از تاریخچه پرحاشیه تا نقش بی‌سابقه یک رئیس جمهور جنجال ساز

جشن فوتبال یا ابزار سیاست؟

فرخ حسابی/ قرعه‌کشی‌های جام جهانی همیشه لحظه‌ای نمادین بوده‌اند؛ جایی که جهان فوتبال به دور از سیاست، مسیر یک تورنمنت بزرگ را رسم می‌کند. اما حقیقت این است که این رویداد در طول تاریخ هرگز کاملاً از نفوذ قدرت‌ها دور نبوده است. با این حال، آنچه امروز درباره جام جهانی ۲۰۲۶ و نقش احتمالی دونالد ترامپ مطرح شده، به‌گفته بسیاری از کارشناسان، سطحی تازه و کم‌سابقه از دخالت سیاسی را نشان می‌دهد که حتی رؤسای فیفا نیز کمتر تجربه‌اش را داشته‌اند.
تاریخ قرعه‌کشی‌ها پر است از نمونه‌هایی که سیاست سایه خود را روی فوتبال انداخته است. در ۱۹۷۴، انتخاب کشتی‌گیر سابق و چهره سیاسی آلمان غربی برای هدایت بخش‌هایی از مراسم، انتقادها را نسبت به نزدیکی فیفا با دولت آلمان غربی به عنوان میزبان افزایش داد. در ۱۹۹0، فشارهای ایتالیا برای نمایشی ناسیونالیستی در مراسم قرعه‌کشی، حاشیه‌های فراوانی ساخت. حتی در سال‌های اخیر نیز میزبانی‌هایی چون روسیه ۲۰۱۸ و قطر ۲۰۲۲ با اتهامات نفوذ سیاسی بر تصمیمات فیفا مواجه بودند. اما این فشارها در صورت وقوع، معمولاً در سطح لابی‌های پنهان باقی می‌ماند، نه در قالب اعمال نظر مستقیم یک رئیس‌جمهوری بر ساختار مدیریتی یک نهاد ورزشی فرهنگی.
در این میان، گزارش‌هایی که اخیراً درباره دخالت ترامپ در انتخاب محل مراسم قرعه‌کشی ۲۰۲۶ منتشر شده، از جمله تغییرات مدیریتی در مرکز کندی و فشار برای میزبانی، تنها بخشی از ماجراست. آنچه این پرونده را متفاوت تر می‌کند، نقش‌آفرینی آشکار و علنی یک رئیس‌جمهوری در تعیین مسیر یک رویداد بین‌المللی و واکنش‌های رسمی سناست؛ چیزی که در تاریخ قرعه‌کشی‌ها تقریباً بی‌سابقه است. تا امروز، کمتر پیش آمده بود که رئیس فیفا چنین هماهنگ و همراه با رئیس‌جمهوری کشور میزبان جام عمل کند که خود در مرکز مناقشات سیاسی داخلی قرار دارد.
این اتفاقات در حالی رخ می‌دهد که قرعه‌کشی‌ها معمولاً به‌عنوان ویترین جهانی فوتبال شناخته می‌شوند؛ ویترینی که قرار است نمادی از استقلال، فرهنگ و شور جهانی فوتبال باشد. اما اکنون، برای بسیاری از ناظران، سؤال اساسی این است: آیا فوتبال هنوز توان مقاومت در برابر قدرت سیاسی را دارد؟
جام جهانی ۲۰۲۶ شاید اولین دوره‌ای باشد که نگاه‌ جهان به‌جای گوی‌های قرعه، به پشت پرده‌ها دوخته می‌شود؛ جایی که سیاست بیش از همیشه تلاش می‌کند صحنه فوتبال را به میدان نفوذ خود تبدیل کند.

