سعیده احسانی‌راد
روزنامه‌نگار

طبقه سوم گالری ثالث این روزها میزبان نمایشگاه نقاشی‌های رضا بابک است؛ بازیگری که بعد از سال‌ها بازی به یادمانی و درخشانش در آرایشگاه زیبا از حافظه‌ها پاک نـشـــده اســـت.
بازدیدکنندگانی که در روزهای پایانی هفته به دیدن نمایشگاه «با بابک» رفتند، این شانس را داشتند تا در کنار خوش‌وبش با این بازیگر عکسی را با نقاشی‌هایش قاب بگیرند.
مدتـــی است کـــــه اخبـــار برپایی نمــایشــگاه‌های تجـســمی تـــوســــط سینماگران بیشتر به چشم می‌خورد؛ بازیگرانی که از صحنه سینما و تئاتر وجه دیگر آرتیست بودن را نشان دهند و دوستداران و طرفدارانشان را به گالری‌ها فرابخوانند.
نقاشی‌های رضا بابک در نمایشگاه را بدون گفت‌و‌گو با او دیدیم تا این بازیگر وقت بیشتری برای بازدیدکنندگان و صحبت کردن درباره نقاشی‌هایش با آنها داشته باشد و شاهد ذوق و خنده‌های همیشگی‌اش در پذیرایی و میزبانی از همکاران پیشکسوتش بودیم.
برگزیده‌ای از نقاشی‌های رضا بابک طی چند سال اخیر با عنوان «با بابک» به کوشش ارغوان بروجنی و شهرام عظیمی در گالری ثالث برپا شده و تا ۹ اردیبهشت ماه برقرار است.
در استیتمنت(اعلامیه) نمایشگاه به قلم ارغوان بروجنی، آمده است: «رضا بابک سال‌هاست در کنار بازیگری به نقاشی مشغول است. نقاشی‌هایش قرابتی با بازیگری‌اش دارند و همچون نقـش‌هــای مانـــدگــارش در سینــما شاعرانه و لطیف و دلنشین هستند.
او در نقاشی‌هایش به کودکانه‌هایی از ناخودآگاه خود دست یافته است که بی‌واسطه و صیقل نخورده هستند. از این رو نمایشی از درونیات خاطرات و هیجانات نقاش هستند.»
رضا بابک درباره نقاشی‌هایش گفته: «سال‌های زیادی است که نقاشی می‌کشم، از همان ابتدا به نقاشی کشیدن مشغول بودم ولی گاهی بین کارهایم فاصله زمانی می‌افتاد. به مرور جدی‌تر به نقاشی مشغول شدم و کار را با آبرنگ شروع کردم و آن زمانی که تئاتر و فیلم بازی نمی‌کردم، نقاشی کشیدن باعث ایجاد تخلیه احساس و انرژی بود و جای خالی بازی کردن در تئاتر را برای من پر می‌کرد.»
این دومین نمایشگاه انفرادی نقاشی رضا بابک است و در گذشته نمایشگاهی با نام «زنگ نقاشی» در سال ۱۳۷۹ در گالری سکو برگزار شده بود.
شهرام عظیمی نمایشگاه‌گردان «با بابک» در گفت‌و‌گو با «ایران» درباره چگونگی برپایی این نمایشگاه گفت: «به واسطه دوستی که با رضا بابک داشتم نقاشی‌هایش را دیدم؛ نقاشی‌هایی که از جذابیت و حس و حال خاصی برخوردار بود و پیشنهاد برپایی نمایشگاه را دادم.
نقاشی‌های  این نمایشگاه در بازه زمانی دهه 50 تا به امروز خلق شده است. ایشان از قدیم به طور مداوم نقاشی می‌کشیدند و آثار جزو دل‌کشیده‌های شخصی‌شان است.»
در صحبت‌هایی رضا بابک اظهار می‌کرد که با نقاشی به آرامش می‌رسد و خستگی‌های روزمره را پای بوم با پالت رنگ‌هایش می‌گذارد.
نقاشی برای رضا بابک حکم زندگی و حس و حال پرسه زدن در دوران کودکی را دارد تا با همان شیطنت کودکانه نقاشی بکشد و گاهی هم شعر بگوید. قرار بود همزمان با برپایی نمایشگاه، کتاب شعر رضا بابک هم رونمایی شود که به دلیل محدودیت زمانی میسر نشد.
در یکی از دیوارهای نمایشگاه پرتره بازیگران و اساتید سینما و تئاتر چون اکبر زنجانپور، مرضیه برومند، رضا کیانیان، جمشید مشایخی، پرویز فنی‌زاده و جمیله شیخی و... به چشم می‌خورد.
عظیمی درباره این پرتره‌ها گفت: «این پرتره‌ها را رضا بابک با بیان شخصی با تکنیک‌های مختلف، پردازش و رنگ‌آمیزی کرده که این کار فقط از عهده رضا برمی‌آید و این مدل شیطنت و شوخی با تصویر هنرمندان، فقط مخصوص اوست که با جرأت و طنازی روی تصویر همکارانش کار کرده است؛ اینکه چرا این افراد را انتخاب کرده چند دلیل دارد، عشق و احساس شاگرد استادی، تأثیرپذیری در حرفه بازیگری و احساس صمیمیت و تعصبی که نسبت به آنها دارد. در این نمایشگاه نزدیک 100 اثر به نمایش درآمده است، آثاری که با حس و حال خاصی خلق شده که باید دیده می‌شد. بازیگری برای رضا بابک یک حرفه است که از آن امرار معاش می‌کند اما نقاشی یک کار دلی و احساس برون‌ریزی ثبت تخیلات و ذهنیاتش است.»
این نمایشگاه‌گردان درباره ورود سینماگران به فضای هنر معتقد است: «بستگی به نوع و کیفیت آثار دارد و در جاهایی این حضور درست و قابل تأمل است. واقعاً بعضی از آثار بازیگران و سینماگران در حوزه تجسمی قوی است وقتی بازیگری در حوزه تجسمی هم توانمند است چه اشکالی دارد که از آثارش نمایشگاه برپا کند و اینکه از شهرت برای قیمت‌گذاری بالا استفاده می‌کنند اجتناب ناپذیر است چون بازیگران دارای برند هستند و مردم عادی دوست دارند یک اثر با امضای بازیگران را داشته باشند؛ بستگی به افراد دارد که برای امضا اثر را می‌خرند یا برای کیفیت چون اثری هنری در حوزه تجسمی شاخصه‌ها و معیارهای ارزیابی خود را دارد. باید اصول و قواعد کار رعایت شود تا اثر، ارزشمند و قابل قیمت‌گذاری باشد.
عنوان نمایشگاه «با بابک» است که این اسم را به دلیل داشتن حس صمیمیت با مخاطبان انتخاب کردیم مثل حس نقاشی‌هایشان که با مخاطب راحت وخوب ارتباط برقرار می‌کند.»
به گفته این نمایشگاه‌گردان آثار طوری قیمت‌گذاری شده که برای همه قابل خرید باشد، از 15 تا 100 میلیون تومان آثار قیمت‌گذاری شده است.

