بیژن مومیوند
دبیر گروه کتاب

 طریف خالدی، استاد تاریخ اندیشه و مطالعات کلاسیک که سال‌ها در مراکز آموزشی و پژوهشی گوناگون از اروپا و آمریکا گرفته تا خاورمیانه فعالیت داشته و در کانون‌ رخدادهای سیاسی، اجتماعی و فرهنگی بوده، در پیرانه‌سر قلم به دست گرفته و تجربه‌های کتاب‌خوانی و کتاب‌نویسی و در یک کلام «زیستن با کتاب» خود را نوشته است.
«زیستن با کتاب» او در واقع زیست‌نامه استادی بازنشسته است که از کودکی تا کهنسالی با کتاب‌ها و نویسنده‌های‌شان ماجراها داشته است.
اکنون که قرار شده در روزنامه ایران هر روز صفحه کتاب داشته باشیم، بیش از هر چیز آرزو و هدف‌مان این است که صفحه کتاب، صفحه‌ای مرتبط با زندگی «این جایی» و «اکنونی» باشد، نه پا در هوا یا در هوای ایده‌های «ناکجاآباد»ی. صفحه‌ای باشد درگیر با زندگی و معرف کتاب‌ها و جریان فرهنگی ایران امروز با همه تنوع و گوناگونی‌شان. از این‌رو با خودمان و مخاطبان عهد می‌بندیم که:
۱ـ در این صفحه درگیر کشمکش‌ها و جدال‌های استادیومی، تسویه‌حساب‌های سیاسی و عقیدتی با لعابی از فرهنگ و دعواهای بی‌پایان و بی‌حاصل حیدری و نعمتی نمی‌شویم. اگر چه طبیعتاً در زمینه‌های مختلف نظر خاص خود را داریم و از بیان نظرات‌مان هم پروایی نداریم، جز مصالح ملی و حفظ شأن و کرامت اهل فرهنگ و قلم.
اما خود را رقیب هیچ جریان فرهنگی سالم و بالنده‌ای نمی‌دانیم و در حد مقدورات تلاش می‌کنیم گزارشگر منصفی برای حوزه نشر و کتاب باشیم و صفحه کتاب مجالی باشد برای گفت‌وگو و تبادل فرهنگی.
۲ـ اگر چه مخاطب برایمان مهم است اما تمام سعی‌مان بر این خواهد بود که با موج‌های لایک‌گرا و سلبریتی‌گرا (در معنای مصطلح) که این روزها دامن‌گیر بعضی فعالیت‌ها و برنامه‌های مرتبط با نشر و کتاب هم شده همراه نشویم.
سلبریتی حوزه کتاب برای ما ؛ نویسندگان شاخص، مهم و جریان‌ساز هستند که صاحبان اصلی و اعتبار و آبروی این حوزه هستند، نه کسانی که به مدد فتوکال‌ها و چرخیدن عکس‌ها و اسم‌های‌شان در صفحات مجازی به شهرت کوتاه‌مدت و زودگذر می‌رسند.
۳ـ در انتخاب‌ معرفی تازه‌های نشر تمام تلاش ‌ما بر این است کتاب‌هایی معرفی کنیم که هم از نظر تألیف و ترجمه و هم از لحاظ فرم و کتاب‌آرایی از استانداردهای قابل قبول و مناسبی برخوردار باشند اما پس از رعایت این حساسیت‌ها، در مورد کتاب‌های تازه صرفاً به معرفی کتاب و نویسنده و نکات خواندنی پیرامون آن خواهیم پرداخت و نقد و بررسی را به زمانی موکول می‌کنیم که کتاب‌ها از نظر فروش به وضعیت تثبیت شده‌ای برسند و این کار را گامی در همراهی با ناشران فرهنگی می‌دانیم.
بنابراین کتاب‌هایی نقد می‌شوند که حداقل یک سال از انتشارشان گذشته باشد و در فرصت کافی به‌طور دقیق و مناسب خوانده شده باشند،بنابراین با طی این مرحله است که زمان نقد فرا می‌رسد.
در نهایت اینکه «برای وصل کردن» آمده‌ایم، نه «برای فصل کردن».