شهربانوبا مشت صورت سرمربی را کبود کرد

منصوریان:الهه از من طلای بازی‌های آسیایی را می‌خواهد

پریسا غفاری/ سهیلا منصوریان در جام جهانی ساندا ۲۰۲۵ چین با مدال نقره به کارش پایان داد.او برای اولین بار در وزن ۶۰ کیلوگرم روی رینگ رفت ودر مبارزه با تیتو توی انگوین ویتنامی، 2- صفر باخت. مبارزه سهیلا در واقع مثلث خواهران منصوریان بود.چرا که الهه به عنوان سرمربی تیم ملی در کوچ خواهرکوچک‌تر نشسته بود، خواهر سوم یعنی شهربانو هم بعد از مدال طلایش خواهرانش را همراهی کرد، اما نتیجه مثلث خواهران به نقره سهیلا انجامید.
هر چند سهیلا از این مدال ناراضی است ولی مهم این بود که سهمیه بازی‌های world game چین را گرفت و قرار است ۱۴ تا ۲۲ مردادماه در چنگدو چین روی رینگ برود.او بعد از نایب‌قهرمانی در جام جهانی می‌گوید: «ووشوکاران اول تا سوم رقابت‌های جهانی سهمیه جام جهانی می‌گیرند، برای من و شهربانو هم این اتفاق افتاد. بنابراین در چین بهترین ووشوکاران هر وزن حضور داشتند و سطح مبارزات خیلی بالا بود.»
به گفته او حریف ویتنامی‌اش در بازی فینال در آسیا مطرح است: «رقیب ویتنامی من تجربه حضور در سه دوره بازی‌های آسیایی را دارد ومدال برنز هانگژو را هم دارد.من هم تا 20 ثانیه پایانی راند اول از او پیش بودم اما مبارزه طوری پیش رفت که تیتو مسابقه را برد و طلا گرفت. خیلی تلاش کردم مدالی که می‌گیرم خوش‌رنگ‌ترین مدال باشد، دوست داشتم مدال طلا را در اولین روز‌های سال به‌عنوان عیدی کوچک به مردم هدیه کنم، متأسفانه نشد اما من کوتاه نمی‌آیم‌.البته اولین بار بود در وزن 60 کیلو مبارزه می‌کردم.»
ملی‌پوش ووشوی کشورمان با اشاره به اینکه ووشو ورزش اختصاصی کشور‌های آسیای شرقی است، اما جام جهانی نشان داد که دیگر اینطور نیست گفت : «چین، ویتنام، فیلیپین و چین‌تایپه تیم‌های قدرتمندی هستند، البته در جام جهانی کشور‌های اروپایی عملکرد خوبی از خود به نمایش گذاشتند، برای مثال بسیاری از ورزشکاران ایتالیا مدال طلا کسب کردند.این کشورها مربیان چینی و ایرانی جذب کرده‌اند و دیگر نمی‌توان گفت ووشو دست آسیایی هاست.»
سهیلا منصوریان بعداز نقره جام جهانی، دست از تلاش برنمی دارد و دنبال مدال طلاست: «من آدمی هستم که اگر اتفاقی بر خلاف میلم رقم بخورد از همان روز برای جبران حرکت خواهم کرد، چیزی به نام ای‌ کاش وجود ندارد، اگر از همین حالا شروع کنیم همه چیز قابل‌جبران است.به همین دلیل 10 روز دیگر به چین می‌روم و با تیم ملی چین اردویی مشترک خواهم داشت و آماده مسابقات جهانی می‌شوم.ولی هدف نهایی‌ام بازی‌های آسیایی ناگویاست و به چیزی جز مدال طلا فکر نمی‌کنم.»
سانداکار طلایی جام جهانی ۲۰۱۴ کار با خواهرش الهه را خیلی دوست دارد: « الهه در اردو به ما بیشتر از بقیه ملی‌پوشان سخت می‌گیرد.تیم ملی 15 روز تمرین می‌کند و سه روز استراحت دارد. اما ما با وجود الهه در استراحت سه روزه هم حتی یک لحظه اجازه تفریح  نداریم و مدام خوردن و خوابیدن ما را کنترل می‌کند وحتی تمرین هم می‌کنیم. خوبی خواهرم این است چون خودش قهرمان ووشو بوده و با پیچ و خم این رشته آشناست.یک زمان‌هایی لباس می‌پوشد و با ما مبارزه می‌کند.حتی در تعطیلات عید که همه استراحت داشتند و به مسافرت رفته بودند الهه با من و شهربانو مبارزه کرد و مشت‌های شهربانو حسابی صورت او را کبود کرد.شاید سخت باشد اما برای من و خواهرم افتخاری است که الهه با ما تمرین و مبارزه می‌کند.او الگوی ماست.»
سهیلا منصوریان امیدوار است آرزوی خواهرش را بتواند برآورده کند: «یادم است در کوران لیگ خواهرم تصمیم به خداحافظی گرفت.سرمیز صبحانه به سمت من آمد و گفت سهیلا این آخرین مبارزه‌ام است و دیگر باید بروم.بعد زد زیر گریه و رو به من کرد و گفت یک قولی باید به من بدهی در بازی‌های آسیایی مدال طلا بگیری.این بازی‌ها یک مدال طلا به خواهران منصوریان بدهکاراست، آن را از تو می‌خواهم.من هم همه تلاشم را در این دوسال می‌کنم تا در ناگویا قهرمان شوم و کلکسیون منصوریان را کامل کنم.»
نایب قهرمان جام جهانی چین در پایان از بازی‌های کشورهای اسلامی هم صحبت می‌کند: «ووشو هم در این بازی‌ها انجام می‌شود ولی هنوز اوزان آن مشخص نیست ولی امیدوارم که وزن من برگزار شود و بتوانم در آنجا افتخار دیگری برای کشورم کسب کنم.»
صفحات
  • صفحه اول
  • سیاسی
  • دیپلماسی
  • جهان
  • اقتصادی
  • زیست بوم
  • گزارش
  • علم و فناوری
  • ایران زمین
  • ورزشی
  • حوادث
  • اجتماعی
  • فرهنگی
  • صفحه آخر
آرشیو تاریخی
شماره هشت هزار و هفتصد و هفده
 - شماره هشت هزار و هفتصد و هفده - ۲۸ فروردین ۱۴۰۴