ادعای بزرگ کاخ سفید در خصوص منافع سرشار جام جهانی
وقتی فوتبال ۲۹۰ هزار شغل ایجاد می‌کند
برگزاری رویدادهای بزرگی مثل المپیک یا جام جهانی معمولاً چالش‌های زیادی برای میزبان دارد. در برخی موارد مثل المپیک ۲۰۰۴ آتن یا جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل، مشکلات اقتصادی ویژه‌ای را برای کشور میزبان به وجود آورد اما آمریکا میزبان بخش عمده جام جهانی که از ۷۸ بازی، تمام بازی‌های یک‌چهارم نهایی، نیمه‌نهایی، رده‌بندی و فینال، پیش‌بینی سود بزرگی از برگزاری جام جهانی کرده است. طبق گزارش کاخ سفید و برآورد دولت آمریکا، این کشور از طریق برگزاری جام جهانی باشگاه‌های ۲۰۲۵ و جام جهانی ۲۰۲۶، ۴۷.۶ میلیارد دلار درآمد به تولید ناخالص، ۲۶.۸ میلیارد دلار به تولید ناخالص داخلی، ۱۰.۲ میلیارد دلار به سودهای اجتماعی و ۵.۳ میلیارد دلار به خزانه دولت اضافه خواهد کرد. کاخ سفید گزارش داده که برگزاری جام جهانی در ۱۱ شهر این کشور، می‌تواند منجر به ایجاد ۲۹۰ هزار شغل برای شهروندان شود که البته این عدد در مجموع با جام جهانی باشگاه‌های تابستان گذشته در نظر گرفته شده است. حضور دونالد ترامپ در مراسم قرعه‌کشی و تردیدهایی که در خصوص ملاحظات سیاسی این جام وجود دارد، باعث شده تا نگاه‌ها در رسانه‌های جهان به رابطه اینفانتینو و ترامپ متفاوت باشد اما آمریکا دو سال پیش از المپیک ۲۰۲۸ لس‌آنجلس، میزبانی یکی از بزرگ‌ترین رویدادهای ورزشی جهان را برعهده گرفته و شاید پس از این جام، شاهد رشد و توسعه بیشتر فوتبال در ایالات متحده باشیم.

وقتی کمیت، کیفیت را می‌بلعد

 جلال چراغپور
کارشناس فوتبال

 جام جهانی فوتبال در حال تجربه تغییری بنیادین است. افزایش تعداد تیم‌های شرکت‌کننده، برای اولین بار در تاریخ این رقابت‌ها، ابعاد تازه‌ای به آن بخشیده و یکی از نگرانی‌های اصلی، کاهش سطح کیفی مسابقات به دلیل حضور تیم‌های بیشتر است. با افزایش تعداد شرکت‌کنندگان، احتمال حضور تیم‌هایی با سطح فنی پایین‌تر نیز افزایش می‌یابد که می‌تواند منجر به بازی‌های کم‌هیجان‌تر و نتایج غیرقابل پیش‌بینی شود. کمیت، کیفیت نمی‌آفریند. افزایش تعداد تیم‌ها به یقین میانگین کیفی مسابقات را کاهش می‌دهد؛ این قانون ساده کوآلیتی و کوانتیتی است. فیفا اما این تغییر را نه برای ارتقای سطح فنی، که برای گسترش جغرافیایی فوتبال انجام داده است. به بیان دیگر، فیفا با این اقدام، ظاهراً به دنبال افزایش «تماس فوتبالی» بین کشورهاست، فرصتی برای تیم‌هایی که به ندرت با یکدیگر روبه‌رو می‌شوند تا در عرصه جهانی به رقابت بپردازند. دراین میان، پرسشی اساسی مطرح می‌شود: آیا صعود از مرحله گروهی در این جام جهانی با فرمت جدید، دستاوردی قابل قیاس با دوره‌های پیشین است؟ صعود از گروهی که ممکن است به مراتب آسان‌تر از گروه‌های مرگ دوره‌های قبل باشد، نمی‌تواند ارزش یکسانی با صعود از گروهی متشکل از تیم‌های قدرتمند داشته باشد. به عنوان مثال، کسب ۴ امتیاز در گروهی شامل تیم‌های پرتغال و اسپانیا در جام جهانی ۲۰۱۸، از نظر فوتبالی ارزشی بالاتر از کسب امتیاز در گروهی به مراتب آسان‌تر در این دوره خواهد داشت. این رویداد، یک نقطه عطف در تاریخ جام جهانی است. بنابراین، صعود از مرحله گروهی، در صورت وقوع، «اولین بار» در این فرمت جدید محسوب خواهد شد. اما با تکرار این اتفاق در دوره‌های بعد، ارزش تاریخی آن کمرنگ‌تر خواهد شد. در واقع، تاریخ جدیدی برای جام جهانی در حال نگارش است. نکته قابل توجه دیگر، عدم موفقیت کشورهای پرجمعیتی نظیر چین و هند در راهیابی به جام جهانی، حتی با وجود افزایش تعداد تیم‌هاست. این امر نشان می‌دهد که جمعیت زیاد، لزوماً به تولید کیفیت در فوتبال منجر نمی‌شود. در حقیقت، یک «لیمیت کیفیت» برای هر کشور وجود دارد و صرفاً داشتن جمعیت زیاد، نمی‌تواند تضمین‌کننده موفقیت در عرصه فوتبال باشد. سهمیه آسیا به شش رسیده، اما این دو کشور با بیش از دو و نیم میلیارد جمعیت هنوز نتوانسته‌اند کیفیت لازم برای حضور را تولید کنند. این خود بهترین گواه است که کمیت هرگز به‌طور خودکار کیفیت نمی‌زاید. همان‌طور که در جنگ‌های قدیم، جمعیت زیاد یک ارتش می‌توانست تعیین‌کننده باشد، در دنیای مدرن، کیفیت و آمادگی تاکتیکی و فنی، نقش مهم‌تری ایفا می‌کنند.

