هومن هدایتی
حقوقدان  ورزشی

 ماجرای «سقف بودجه» و «سقف قراردادها» در فوتبال ایران بیش از آنکه نظم مالی ایجاد کند، فوتبال ما را گرفتار بی‌اعتمادی و بی‌نظمی کرده است. در حالی‌ که فیفا و AFC به‌ صراحت تأکید کرده‌اند فدراسیون‌های ملی صرفاً اجازه نظارت بر تراز مالی باشگاه‌ها را دارند و نه تعیین سقف هزینه‌ها، در ایران قانونی دست و پا شکسته تدوین شده که نه شفافیت به همراه دارد و نه عدالت.
 حتی دو سال پیش باشگاه سپاهان به‌طور رسمی این قانون را مغایر با فیرپلی مالی دانسته و با شکایت به دادگاه CAS توانست اثبات کند این قانون ایراد دارد اگرچه CAS در ابتدا باشگاه را به پیگیری مراجع داخلی ارجاع داد، اما اصل ماجرا روشن است؛ قانونی که با اصول بین‌المللی تضاد دارد، محکوم به شکست است.
 فیرپلی مالی در دنیا از سال ۲۰۱۰ پایه‌گذاری شد تا توازن میان درآمد و هزینه ایجاد کند و جلوی انباشت بدهی را بگیرد. در اروپا، ارگان‌های مستقل مالی به‌طور دقیق بر باشگاه‌ها نظارت می‌کنند و این نظم، شفافیت مالی را ایجاد می‌کند.  قوانین ناقص فعلی نه‌تنها به فوتبال ما کمک نکرده، بلکه موجب شده عموم کشور از حق طبیعی خود یعنی مالیات بازیکنان محروم بمانند و قانون سقف بودجه در فوتبال ما، نتیجه‌اش چیزی جز مخفی‌کاری مالی و محروم ماندن کشور از درآمدهای واقعی فوتبال نبوده است. وقتی قراردادها به‌صورت غیررسمی و زیرمیزی بسته می‌شود، اولین قربانی شفافیت مالیاتی است؛ بازیکنان مالیات نمی‌دهند و باشگاه‌ها نیز به مسیر بدهکارتر شدن می‌روند.