انتخاب استراتژیک
شاهسواری، سخنور، کاریزماتیک و باهوش است و محبوبیت و اعتبار لازم را میان سینماگران دارد، اگرچه که بدون منتقد و مخالف نیست. او در نشست خبری، پس از چند دوره، سیمای واقعی دبیر جشنواره را به نمایش گذاشت و هوشمندیاش را در پاسخ به نمایندگان رسانهها نشان داد
محدثه واعظیپور
روزنامهنگار
انتخاب منوچهر شاهسواری به عنوان دبیر چهلوسومین جشنواره فیلم فجر پیش از دیدن عملکرد او، یک انتخاب استراتژیک و درست بود. پس از چند دوره دشوار و کمرنگ شدن رابطه سینماگران با مهمترین رویداد سینمای ایران، شاهسواری ویژگیهایی ممتاز داشت که به کمک احیای موقعیت جشنواره فیلم فجر میآمد.
شاهسواری، سخنور، کاریزماتیک و باهوش است و محبوبیت و اعتبار لازم را میان سینماگران دارد، اگرچه که بدون منتقد و مخالف نیست. به عنوان کسی که سالها در بدنه سینما کار کرده و اصطلاحاً از خانواده سینماست، همواره ارتباطش را با نهادهای مؤثر (حوزه هنری و سازمان سینمایی) حفظ کرده است. بنابراین در این روزهای دشوار، شاهسواری انتخابی به نفع سینما و نه لزوماً یک جریان بود.
اگر پیگیر تحولات این سالها بوده باشیم و بخواهیم فارغ از گرایش شخصی و حب و بغض مسیر آمده او را در ماههای اخیر داوری کنیم، شاهسواری در رابطه با آنچه به خودش در نقش دبیر مربوط بوده، موفق بوده است. کیفیت آثار یا کمرنگ بودن حضور بخش خصوصی، محصول مسیری 10 ساله است و انتخاب بهترین دبیر جهان برای جشنواره فیلم فجر هم نمیتواند بحرانهای دیرپا و ریشهای این سینما را یکشبه حل کند.
شاهسواری در نشست خبری، پس از چند دوره، سیمای واقعی دبیر جشنواره را به نمایش گذاشت و هوشمندیاش را در پاسخ به نمایندگان رسانهها نشان داد. جمله طلایی او در نشست، توضیح وضعیت جشنواره فیلم فجر و مختصاتش بود؛ شاهسواری آشکارا توضیح داد که جشنواره فیلم فجر و ماهیتش، نباید با بقیه جشنوارهها یا رویدادهایی از جنس اسکار مقایسه شود. مدیران سینمایی و دبیران فجر در ادوار مختلف معمولاً سعی در دفاع همهجانبه از جشنواره دارند که بار انتقادها را بیشتر میکند؛ شفافیت شاهسواری منحصربهفرد و باارزش است. ترمیم شکاف بین سینما و جشنواره به این سرعت حل نخواهد شد.
همچنان که وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در آیین افتتاحیه اشاره کرد، گامهایی برای پاک کردن سوءتفاهمها برداشته شده، اما اگر منطقی باشیم شاید هرگز روزهای طلایی جشنواره فجر تکرار نشود؛ همانطور که در دهه ۹۰، صفهای طویل جشنواره کمتر و کمتر شد و پذیرفتیم که روزگار عشاق سینما که در دهه ۶۰ ساعتها در صف میایستادند تا فیلم ببینند، به سرآمده است.
جشنواره فیلم فجر مثل هر پدیدهای فراز و فرود دارد، این را حتماً منوچهر شاهسواری بهتر از هر کس دیگری میداند. اگر به کیش شخصیت گرفتار نیامده باشیم، تحلیل آنچه که شاهسواری انجام داده و خواهد داد، آسانتر خواهد شد. او کوشیده جشنواره را آبرومند، حرفهای و جذاب برگزار کند. ایرادهایی که به ترکیب هیأتهای انتخاب و داوری گرفته شد، بیشتر مغرضانه بود تا منطقی.
برنامهریزی و تلاش دبیر برای شفافیت در اطلاعرسانی، اعلام هیأتهای انتخاب و داوری، شیوه اطلاعرسانی و برگزاری افتتاحیه، قابل قبول و با سلیقه رخ داده است. اینها برای هر جشنوارهای ضروری اما برای ما اتفاق و گاه رویاست. این اهتمام که در او و تیمش وجود دارد، ما را به برگزاری جشنواره امیدوار میکند. 10 روز در راه است و پس از آن، استقلال داوران و نتیجه کارشان، قضاوت درباره عملکرد منوچهر شاهسواری را کامل خواهد کرد. نشستن روی صندلی دبیری در این دوره، شاید مهمترین ریسک زندگی حرفهای منوچهر شاهسواری بود، اتفاقی که تا امروز نتیجه مثبتی داشته است.
