در حافظه موقت ذخیره شد...
معاون محیط طبیعی کشور:
گور آسیایی در آستانه انقراض با برنامه جامع احیا شد
ظهرابی یادآور شد: «با تلاشهای صورت گرفته، جمعیت گورخر در فارس از حدود ۶۰ تا ۷۰ رأس به بیش از ۱۲۵ رأس افزایش یافت و هماکنون بین ۱۵۰ تا ۲۵۰ رأس نوسان دارد.»
او افزود که پروژه اصلی احیای گورخر در منطقه کویر مرکزی سمنان در سال ۱۳۹۰ کلید خورد و در سالهای ۱۳۹۶ و ۱۳۹۷، روند پیشرفت و چشمانداز موفقیتآمیز آن در گزارشهای سازمان به تأیید کارشناسان رسید.
نقد تند معاون محیط طبیعی
ظهرابی در بخش دیگری از صحبتهایش، به نقش مخرب فشارهای بیرونی و رسانهای در پروژههای حساس حفاظتی پرداخت و خسارت وارده به جمعیت یوزپلنگ آسیایی را «جبرانناپذیر» خواند. ظهرابی با اشاره به پروژه نافرجام احیای یوز در مرکز کشور گفت: «در زیستگاه جنوبی یوزپلنگ، تنها دو یوز نر باقیمانده از جمعیت مرکز ایران وجود داشت که هدف ما آغاز عملیات تکثیر و احیای زیستگاه بود. برای این برنامه با متخصصان بینالمللی همکاری داشتیم، اما متأسفانه آن طرح به نتیجه نرسید و ما آن دو یوز نر را از دست دادیم.» او این اتفاق را یک فاجعه علمی توصیف کرد: «ما آن دو یوز نر را - که بهعنوان ذخیره ژنتیکی جمعیت جنوبی کشور اهمیت داشتند - از دست دادیم. این خسارت، یک ضربه جبرانناپذیر ژنتیکی به تنوع زیستی کشور بود؛ ضایعهای که دیگر قابل بازپسگیری نیست.» معاون محیط طبیعی با بیان اینکه فشار و واکنشهای رسانهای نه تنها آن پروژه را تحتالشعاع قرار داد، بلکه ضربهای به روند کلی حفاظت از تنوع زیستی کشور زد، تأکید کرد: «فشارهای احساسی و هجمههای رسانهای آن روز - توئیتها و پیگیریهای افراطی و خارج از چهارچوب کارشناسی - بهشدت فضا را ملتهب کرد.» «برخی مدیران و همکاران ما در استان یزد از ادامه اجرای طرحهای تکثیر و احیا دچار تردید و ترس شدند و پروژههایی مانند تکثیر یوزپلنگ در آن استان بهتدریج متوقف شدند یا به تأخیر افتادند.»
درس بزرگ: مدیریت بحران و حمایت رسانهای
ظهرابی، پروژه احیای گور ایرانی را نتیجه بهکارگیری درسی بزرگ از آن تجربه تلخ دانست و اعلام کرد: «پس از انتقال من به مسئولیتی دیگر، این تجربه را همراه خود بردم و اکنون با افتخار میگویم که پروژه احیای گور ایرانی در مسیر پایداری قرار گرفته است.» وی بر اهمیت حمایت رسانهای و انتقادات سازنده تأکید کرد: «درس بزرگ این است که حمایت رسانهای و مدیریت بحران میتواند سرنوشت طرحهای حفاظتی را دگرگون سازد. نقد لازم و مفید است، اما باید عالمانه، آگاهانه و منصفانه باشد.»