سایه‌روشن‌های 
راه جام جهانی ۲۰۲۶
اسپانیا شانس اول است و آرژانتین مدافع عنوان قهرمانی در پی او
 محمدرضا رحیم پور/ در آستانه آغاز بزرگترین دوره جام جهانی تاریخ، که تابستان آینده با حضور ۴۸ تیم در کشورهای آمریکا، کانادا و مکزیک برگزار خواهد شد، داده‌های آماری، عملکرد اخیر تیم‌ها و مدل‌های پیش‌بینی پیشرفته، اسپانیا را در جایگاه اول مدعیان قهرمانی جام جهانی ۲۰۲۶ نشان می‌دهند. لاروخا که تابستان گذشته با نسلی درخشان و هماهنگ، یورو ۲۰۲۴ را با اقتدار فتح کرد، در تمام ارزیابی‌ها بالاتر از دیگران ایستاده است. میانگین مالکیت ۶۸ درصدی در بازی‌های بزرگ، کمترین گل خورده در میان تیم‌های برتر اروپا طی دو سال اخیر و دانش بی‌نظیر نیمکت، دلایلی است که تحلیلگران را به این جمع‌بندی رسانده که سبک بازی مالکانه و هوشمند اسپانیا در فرمت گسترده ۴۸ تیمی، بیش از هر تیم دیگری به کار خواهد آمد. فرانسه، با خط حمله‌ای ویرانگر و تجربه دو فینال پیاپی جام جهانی، همچنان تهدیدی جدی است. انگلیس زیر نظر توماس توخل و با تیمی متعادل‌تر از گذشته، برزیل بازسازی‌شده کارلو آنچلوتی و آرژانتین لیونل مسی که برای آخرین بار پیراهن آلبی‌سلسته را در جام جهانی بر تن می‌کند، در تعقیب نزدیک لاروخا هستند. آرژانتین هرچند از انگیزه دفاع از عنوان برخوردار است، اما میانگین سنی بالای ترکیب و کاهش محسوس سرعت برخی ستاره‌ها، سؤال بزرگی پیش روی اسکالونی گذاشته است. آلمان در حال احیاست، پرتغال هنوز به رونالدو چشم دوخته و هلند با دفاع مستحکم اما حمله‌ای کم‌رمق، در رده‌های بعدی قرار دارند. در این میان، نام نروژ ارلینگ هالند و مراکشی که در قطر تا یک‌قدمی تاریخ‌سازی پیش رفت، می‌تواند به عنوان گزینه‌های شگفتی‌ساز بارها تکرار شود. فرمت جدید با ۱۲ گروه چهار تیمی و صعود ۳۲ تیم به مرحله حذفی، احتمال بروز نتایج غیرمنتظره را افزایش داده، اما داده‌های تاریخی و آماری همچنان تأکید دارند که جام در نهایت به یکی از قدرت‌های سنتی خواهد رسید. جام جهانی ۲۰۲۶ نه تنها بزرگ‌ترین، که به احتمال بسیار، پیچیده‌ترین تورنمنت تاریخ فوتبال خواهد بود.

