گزارش «ایران» از افزایش نرخ دستمزد دروازهبانهای شاغل در لیگ برتر فوتبال
این صدای زنگ خطر است که میشنوید!
محمدرضا رحیمپور/ دروازهبانها همواره بهعنوان ستون فقرات تیمهای فوتبال شناخته میشوند؛ بازیکنانی که کوچکترین اشتباهشان میتواند سرنوشت یک بازی یا حتی یک فصل را تغییر دهد. فصل گذشته لیگ برتر ایران نیز بار دیگر اهمیت این پست حساس را به نمایش گذاشت؛ جایی که درخشش چند دروازهبان خارجی و افزایش شدید قیمت دروازهبانهای داخلی، نگاهها را به سمت وضعیت این جایگاه در فوتبال کشور جلب کرد.
1- کیفیت بالای دروازهبانهای خارجی
حضور سنگربانان خارجی در فصل گذشته لیگ برتر یکی از نکات مثبت مسابقات بود. الکسی گوندوز، دروازهبان الجزایری پرسپولیس، با ثبت ۱۲ کلینشیت در ۲۷ بازی یکی از ارکان اصلی موفقیت سرخها بود. او بارها با واکنشهای خیرهکنندهاش، نتیجه بازیها را به سود تیمش تغییر داد. در نساجی مازندران، لوان پولی
برزیلی بهرغم سقوط تیمش، نمایشهای قابلقبولی ارائه کرد و نشان داد کیفیت فردی یک دروازهبان میتواند حتی در تیمهای پایینجدولی نیز اثرگذار باشد. ادسون ماردن برزیلی هم با ۱۱ کلینشیت در ۲۵ بازی، عملکرد چشمگیری برای تیم میانهجدولی چادرملو داشت. این نمونهها ثابت میکند جذب دروازهبانهای باکیفیت خارجی میتواند سطح رقابتهای لیگ برتر را بالا ببرد.
2 - نگاهی به تاریخچه گلرهای خارجی موفق
دروازهبانهای خارجی موفق در فوتبال ایران سابقهای طولانی دارند. نیلسون کوریا جونیور، دروازهبان برزیلی پرسپولیس، در فصلهای 93-92 و 94-93 با کلینشیتهای متوالی و بازیهای درخشانش محبوبیت ویژهای میان هواداران یافت. پیش از او، آرمناک پطروسیان، گلر ارمنی سپاهان و پاس تهران، یکی از بهترین خارجیهای لیگ بود که در اوایل دهه ۸۰ در قهرمانیهای سپاهان نقش محوری ایفا کرد. حتی نامهایی مثل ساشا ایلیچ نیز در یاد فوتبالدوستان باقی مانده است؛ گلری که در ذوبآهن با واکنشهای تماشاییاش، بارها ناجی تیمش شد.
3- بحران قیمت دروازهبانهای داخلی
در مقابل، بازار دروازهبانهای داخلی شاهد جهشی بیسابقه بود. سنگربانانی همچون پیام نیازمند، سید حسین حسینی، علیرضا بیرانوند، محمدرضا اخباری و حامد لک، قراردادهایی با مبالغ سنگین بستند؛ موضوعی که ریشه در کمبود گلرهای آماده و تکیه باشگاهها بر چند نام محدود دارد. نتیجه این وضعیت، افزایش غیرمنطقی قیمتها و محروم شدن استعدادهای جوانی همچون خلیفه، ارشا شکوری و ادیب زارعی از فرصت بازی بوده است.
4- راهکار؛ بازگشت به مسیر درست
واقعیت این است که فوتبال ایران نیازمند یک سیاست آیندهنگر است. میدان دادن به دروازهبانهای جوان در کنار بهرهگیری از تجربه گلرهای باتجربه، میتواند هم هزینههای باشگاهها را کاهش دهد و هم به پرورش نسل جدید دروازهبانها کمک کند. این موضوع نهتنها به نفع باشگاههاست، بلکه تیم ملی نیز در سالهای آتی از ثمرات آن بهره خواهد برد. در مجموع، حضور موفق دروازهبانهای خارجی نشان میدهد کیفیت این پست در فوتبال ایران جای رشد زیادی دارد. با این حال اگر سیاستهای فعلی ادامه یابد و فرصتی برای جوانان فراهم نشود، فوتبال ایران در آیندهای نهچندان دور با بحرانی جدی در پست دروازهبانی روبهرو خواهد شد. اکنون زمان آن رسیده است که باشگاهها به جای نگاه کوتاهمدت، روی پرورش نسل تازهای از گلرها سرمایهگذاری کنند؛ نسلی که میتواند خاطرات دروازهبانهای بزرگی چون نیلسون و پطروسیان را در ذهن هواداران زنده و آینده این پست کلیدی بیمه کند.
5- فرصتسوزی باشگاهها
نمونه بارز این مشکل، استقلال است که با وجود داشتن دروازهبان جوانی مانند خالدآبادی، به سراغ جذب ادان ۳۸ ساله رفت؛ تصمیمی که نهتنها فرصت رشد به جوانان نمیدهد، بلکه هزینههای زیادی هم به باشگاه تحمیل میکند. همین الگو در فولاد خوزستان نیز دیده شد؛ جایی که به جای استفاده از ادیب زارعی، سراغ گزینهای مسنتر رفتند.