به‌شوخی به فرامرز می‌گفتیم گل مفت خوردی
شاهرخی: ظلی بچه محل و همبازی ما بود
زنده یاد ظلی، پیشکسوتی محترم، مهربان، مؤدب با دانش و با شخصیت بود که با همه اهالی فوتبال و رسانه‌ها برخورد خوبی داشت. شاهرخی درباره بعد شخصیتی او چنین نظر داد: «همه اینها که گفتید درست بود به اضافه اینکه خیلی مرد بود و به همه کمک می‌کرد. از زمان بچگی همین طور بود.»
شاهرخی درباره بعد فنی زنده یاد ظلی هم توضیح داد: «او حدود هفت سال در تیم ملی کنار زنده یاد عزیز اصلی جزو دروازه بانان بزرگ فوتبال ایران به شمار می‌آمدند که در المپیک 1964 حضور داشتند و به قهرمانی جام ملت‌های آسیا 1968 رسیدند. ظلی در پاس گلر اصلی ما بود. البته گاهی هم با او شوخی می‌کردیم و می‌گفتیم فرامرز گل مفت خوردی ولی در کل او بزرگ‌تر ما بود و احترامش را همیشه حفظ می‌کردیم.»
او درباره اینکه خاطره خاصی از ظلی دارد، یادآور شد: «من خودم سنم بالا رفته و باید خیلی به مغزم فشار بیاورم ولی در کل او بچه محل خوب ما بود که از نظر اخلاق سرآمد بود و ما هم کنارش توانستیم فوتبال بازی کنیم و روزهای به یاد ماندنی را سپری کنیم. به هر حال تقدیر الهی این بود که فرامرز خان از این دنیا برود و امیدوارم که روحش شاد باشد.»