مربیان بزرگ باشگاهی در جام ۲۳
طلسم خارجی‌ها می‌شکند؟

گروه ورزشی/ یکی از نکات جالب تاریخچه جام جهانی این است که تاکنون حتی یک سرمربی خارجی هم موفق به کسب قهرمانی در این بازی‌ها نشده و از سال ۱۹۳۰ تا ۲۰۲۲، تمام سرمربی‌های فاتح این جام بومی بوده‌اند. مسأله‌ای که باعث شده اکثر تیم‌های مدعی تاریخ جام جهانی، با مربیان داخلی در رقابت‌ها حاضر شوند اما شاید در اولین دوره ۴۸ تیمی جام جهانی اوضاع فرق کند. پس از سال‌ها درخشش در لیگ قهرمانان اروپا با پنج قهرمانی و قهرمانی در پنج لیگ معتبر اروپایی، کارلو آنچلوتی ایتالیایی هدایت تیم ملی برزیل را به دست گرفته و با فتح جام جهانی، کلکسیون افتخارات خود را به شکل ویژه‌ای تکمیل خواهد کرد. در انگلیس، برای اولین بار یک سرمربی آلمانی یعنی توماس توخل پس از دوران پرنوسانش در پاری‌سن‌ژرمن، چلسی و بایرن مونیخ روی نیمکت این تیم نشسته و پرتغالی‌ها هم با روبرتو مارتینز اسپانیایی، آخرین جام جهانی کریستیانو رونالدو را سپری خواهند کرد. البته مربیان جذاب این جام، تنها به مربیان خارجی محدود نمی‌شوند. دلافوئنته قهرمان یورو در اسپانیا، اسکالونی مدافع عنوان قهرمانی در آرژانتین، دیدیه دشان که پس از دو فینال متوالی آخرین تورنمنت خود را درفرانسه سپری خواهد کرد، یولیان ناگلزمان که به دنبال تغییر نسل ژرمن‌هاست و مارچلو بیلسا تاکتیسین مشهور آرژانتینی روی نیمکت اروگوئه، جذابیت‌های جام ۲۳ خواهند بود. البته حضور چهره‌هایی چون رنار و لوپتگی در قاره آسیا و بازگشت دیک ادووکات به جام جهانی با هدایت کوراسائو را هم باید از نکات قابل توجه سرمربیان این جام شلوغ در تابستان ۱۴۰۵ در نظر گرفت.

سخت‌ترین و آسان‌ترین قرعه ممکن برای ایران
کابوس تقابل با مسی، هالند و ایتالیا!

گروه ورزشی/ با توجه به حضور ایران در سید دوم برای اولین‌بار، احتمال برخورد ایران به یک قرعه مناسب برای صعود از دوره‌های گذشته بیشتر شده اما شکل برگزاری قرعه‌کشی و سیدبندی، می‌تواند شبی سخت را برای تیم‌های حاضر در جام جهانی از جمله ایران رقم بزند.
 چهار تیم نامشخص قاره اروپا که فروردین‌ماه در پلی‌آف مقابل یکدیگر به میدان می‌روند، در سید چهارم قرار گرفته‌اند و به همین دلیل احتمال برخورد ایران با یک تیم قدرتمند در سید چهارم قرار دارد. اگر بخواهیم بر اساس رده‌بندی فیفا در نظر بگیریم، سخت‌ترین قرعه ممکن برای ایران، تقابل با قهرمانی دوره قبل جام یعنی آرژانتین از سید اول، برخورد با نروژ قدرتمند با ارلینگ هالند از سید سوم و تقابل با تیم اول پلی‌آف اروپا (ایتالیا، ایرلند شمالی، ولز یا بوسنی) خواهد بود؛ قرعه‌ای سخت که بی‌تردید با توجه به حضور احتمالی ایتالیا در کنار آرژانتین و نروژ، گروه ایران را تبدیل به گروه مرگ بازی‌ها خواهد کرد.
راحت‌ترین سناریوی ممکن برای ایران، برخورد به یکی از سه تیم میزبان در سید یک است. با این حال به دلیل برخورد با یکی از تیم‌های کونکاکاف از سید یک، دیگر ایران در سید چهارم با تیم‌هایی چون هائیتی و کوراسائو هم‌گروه نمی‌شود. بر اساس رده‌بندی فیفا و قواعد قرعه‌کشی با حضور یک تیم از هر کنفدراسیون، گروه کانادا، آفریقای جنوبی و نیوزیلند، راحت‌ترین قرعه ممکن برای ایران خواهد بود.  در این گروه، ایران به‌عنوان تیم بیستم رده‌بندی فیفا، از بالاترین شانس برای صعود به مرحله حذفی برخوردار است چرا که تیم کانادای میزبان، رتبه پایین‌تری از ایران در رده‌بندی فیفا دارد.

