ادامه از صفحه 1

ما همچنین دومین کشوری شدیم که «سهمیه تعیین‌شده ملی (NDC)» جدیدی ارائه می‌دهد و از این نظر، سرمشقی برای دیگران شدیم. برزیل متعهد شده است که میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای خود را بین ۵۹ تا ۶۷ درصد کاهش دهد؛ این تعهد، شامل همه گازهای گلخانه‌ای و همه بخش‌های اقتصادی می‌شود. با همین روحیه، ما از همه کشورها می‌خواهیم که سهمیه‌های NDC خود را به همان اندازه بلندپروازانه نمایند و آنها را به‌طور مؤثر اجرا کنند. گذار انرژی برای تحقق NDC برزیل حیاتی است. ساختار انرژی ما از پاک‌ترین‌ها در جهان است و ۸۸ درصد برق ما از منابع تجدیدپذیر تأمین می‌شود. ما در حوزه سوخت‌های زیستی پیشرو هستیم و در زمینه انرژی بادی، خورشیدی و هیدروژن سبز نیز در حال پیشرفت هستیم. هدایت درآمدهای حاصل از تولید نفت به‌سوی تأمین مالی یک‌گذار انرژی عادلانه، منظم و برابر، ضروری خواهد بود. در گذر زمان، شرکت‌های نفتی در سراسر جهان، از جمله شرکت «پتروبراس» برزیل، به شرکت‌های انرژی تبدیل خواهند شد، زیرا الگوی رشدی که بر سوخت‌های فسیلی متکی است، نمی‌تواند پایدار بماند. انسان‌ها باید در مرکز تصمیم‌گیری‌های سیاسی درباره اقلیم و‌گذار انرژی قرار گیرند. ما باید درک کنیم که بیشترین تأثیر تغییرات اقلیمی بر آسیب‌پذیرترین اقشار جامعه وارد می‌شود؛ به همین دلیل، برنامه‌های انطباق و‌گذار عادلانه باید با هدف مقابله با نابرابری طراحی شوند. نباید فراموش کنیم که دو میلیارد نفر هنوز به فناوری‌ها و سوخت‌های پاک برای پخت‌وپز دسترسی ندارند و ۶۷۳ میلیون نفر همچنان با گرسنگی دست و پنجه نرم می‌کنند. در پاسخ به این وضعیت، ما در بِلِم «بیانیه گرسنگی، فقر و اقلیم» را منتشر خواهیم کرد. تعهد ما برای مبارزه با گرمایش زمین باید مستقیماً به مبارزه با گرسنگی پیوند بخورد. همچنین، پیشرفت در اصلاح ساختار حکمرانی جهانی، امری اساسی است. امروز چندجانبه‌گرایی از فلج‌شدگی شورای امنیت سازمان ملل رنج می‌برد. نهادی که برای حفظ صلح ایجاد شد، نتوانسته مانع از وقوع جنگ‌ها شود. بنابراین، وظیفه ماست که برای اصلاح این نهاد مبارزه کنیم. در کاپ ۳۰، ما از ایجاد «شورای تغییرات اقلیمی سازمان ملل» که زیر نظر مجمع عمومی فعالیت کند، حمایت خواهیم کرد. این شورا ساختار تازه‌ای از حکمرانی خواهد بود که با قدرت و مشروعیت لازم، تضمین می‌کند کشورها به تعهدات خود عمل کنند و گامی مؤثر در جهت برون‌رفت از فلج کنونی نظام چندجانبه خواهد بود. در هر کنفرانس اقلیمی وعده‌های زیادی می‌شنویم اما تعهدات واقعی، اندک است. دوران بیانیه‌هایی که صرفاً نیت خیر داشتند، به سر آمده است: زمان اجرای برنامه‌های عملی فرا رسیده است. به همین دلیل است که امروز ما «کاپ سرنوشت‌ساز» را آغاز می‌کنیم.