محمدمحسن فایضی
کارشناس مسائل فلسطین

عنوان مطلب امروز پنجشنبه 12 تیر 1404 یادآور تیتر مطلب ستون بدون روتوش پنجشنبه 21 فروردین 1404، است: «نتانیاهو را از تحلیل مذاکرات، حذف کنیم!»
در مطلب فروردین ماه تأکید داشتم که برای سنجش و ارزیابی هدف، صحیح بودن و یا غلط بودن مذاکرات غیرمستقیم میان ایران و آمریکا بر سر پرونده هسته‌ای که قرار بود شنبه بعد آن مطلب آغاز شود، سخنان نتانیاهو و رسانه‌های جریان عبری را باید از تحلیل و بررسی حذف کرد. در آن مطلب آمده بود: «یکی از مؤلفه‌های مهم و تأثیرگذار بر فضای داخلی ایران که از همان ساعات اولیه اعلام مذاکرات آغاز شد، تلاش رسانه‌ای نتانیاهو و رسانه‌های عبری برای تأثیرگذاری بر مذاکرات و فضاسازی افکار عمومی است. یک هدف جدی نتانیاهو، فرصت‌سازی از به نتیجه نرسیدن احتمالی مذاکرات است. سناریویی که احتمال آن به باور بسیاری از تحلیلگران، بیش از نتیجه‌بخش بودن آن است. نتانیاهو به دنبال آن است که در پی شکست مذاکرات، امنیتی‌سازی پرونده ایران و مشروعیت‌بخشی اقدام ماجراجویانه علیه ایران را کلید بزند.»
البته نتانیاهو از مذاکرات نه برای مشروعیت بخشی بلکه برای فریب و همچنین اقناع فضای داخلی و تصمیم‌گیران آمریکایی (پایان فرصت 60 روزه) و عدم سازش از سوی تهران استفاده کرد.
اکنون هم پس از جنگ 12 روزه که به جنگ تحمیلی دوم مشهور شد، شاهد موج عجیبی از توئیت‌ها و سخنرانی‌های پر تعداد و متناقض ترامپ هستیم. از مذاکرات، از موفقیت آمیز بودن حملات، از آینده نظام جمهوری اسلامی و... خلاصه ترامپ از هر دری سخن می‌گوید، جز احتمالاً آنچه قرار است تصمیم‌گیران آمریکایی با همراهی سران اسرائیل انجام دهند.
این مسأله را هم باید اضافه کرد که ترامپ دیگر هیچ ابایی از دروغ صریح برای عملیات فریب ندارد. اقدامی که در جنگ 12 روزه بارها تکرار کرد. لذا معتقدم سخنان ترامپ در مورد ایران را باید بایکوت کرد. سخنان و موضع‌گیری‌های رسمی او بیش از آنکه ما را به یک تحلیل یا احتمال رفتار طرف مقابل برساند، ما را وارد یک بازی رسانه‌ای خواهد کرد. بازی‌ای که احتمالاً بخشی از آن ایجاد تردید، ترس و دوگانه‌سازی در داخل ایران خواهد بود.
ضمن آنکه بازنشر صحبت‌های پر تعداد و متناقض ترامپ، کاملاً فضای روانی و زندگی عادی جامعه ایرانی را تحت تأثیر قرار خواهد داد و فرصت بازی‌سازی مهمی را به طرف مقابل واگذار خواهد کرد. و در پایان بر این نکته تأکید دارم که علی‌رغم لزوم هوشمندی و هوشیاری نهادهای تصمیم‌گیر و نظامی، اما باید سایه فضای جنگ و احساس تعلیق ناشی از بازگشت جنگ را از مردم و جامعه برداشت و کمک کرد زندگی عادی و روزمره مردم تداوم یابد.