ادامه از صفحه یک

این اشتباه محاسباتی استراتژیک، اسرائیل را جسور کرد تا کنترل خود را بر کرانه باختری - از طریق گسترش شهرک‌سازی و سلب مالکیت جوامع فلسطینی - عمیق‌تر کند و تشکیلات خودگردان فلسطین را تضعیف کند. این اشتباه محاسباتی به حماس اجازه داد تا خلأ سیاسی در غزه را بیشتر پر کند و تشکیلات خودگردان را که در تنگنا قرار گرفته بود، به حاشیه براند و خود را به عنوان تنها مدافع حقوق فلسطینیان به تصویر بکشد. در سپتامبر 2023، جو بایدن، از کریدور هند-خاورمیانه، یک طرح اقتصادی بلندپروازانه برای اتصال هند به اروپا از طریق مسیرهایی از طریق اسرائیل، اردن، عربستان سعودی و امارات متحده عربی، رونمایی کرد. از نظر حماس و بویژه از نظر رهبر آن، یحیی سنوار، کریدور پیشنهادی نمایانگر خیانت رهبران عرب و بازیگران بین‌المللی بود. اکنون مشخص شده است که طرح تحت رهبری ایالات متحده و عربستان سعودی، جزو عوامل اصلی در تصمیم سنوار برای آغاز حمله ۷ اکتبر بوده است.»
راه حل: امیدوار‌سازی فلسطینی‌ها! اما شاید عجیب‌ترین بخش یادداشت آیالون، راهکارش باشد یعنی ایجاد دو دولتی. راه‌حل او به طور خلاصه عبارت است از: آتش‌بس و تبادل، ایجاد دولتی تکنوکرات در غزه با همکاری بازیگران عربی، برگزاری انتخابات در دو سال آینده و خلع سلاح حماس! اما چرا چنین راه‌حلی را پیشنهاد می‌دهد و ممکن می‌داند؟ او می‌نویسد:
«شیخ احمد یاسین، رهبر حماس در سال 1997 گفته است: «تنها چیزی که از آن می‌ترسم، این است که فلسطینی‌ها باور کنند یهودیان اجازه خواهند داد یک کشور فلسطینی در کنار اسرائیل وجود داشته باشد.» لذا این اعتراف، حقیقتی اساسی را آشکار کرد: «قدرت حماس به ناامیدی بستگی دارد. این گروه در نبود جایگزین‌ها رشد می‌کند. اما اگر مسیری معتبر و مورد حمایت بین‌المللی برای تشکیل کشور فلسطین ارائه شود، جذابیت حماس از بین خواهد رفت.»
شاید بتوان استدلال این ژنرال بازنشسته را یکی از تهدیدات کمپین‌های به رسمیت شناختن فلسطین در اروپا و جهان دانست. البته من معتقدم موج راه افتاده در به رسمیت شناختن فلسطین تا زمانی که منجر به تغییر واقعیت در میدان نشود، نه چندان ضرری خواهد داشت و نه سودی برای فلسطینی‌ها. لذا برای چیزی که تغییر در واقعیت ندارد نیاز به هزینه‌سازی دیپلماسی در موافقت یا مخالفت آن از سوی ایران هم نیست.