جام جهانی ۴۸ تیمی چطور برگزار می‌شود؟
۱۰۴ بازی در ۱۶ ورزشگاه

گروه ورزشی/ افزایش تعداد تیم‌های جام جهانی به ۴۸ تیم، باعث شده تا فیفا منتقدان زیادی پیدا کند اما چه دوست داشته باشیم و چه دوست نداشته باشیم، جام جهانی ۲۰۲۶ برای اولین بار با حضور ۴۸ تیم برگزار خواهد شد و حالا باید به شکل جدید برگزاری مسابقات عادت کنیم. جام جهانی ۲۰۲۶ برخلاف دوره‌های قبلی که در ۸ گروه ۴ تیمی برگزار می‌شد، در ۱۲ گروه ۴ تیمی برگزار خواهد شد. در این شکل برگزاری، دو تیم برتر هر گروه به همراه ۸ تیم برتر سوم از ۱۲ گروه، تیم‌های حاضر در مرحله حذفی را تشکیل می‌دهند. یعنی در مرحله گروهی، تنها ۱۶ تیم از دور مسابقات کنار می‌روند و ۳۲ تیم، جواز حضور در مرحله حذفی را کسب خواهند کرد. بنابراین به مرحله حذفی، یک دور «یک شانزدهم نهایی» نیز اضافه خواهد شد و برندگان این مرحله، به جمع ۱۶ تیم پایانی جام و مرحله یک هشتم نهایی صعود می‌کنند؛ یعنی تیم‌ها برای رسیدن به مرحله حذفی جام‌های گذشته، باید در این جام چهار بازی را پشت سر بگذارند. تعداد بازی‌های جام از ۶۴ به ۱۰۴ بازی افزایش پیدا کرده و بخش بزرگی از مسابقات به میزبانی آمریکا برگزار می‌شود. آمریکا در این مسابقات، ۷۸ بازی را میزبانی خواهد کرد و دو کشور مکزیک و کانادا نیز هر کدام میزبان ۱۳ بازی خواهند بود. دیدار افتتاحیه به دلیل سومین میزبانی شهر مکزیکوسیتی، در ورزشگاه تاریخی آزتک برگزار خواهد شد اما در مراحل حساس، اکثر بازی‌ها در ایالات متحده برگزار می‌شود. از مرحله یک‌چهارم نهایی به بعد، تمام بازی‌ها در آمریکا خواهد بود و فینال به میزبانی ورزشگاه مت لایف شهر نیوجرسی برگزار خواهد شد.

شکل جدید قرعه‌کشی جام جهانی 2026 حاشیه ساز شده است
مدعیان اصلی در آغوش گرم فیفا

گروه ورزشی/ با افزایش تعداد تیم‌های حاضر در جام جهانی از ۳۲ به ۴۸ تیم، شکل برگزاری قرعه‌کشی مسابقات نیز تغییر کرده است. فیفا پس از یک آزمایش موفق در جام جهانی باشگاه‌ها، تصمیم گرفته قرعه‌کشی جام جهانی را هم به سبک گرنداسلم تنیس برگزار کند. به این ترتیب که تیم‌های اول و دوم رده‌بندی فیفا (اسپانیا و آرژانتین) در دو طرف مختلف جدول قرار گیرند و در صورت صعود به‌عنوان تیم صدرنشین، تا فینال با یکدیگر برخورد نمی‌کنند. همین مسأله برای تیم‌های سوم و چهارم (فرانسه و انگلیس) هم وجود دارد و این دو تیم نیز تا فینال به مصاف هم نمی‌روند و تا نیمه‌نهایی، با یکی از دو تیم اسپانیا و آرژانتین روبه‌رو نخواهند شد.
یکی دیگر از تفاوت‌های قرعه‌کشی این دوره، مشخص بودن جایگاه تیم‌ها در جدول گروه‌هاست. پیش از این با اعلام نام تیم‌ها، جایگاه آنها در جدول برای تعیین برنامه بازی تیم‌ها قرعه‌کشی می‌شد اما با توجه به حضور ۴۸ تیم و محدودیت زمانی مراسم، جایگاه تیم‌ها در این دوره از پیش مشخص است. به طور مثال تیم مکزیک می‌داند که باید ۲۱ خرداد، دیدار افتتاحیه مسابقات را در مکزیکوسیتی مقابل یکی از تیم‌های حاضر در سید سوم برگزار کند یا تیم ایران می‌داند در صورت حضور در هر کدام از گروه‌های دوازده‌گانه، چه برنامه بازی‌هایی در پیش خواهد داشت. مطابق معمول، بجز یوفا، از سایر کنفدراسیون‌ها تنها یک تیم می‌تواند در هر گروه  حضور داشته باشد. همچنین تکلیف 6 تیم حاضر در جام جهانی نیز پس از برگزاری بازی‌های پلی‌آف فروردین‌ماه مشخص می‌شود: چهار تیم پلی‌آف اروپایی و دو تیم حاضر در پلی‌آف بین‌قاره‌ای.

