برای روشن‌تر شدن نقش نکسوس، به یک مثال بانکی نگاه کنیم. فرض کنید یک شرکت اروپایی قصد دارد مبلغی را به یک بانک در ایران منتقل کند. اگر این انتقال به دلار انجام شود، به دلیل عبور این تراکنش از سیستم بانکی امریکا، ممکن است مسدود شود. حتی اگر این انتقال به یورو انجام شود، اما یکی از طرف‌های آن از نرم‌افزارهای امریکایی استفاده کرده باشد، باز هم احتمال مداخله وجود دارد. این نشان می‌دهد که نکسوس تنها به واحد پول محدود نیست، بلکه شامل فناوری، افراد و حتی مسیرهای ارتباطی می‌شود.
در برجام، یکی از موضوعات کلیدی که باعث ایجاد مشکلات شد، عدم پرداختن دقیق به مفهوم نکسوس بود. در این توافق تصریح شده بود که تحریم‌های اولیه ایالات متحده لغو نخواهند شد، اما وعده داده شد که تحریم‌های ثانویه برداشته شوند. با این‌ حال، مفهوم نکسوس و پیامدهای آن به‌طور کامل بررسی نشد. نتیجه این بود که بسیاری از شرکت‌ها و بانک‌های غیرامریکایی که قصد همکاری با ایران را داشتند، به دلیل نگرانی از ایجاد ارتباط با سیستم مالی امریکا، از انجام معامله با ایران صرف‌نظر کردند. برای مثال، بانک‌های بزرگ اروپایی مانند «دویچه بانک» و «اچ‌اس‌بی‌سی» حتی پس از برجام نیز از تعامل با ایران خودداری کردند، چرا که نمی‌خواستند ریسک نقض قوانین تحریمی امریکا را بپذیرند.
یکی از تکنیک‌هایی که ایالات متحده برای گسترش دامنه تحریم‌های اولیه به کار می‌گیرد، تعمیم صلاحیت به شعب خارجی شرکت‌های امریکایی است. برای مثال، اگر یک شرکت تابعه امریکایی در اروپا با یک نهاد ایرانی همکاری کند، حتی اگر این همکاری در خاک امریکا انجام نشود، همچنان ممکن است تحت قوانین تحریم‌های امریکا قرار گیرد. این موضوع به‌طور خاص در تحریم‌های مربوط به ایران و کوبا مشاهده می‌شود، جایی که حتی شرکت‌های تابعه خارجی نیز موظف به رعایت قوانین تحریمی امریکا هستند. برجام نشان داد که عدم توجه کافی به مفاهیمی مانند نکسوس می‌تواند تأثیرات منفی جدی داشته باشد. اگرچه وعده رفع تحریم‌های ثانویه داده شد، اما در عمل، این وعده به دلیل عدم پیش‌بینی راهکارهای عملی برای مدیریت نکسوس، ناکارآمد بود.
 به همین دلیل، حتی شرکت‌هایی که هیچ ارتباط مستقیمی با امریکا نداشتند، از همکاری با ایران اجتناب کردند. این تجربه نشان می‌دهد که در مذاکرات بین‌المللی، درک عمیق و جامع از مفاهیمی مانند نکسوس و پیامدهای آن ضروری است. در مجموع، تحریم‌های اولیه و ثانویه، همراه با مفهوم نکسوس، ابزاری پیچیده اما مؤثر در سیاست خارجی هستند. تجربه برجام و مشکلات ناشی از آن، نشان‌دهنده اهمیت تحلیل دقیق این مفاهیم و پیش‌بینی پیامدهای عملی آنها در هر توافق بین‌المللی است. برای ایران و سایر کشورهایی که تحت تحریم قرار دارند، مدیریت این مسائل نه‌تنها برای کاهش فشارها بلکه برای ایجاد تعاملات مالی و اقتصادی پایدار با جامعه جهانی حیاتی است.