سیستم بهداشت و درمان پیاده خواهیم کرد. البته این تغییر رفتار کار ساده‌ای نیست و خود اینها جای بحث است.
در بحث‌های مالی و پولی هم سازمان بهینه‌سازی و مدیریت مصرف بنزین و گازوئیل را درست کردیم، آنها هم الان برنامه‌های خاص خودشان را دارند. در واقع، ما آن تابو را شکاندیم که نمی‌شود به قیمت بنزین دست زد. از خودمان هم شروع کردیم؛ یعنی الان ماشین‌های دولتی دیگر کارت سوخت ندارند و باید بروند آزاد بگیرند مصرف کنند؛ یکی هم مناطق آزاد، یکی هم آنهایی که تازه می‌آیند. فعلاً در بقیه‌ مسائل مداخله‌ای انجام ندادیم، اما داریم تلاش می‌کنیم که آن مسائل قطار حومه‌ شهری را درست بکنیم، حمل‌ونقل عمومی اصلاح بشود، بعد بتوانیم در قیمت‌های بین شهری هم مداخله کنیم. مهم‌ترین بحثی که اینجا ما داریم پیگیری می‌کنیم معیشت مردم است؛ یعنی این دغدغه‌ای است که شاید هر هفته ما با دولت و با این عزیزان داریم درباره‌اش گفت‌وگو می‌کنیم. منابعش را باید در نظر بگیریم که منابعی برای اینها به وجود بیاید و طبق این منابع بتوانیم معیشت مردم را بهبود بدهیم.

آقای دکتر! شما ساعت شش‌ونیم صبح بیدار می‌شوید و 7 صبح سر کارید؛ شب‌ها چه ساعتی می‌خوابید؟
 بستگی دارد؛ ما خیلی وقت‌ها مثلاً ساعت 5 بیدار می‌شویم و ساعت 12 شب برمی‌گردیم.

ادامه در صفحه 15