شگفتی‌سازان نسل z جام جهانی 
 طلوع تیم‌هایی که تاریخ نگاری می کنند

گروه ورزشی/ جام جهانی ۲۰۲۶، که با حضور ۴۸ تیم برگزار خواهد شد، حتی پیش از آغاز رسمی، به یکی از متفاوت‌ترین دوره‌های این رقابت‌ها تبدیل شده است. در آستانه برگزاری قرعه‌کشی در واشنگتن دی‌سی، غیبت کشورهایی پرجمعیت همچون چین، هند، نیجریه، پاکستان و اندونزی، گواهی بر پیچیدگی و غیرقابل‌پیش‌بینی بودن مسیر دشوار رقابت‌های مقدماتی است. از میان ۲۰۹ کشور شرکت‌کننده، تنها ۶۴ تیم برای کسب ۴۸ جایگاه نهایی به رقابت ادامه می‌دهند؛ جایگاه‌هایی که پس از انجام پلی‌آف‌ها تکمیل خواهند شد. 
آنچه جام ۲۰۲۶ را جذاب‌تر می‌سازد، ظهور تیم‌هایی است که برای اولین بار در صحنه جهانی فوتبال حضور خواهند داشت. کوراسائو با جمعیتی بالغ بر ۱۵۵ هزار نفر، کوچک‌ترین کشور راه یافته به جام جهانی است. دیک ادووکات ۷۸ ساله، سکان هدایت این تیم را بر عهده دارد؛ مربی‌ای که سابقه هدایت 8 تیم ملی را در کارنامه خود دارد و صعود با کوراسائو را «دیوانه‌وارترین موفقیت دوران مربیگری» خود می‌خواند. کیپ‌ورد نیز با پیروزی قاطع بر اسواتینی، دیگر شگفتی‌آفرین آفریقایی، جواز حضور در این تورنمنت را به دست آورد؛ تیمی که سال‌هاست با تکیه بر بازیکنان شاغل در لیگ‌های خارجی، مسیر پیشرفت خود را هموار کرده است. 
در قاره آسیا، اردن پس از درخشش در جام ملت‌های ۲۰۲۳ و حذف تیم کره‌جنوبی تحت هدایت یورگن کلینزمن، اولین صعود تاریخی خود به جام جهانی را جشن گرفت. ازبکستان نیز پس از سال‌ها ناکامی، سرانجام تحت هدایت فابیو کاناوارو، به جمع بزرگان فوتبال جهان خواهد پیوست. در سوی دیگر این میدان، داستان‌هایی از مقاومت و امید نیز به چشم می‌خورد.  هائیتی، با وجود شرایط دشوار داخلی و بحران انسانی، برای اولین بار پس از سال ۱۹۷۴ به جام جهانی راه یافته است و کنگوی دموکراتیک نیز تنها یک گام تا بازگشت به بزرگ‌ترین صحنه فوتبال جهان فاصله دارد.  عراق، سورینام و کالدونیای جدید نیز در پلی‌آف‌های بین‌قاره‌ای، آخرین امیدهای خود را جست‌وجو می‌کنند. جام جهانی ۲۰۲۶ صرفاً یک تورنمنت بزرگ‌تر نیست، بلکه صحنه‌ای است برای آغاز روایت‌هایی نو، که چه بسا آینده فوتبال جهان را دگرگون سازند.