عبدالرحیم سعیدی راد
صبورتر و مهربان‌تر از تو کسی را سراغ ندارم تا برایش حرف بزنم.
از تو زلال‌تر و آیینه‌تر هم کسی را نمی‌شناسم که این چنین هزارتوی افکارم را بشناسد و از همه کارهایم آگاه باشد.
دوست دارم همان‌طور که با حکمت خود مرا از طوفان‌های حوادث رهانده‌ای، دست نحیف مرا بگیری و از روزهای بیماری و دود گرفته عبور دهی.
ای خدای بزرگی که در زمین و زمان نمی‌گنجد، از تو می‌خواهم که روح و روان مرا سبک‌تر از بال پروانه‌ها و زیباتر از آنها، در کنار خودت حفظ کنی. همین.