درفیلم «ننه گیلانه» مخاطب کاملاً با پسری که از جنگ برگشته و آثار جنگ در زندگی او کاملاً مشهود است، همراه میشود؛ جنگ تمام شده است اما برای ننه گیلانه و آن پسر هنوز ادامه دارد. فیلم «گیلانه» در زمان حمله آمریکا به عراق ساخته شد و در آن زمان تلویزیون با تصاویر جنگ پر شده بود و این اتفاق باعث شد مردم بیشتر با این فیلم ارتباط برقرار کنند. «گیلانه» یک اثر تراژدی است نه یک فیلم حماسی. فیلم در جشنواره تورنتو پخش شد ضمن اینکه فیلم را با افراد غیرایرانی هم تماشا کردیم و آنها نیز با فضای ضدجنگ فیلم بسیار همراه شدند. ما میتوانیم روایتگر باشیم و روایت در قالب سینما یکی از ویژگیهای مهم ما انسانهاست. فیلم «گیلانه» فارغ از تمام المانهایی که ممکن است باعث پرمخاطب شدن یک فیلم شود، به دلیل روایتگر بودن و قصهگویی نزد اکثر مردم محبوب شد و اکثر مردم این فیلم را تماشا کردهاند.
گزیدهای از صحبتهای بهرام رادان
در نشست «سینمای ایران برای وطن»/ صبا
