دبیر شورای عالی امنیت ملی از گسترش همکاری‌ها  با عربستان خبر داد
گفت‌وگو با همسایه از اقتصاد تا امنیت
 دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان در بازگشت از سفر رسمی خود به عربستان سعودی، از نتایج مثبت و سازنده رایزنی‌ها با مقامات این کشور ابراز خرسندی کرد. علی لاریجانی در گفت‌وگویی با «صداوسیما» اعلام کرد که «محورهای اصلی مذاکرات شامل همکاری‌های اقتصادی، دفاعی و مسائل منطقه‌ای بوده است.» وی با اشاره به سطح پایین روابط اقتصادی میان ایران و عربستان، بر بررسی موانع موجود در مسیر توسعه این روابط و شناسایی راهکارهای عملی برای تقویت همکاری‌های اقتصادی تأکید کرد.
وی همچنین از توافق بر سر تشکیل گروه‌های کاری مشترک برای پیگیری همکاری‌های دفاعی خبر داد و اظهار کرد که «این ابتکارات در آینده به شکلی سازمان‌یافته‌تر دنبال خواهد شد.» این خبر و تحولات دیگری که لاریجانی از آن خبر داد، نشان دهنده عزم تهران و ریاض برای ایجاد چهارچوب‌های مشخص و پایدار در راستای تعمیق روابط است. یکی از نکات این سفر، بحث درباره ثبات منطقه‌ای بود. لاریجانی در این سفر به موضوعات منطقه‌ای توجه ویژه‌ای داشت و با اشاره به تحولات اخیر، به‌ویژه حمله رژیم صهیونیستی به قطر، گفت که «کشورهای عربی، از جمله عربستان، به درک روشن‌تری از عوامل مخل ثبات در منطقه رسیده‌اند.» دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان تأکید کرد که «دیدگاه ایران مبنی بر وجود یک «عنصر ماجراجو» که مانع ایجاد ثبات در منطقه می‌شود، اکنون برای کشورهای منطقه، به‌ویژه عربستان، به شکلی ملموس‌تر قابل درک است.» به گفته لاریجانی، «مقامات سعودی از پیش نسبت به این تحولات دیدگاهی روشن داشتند، اما این دیدگاه اکنون با وضوح بیشتری همراه شده است.»
این سفر که در ادامه رایزنی‌های دیپلماتیک دو کشور و به‌ویژه پس از سفر خالد بن سلمان، وزیر دفاع عربستان به تهران در فروردین ۱۴۰۴ انجام شد، سومین مقصد از سلسله سفرهای بین‌المللی لاریجانی در مقام دبیر شورای عالی امنیت ملی بود. وی پیش‌تر در مرداد ۱۴۰۴ به بغداد و بیروت سفر کرده و مذاکراتی را با مقامات عراق و لبنان به انجام رسانده بود.
سفر لاریجانی به عربستان سعودی و پیش‌تر از آن به عراق و لبنان را باید در چهارچوب دیپلماسی فعال منطقه‌ای ایران و در ادامه تلاش‌های تهران برای تقویت روابط با همسایگان ارزیابی کرد. با پشت سر گذاشتن تجربه جنگ تحمیلی، ایران با تمرکز بر سیاست همسایگی و تقویت روابط با بازیگران منطقه‌ای و بین‌المللی، کوشیده است تا از طریق گفت‌وگوهای سازنده و همکاری‌های چندجانبه، دیپلماسی فعالانه‌تری را در پیش بگیرد.
در این میان، سفر لاریجانی به ریاض از چند منظر حائز اهمیت است. نخست، این سفر نشان‌ دهنده عزم ایران برای پیشبرد سیاست همسایگی و تقویت روابط با کشورهای کلیدی منطقه، به‌ویژه عربستان سعودی، به‌عنوان یکی از بازیگران اصلی در غرب آسیا است. دوم، تمرکز بر همکاری‌های اقتصادی و دفاعی، زمینه را برای ایجاد روابط پایدار و چندوجهی فراهم می‌کند که می‌تواند به کاهش تنش‌ها و افزایش اعتماد متقابل منجر شود. سوم، این سفر در بستر تحولات منطقه‌ای، به‌ویژه پس از اقدامات بی‌ثبات‌کننده رژیم صهیونیستی، فرصتی برای همگرایی بیشتر کشورهای منطقه در برابر تهدیدات مشترک فراهم آورد.
با همه اینها، نتایج این سفر می‌تواند به‌عنوان قوه محرکه همکاری‌های آینده میان ایران و عربستان در حوزه‌های مختلف عمل کند. البته، تشکیل گروه‌های کاری مشترک در حوزه دفاعی، بررسی راهکارهای توسعه اقتصادی و تأکید بر ثبات منطقه‌ای، نشان‌ دهنده رویکردی عمل‌گرایانه و آینده‌نگرانه دو طرف است.
 
معاون اول رئیس‌جمهوری اعلام کرد
مخالفت با دخالت در بخش غیردولتی 
نظام آموزش عالی
معاون اول رئیس‌جمهوری دیروز در نشستی با اعضای اتحادیه دانشگاه‌ها و مؤسسه‌های آموزش عالی غیردولتی، با تأکید بر اینکه مخالف هرگونه دخالت در بخش غیردولتی نظام آموزش عالی هستیم، تصریح کرد: «رویکرد دولت چهاردهم در قبال نظام آموزش عالی بر این است که دانشگاه‌ها به ‌عنوان یک «نهاد عمومی - علمی» برای رقابت‌پذیری در توسعه علم و فناوری باشند و دولت دخالتی در امور داخلی دانشگاه‌ها نداشته باشد.» به گزارش ایرنا، محمدرضا عارف با اشاره به برخی سیاست‌های نادرست در خصوصی‌سازی نظام آموزش عالی کشور ـ از جمله استفاده از امکانات بخش خصوصی به‌جای پیگیری خصوصی‌سازی در این بخش ـ افزود: «در زمان شکل‌گیری دانشگاه‌های غیردولتی بنا بود که توسعه آموزش به‌عنوان یک نهاد غیردولتی برای برآورده شدن مطالبات اجتماعی هدفگذاری شود. بعد از تصویب و ابلاغ سیاست‌های اصل ۴۴، مسیر برای حضور بخش خصوصی در نظام آموزش عالی و همچنین نظام آموزش و پرورش هموار شد.»
عارف با بیان اینکه وظیفه نظام آموزش عالی تنها مختص به تربیت نیروی مورد نیاز کشور نیست، ادامه داد: «باید نهادهای علمی درآمد اختصاصی داشته باشند؛ چرا که دانشگاه‌های بزرگ جهان با کمک‌های خیرین و از همه مهم‌تر پاسخ به نیازهای صنعت، خودگردان هستند و درآمد اقتصادی آنها بیش از نیازها است.»