در حافظه موقت ذخیره شد...
نامه ای از زندان
درخواست زندانیان تهران بزرگ از مسئولان
گروه حوادث: شاید به جرأت بتوان گفت این هشتمین سالی است که از زندان تهران بزرگ با دفتر روزنامه تماس میگیرد، آن هم نه گهگاه، بلکه تقریباً هفتهای چند روز. هربار با صدایی گرفته و لحنی ملتمسانه فقط یک تقاضا دارد: «تورا به خدا صدای ما را به گوش مسئولان برسانید»، میگوید: «ما جمعی از زندانیان واحد 5 ندامتگاه تهران بزرگ که اغلب محکومان جرایم مالی کیفری هستیم، تقاضای نظارت جدی مسئولان بر وضعیت حبسهای طولانی مدت خود و کمک به رفع مشکلات بیشمار زندانیان اعم از بهداشتی و درمانی در زندان را داریم. ما ساکنان دیار فراموش شده هستیم. اینجا حتی زندانیان سالخوردهای داریم که به خاطر چند ده میلیون به زندان افتادهاند وسالهاست نه تنها نتوانستهاند آن بدهی را بپردازند، بلکه چند صد میلیون تومان دیگر هم به بدهی آنها به خاطر خسارت تأخیر تأدیه افزوده شده است.» مرد زندانی در ادامه از ناامیدی زندانیان مالی در ندامتگاه تهران بزرگ میگوید: «کسی از ما حالی نمیپرسد، تا ببینند ما در چه وضعیتی دوران محکومیت را میگذرانیم. در حالی که قانونگذاران مدام از مجازاتهای جایگزین حبس و کاهش جمعیت کیفری زندانها صحبت میکنند، اما عده زیادی از زندانیان، به دلیل اینکه قادر به پرداخت بدهی مالی خود نبوده و نیستند سالهاست روزگارشان را در زندان به سر میکنند. از همه بدتر خانوادههای بعضی از زندانیان بیسرپرست و سردرگم ماندهاند. زندانیان غیر از تحمل حبس و مشکلات بیشمار آن، باید نگران سرنوشت همسر و دختر و پسر خود باشند که بیسرپرست و بیپول در جامعه مانده اند.» بازنگری در قانون تأخیر تأدیه یا خسارت ضرر و زیان ناشی از جرم، یکی از دغدغههای اصلی زندانیان مالی به شمار میرود.
امید است مسئولان قوه قضائیه، نمایندگان مردم در خانه ملت، حقوقدانان و سایر مسئولان مربوطه در بازدید از این ندامتگاه و نشستن پای صحبت زندانیان، بتوانند گرهای از مشکلات این افراد و خانوادههای آنان باز کنند.
