پیام الیاس‌کردی
کارشناس بازار سرمایه

مطلبی که از من خواسته شده مبنی بر مهم‌ترین اولویت‌های سیاست‌گذار در بازار سرمایه ایران را می‌توان در دو بعد نگارش کرد: اول، جایگاهی است که وزیر اقتصاد متولی شده و دوم، موقعیت رئیس سازمان بورس است. بنابراین، اگر فرض شود بنده در یکی از این موقعیت‌ها بودم، اولویت‌بندی‌ام به شرح زیر بود:
 
من اگر وزیر اقتصاد بودم...
۱- به هر قیمتی به دنبال آزادسازی قیمتی با برنامه ۲ تا ۳ ساله می‌رفتم و حتماً در مدت کمی چیزی به نام ارز نیمایی یا توافقی نداشتیم و حتماً ارز تک‌نرخی می‌شد.
۲- به دنبال خصوصی‌سازی واقعی می‌رفتم و دولت و وزارت اقتصاد را کوچک می‌کردم و تمام دارایی‌های دولتی را به مزایده بسیار شفاف می‌گذاشتم و تمام و کمال به بخش خصوصی واگذار می‌کردم.
۳- حتماً دو چیز را اصلاح می‌کردم: اول، کسری بودجه دولتی و دوم، اصلاح نظام بانکی را به صورت سختگیرانه پیگیر می‌شدم.
۴- حتماً برنامه ۴ ساله وزارتم را بر اساس کم کردن سهم نفت از بودجه و تنوع‌بخشی درآمد دولت بنا می‌کردم.
۵- برای رفع تحریم تمام توان و نفوذم را به کار می‌بستم.
 
اما اگر رئیس سازمان بورس بودم...
۱- اولین مصاحبه‌ام را به این موضوع اختصاص می‌دادم که سازمان بورس به هیچ وجه ممکن، اصلاً و ابداً به سبزپوشی یا قرمز شدن بازار ارتباطی ندارد.
۲- صندوق‌های حمایتی بازار را منحل می‌کردم.
۳- دامنه نوسان را برمی‌داشتم و دینامیک می‌کردم.
۴- حجم مبنا حذف می‌شد.
۵- رسانه‌داری را به خارج از سازمان بورس واگذار می‌کردم.
۶- فعالیت‌های آموزشی را به متولیانی خارج از سازمان بورس می‌سپردم.
۷- ساختمان‌های بلااستفاده سازمان بورس را به قید فوریت می‌فروختم.
۸- بوروکراسی داخلی سازمان را تا حد امکان کوچک می‌کردم، تا حدی که به اداره سازمان لطمه‌ای وارد نشود.
۹- از توان نفوذم استفاده می‌کردم تا دولت خود را ملزم به داشتن یک تقویم اقتصادی کنم.
۱۰- رعایت قانون را شرط ادامه فعالیتم در سمت رئیس سازمان بورس می‌گذاشتم.
۱۱- از تمام شرکت‌های استارتاپی برای ورود به بورس دعوت و شرایط ورود آنها را تا حد امکان تسهیل می‌کردم.
۱۲- رشد بورس کالا در زمینه‌های مختلف مانند گل، فرش، تخم‌مرغ و... را در کنار توسعه بورس‌های منطقه‌ای در اولویت قرار می‌دادم.
۱۳- اگر قوانینی در هر بخشی علیه مالکیت خصوصی و فضای رقابت در اقتصاد وضع می‌شد به طور صریح علیه آنها موضع‌گیری می‌کردم.