40 سال دوبله کار کرده بودم و از دوربین و میکروفن ترسی نداشتم. در واقع دلهرهای برای اجرا نداشتم اما اینکه صدای دوبلور نباید لو برود بله حق با شماست. یک خاطره هم در این باره دارم. آن روزها صدابرداری سرصحنه نبود و فیلمهای ایرانی هم دوبله میشد. برای یک فیلم باید جای آقای فرامرز قریبیان صحبت میکردم. ایشان با پسرش سام که آن روزها کودک خردسالی بود به استودیو آمد. سام وقتی دید من جای پدرش صحبت میکنم گفت بابا جای شما آقای دیدنیها صحبت میکند. شنیدن این حرف برای من دوبلور خوب نبود. اگر میگفت آقای مقامی ایرادی نداشت، اما آقای دیدنیها تعبیرش این بود که صدای من لو رفته است. با همه این احوال، کار ادامه داشت. به هر حال تجربهای بود و برنامهای متفاوت و مورد نیاز جامعه در آن ایام.
بخشی از گفتوگوی منتشر شده از جلال مقامی با «ایران»
به مناسبت سالروز درگذشت این دوبلور