کودکانه‌های چشم‌نواز

امید بنکدار
نقاش و سینماگر

ماهی، پرنده، گیاه، آب و خیال. عناصری برآمده از جهان پر تخیل رضا بابک در ابعاد کوچک و متوسط روی دیوارهای گالری ثالث پیش روی بازدیدکنندگان قرار گرفته است. رضا بابک را به عنوان بازیگر می‌شناسیم. شخصیت محبوب مجموعه تلویزیونی آرایشگاه زیبا با بازی دلنشین و صدای گوشنواز، کارش را با تئاتر آغاز کرد و پس از آن به تلویزیون و سینما راه یافت و به تصویر متانت، آرامش و مهربانی در خاطره جمعی ایرانیان تبدیل شد. انتخاب نقش‌ها و تجربه‌هایش در نویسندگی و کارگردانی و صداپیشگی روحیه جست‌و‌جوگر و تجربه پذیرش را نشان می‌دهد و شاید به همین خاطر است که اکنون در پختگی هشتمین دهه زندگی‌اش از تجربه و آزمون و خطا نمی‌ترسد و بی‌نگرانی از قضاوت شدن کارهایش را به تماشا می‌گذارد. رضا بابک را از نمایشگاه گروهی «سوی دیگر» می‌شناسم. اولین تجربه من در کیوریتوری نمایشگاه گروهی با رویکرد معرفی و نمایش آثار تجسمی سینماگران که سال گذشته برگزار شد  بازتاب درخشانی داشت. برای دیدار و تماشای آثارش با او تماس گرفتم و به خانه‌اش رفتم. مردی دیدم ساده و صریح به مهربانی تمام نقش‌هایی که از او دیده بودم. وقتی از یکی از نقاشی‌هایش تعریف کردم و گفتم این کار موفقی شده، صادقانه پاسخ داد: «من نمی‌دانم!» در ابتدا این پاسخ را به حساب تواضع و تعارف گذاشتم اما بیشتر که شناختمش فهمیدم نقاشی برای او چیزی فراتر از قشنگ یا زشت و موفق یا ناموفق است. نقاشی برای او یک نوع مراقبه شخصی در خلوت روزهای تنهایی و خانه‌نشینی است. موقع نشستن مقابل بوم هیچ پیش طرحی ندارد، قلم یا ماژیک یا هر آنچه دم دست دارد را برمی دارد و خیال کودکانه‌اش را تقدیم بوم‌های سفید می‌کند. شاید بارزترین ویژگی آثار او پیوند بسیار عمیق آن‌ها به شخصیت خودش باشد. سادگی و بی‌پیرایگی در انتخاب موضوع و شکل اجرا، حس و حال شهودی و غریزی، جسارت در ترکیب رنگ‌ها و پرهیز از پیچیدگی از ویژگی‌های جالب توجه آثار اوست. رضا بابک هنرمند هشتادویک ساله‌ای است که پسربچه‌ای شاداب و پرشور را در قلب خود حمل می‌کند. پسربچه‌ای که وقتی مقابل بوم سفید می‌نشیند و قلم به دست می‌گیرد بی‌نگرانی از نتیجه، از فرآیند نقاشی کردن لذت می‌برد. در انتخاب رنگ و ترکیب مدیوم‌های مختلف جسور و بازیگوش است و در اجرا آزاد و رهاست. بابک نقاش، این بار چهره دیگری از خود را معرفی می‌کند: «هنرمندی شهودی که با همنشینی رنگ‌ها و نقش‌ها دریچه‌ای به جهان خیال‌های زیباش را پیش روی تماشاگر می‌گذارد.»