ندا سیجانی
روزنامه‌نگار

«من بر این باورم، خودم و دیگر هنرمندانی که در عرصه موسیقی ایرانی فعالیت می‌کنیم، اگر کار متفاوتی انجام می‌دهیم، دلیلی بر رها کردن موسیقی ایرانی و ورود به دنیای جدید نیست. تنها به این دلیل است که بتوانیم بعد دیگری از خودمان را نشان بدهیم وگرنه قلب ما با موسیقی ایرانی است.» این جملات بخشی از صحبت‌های پرواز همای در مراسم رونمایی از  آلبوم «آتش نهان» است که شامگاه دوشنبه در فرهنگسرای نیاوران برگزار شد. آلبومی با آهنگسازی بابک زرین که سبک متفاوتی از شیوه کاری پرواز همای را معرفی می‌کند.

در این برنامه که اجرای آن را پیمان طالبی برعهده داشت، پرواز همای در سخنانی گفت: خیلی خوشحالم توانستیم در کنار آثار موسیقی ایرانی، کار متفاوتی را در کنار بابک زرین رقم بزنیم. ما تقریباً آخرین نسل‌های موسیقی ایرانی هستیم و هدف‌مان این است که شاگردانی را پرورش بدهیم که بعد از ما بتوانند این موسیقی را دنبال کنند.
این خواننده درباره اشعار آلبوم «آتش نهان» و همکاری با مجید افشاری شاعر سه قطعه در این مجموعه اظهار کرد: وقتی یک شعر در قالب موسیقی و خوانش آورده می‌شود، برای آهنگساز و خواننده محدودیت‌های زبانی ایجاد می‌کند و به دنبال آن راضی کردن شاعر برای تغییر تک‌تک واژه‌هایی که سروده تا آن را اجرا کنیم کار سخت‌تری است، بر این اساس از آقای افشاری برای این همکاری تشکر می‌کنم. شاعران، مهندسان اصلی یک اثر موسیقایی هستند، اگر ادبیات و سروده‌های آنها نباشد، کار آهنگساز بسیار سخت خواهد شد.
او درباره همکاری با محمدرضا پیشگاهی تهیه‌کننده آلبوم گفت: معمولاً به این دلیل که رودربایستی با سرمایه‌گذاران پیش نیاید و این سؤال مطرح نشود که چه میزان سرمایه به آنها بازمی‌گردد، تلاش کردم با داشته‌های خودم کارهایم را سرمایه‌گذاری ‌کنم و به آقای پیشگاهی هم اعلام کردم که سرمایه‌گذاری در موسیقی برگشتی نخواهد داشت. متأسفانه به دلیل عدم قانون کپی‌رایت وقتی اثری منتشر می‌شود، شاهد خواهیم بود که گاهاً حتی دو ساعت قبل از ما اثر در فضای مجازی منتشر شده است، نمی‌دانیم چه کسی این کارها را انجام می‌دهد. در نهایت به برگزاری کنسرت اکتفا می‌کنیم که آن هم مشکلات خود را دارد.
بابک زرین آهنگساز آلبوم «آتش نهان» نیز اظهار کرد: اولین همکاری ما اثری با عنوان «حکایت دل» بود با شعری از حافظ و پس از این همراهی و همکاری برای تولید آلبوم شکل گرفت و در نهایت با حمایت محمدرضا پیشگاهی به‌عنوان تهیه‌کننده اثر، کار تولید شد. در ادامه این برنامه، سیاوش طهمورث که از میهمانان این مراسم بود، بیان کرد: موسیقی ما از بین نمی‌رود، چرا که گرفتار طبیعت هستیم، طبیعت را هم نمی‌توان از بین برد، به این دلیل که صدای طبیعت، صدای موسیقی ماست، اگر ما توانستیم طبیعت را از بین ببریم، موسیقی را هم از بین می‌بریم.
او در ادامه افزود: اگر جامعه‌ای عاری از هنر شود، آن جامعه دیگر قلبی برای تپیدن نخواهد داشت، پس ما این افتخار را داریم که به هر حال هنوز زنده هستیم و ادامه می‌دهیم. نکته دیگر در این برنامه، همنشینی هنر تئاتر و موسیقی است که به‌واسطه افرادی همچون همای باهم تلفیق شدند، این‌گونه ما خودمان را بهتر می‌توانیم ثابت کنیم.
رضا فیاضی دیگر میهمان این مراسم با بیان خاطره‌ای از آشنایی خود با پرواز همای بیان کرد: خوشحالم شما عزیزان خواننده را در اوج می‌بینم و آثار جدید منتشر می‌کنید و این خیلی لذت‌بخش است. جوانانی که تازه پا به عرصه گذاشته‌اند و قدیمی‌ها که در کنار شما تجربه‌های‌شان را می‌آموزند. هنر با شما زنده می‌شود و از بین نمی‌رود و به هیچ فشاری تن نمی‌دهد.
سالار عقیلی میهمان بعدی این مراسم در ابتدا به آشنایی و همکاری خود با بابک زرین اشاره کرد و گفت: من و بابک عزیز با همکاری یکدیگر توانستیم تعدادی آثار را در ذهن مردم جا بیندازیم و باعث افتخار ما است که مردم همچنان این آثار را گوش می‌دهند.
این خواننده درباره وضعیت سرمایه‌گذاری در حوزه موسیقی اظهار کرد: مسأله‌ای که در سرمایه‌گذاری‌ها وجود دارد، این است که وقتی به شخصی که کمی متمول هست و از نظر مالی شرایط بهتری نسبت به دیگر افراد دارد، پیشنهاد همکاری داده می‌شود، ابتدا سؤال می‌کند این سرمایه‌گذاری چه میزان بازگشت مالی دارد و به عقیده من پرسش نادرستی است. از دوستانی که در کارهای فرهنگی و هنری سرمایه‌گذاری می‌کنند، خواهشم این است که به دنبال بازدهی سرمایه نباشند. گاهی اوقات در بعضی از حوزه‌ها مانند سینما این امکان بازگشت وجود دارد، اما در موسیقی و بخصوص تئاتر خیر و باید از هنرمندان حمایت کرد.
فاضل جمشیدی آخرین سخنران این برنامه به نگاه تبعیض‌آمیز برخی از هنرمندان اشاره کرد و گفت: ۱۲ سال پیش زمانی که عضو هیأت مدیره کانون خوانندگان سنتی خانه موسیقی بودم، با سعید جعفرزاده (پرواز همای) آشنایی داشتم. جوانی که غلام همت خود بود، اما خیلی‌ها با او دشمنی داشتند و به او حسادت ‌کردند، من به آن دوستان گفتم اگر فکر می‌کنید نیاز به کمک و راهنمایی دارد، او را راهنمایی کنید و حسادت نورزید.
او در ادامه افزود: به نظرمی‌آید این طایفه موسیقی و این ظرفیت‌ موسیقی و بخصوص آواز در این جمعیت ۸۰ میلیون نفری در معرض خطر است. سینما، تئاتر، فرش، ماشین، هنر حتی غذا، همه موجودی‌های فرهنگی ما در معرض خطر هستند به این دلیل که همه‌چیز فست‌فودی و موسیقی ما هم گرفتار همین مسأله است.
جمشیدی بیان کرد: همه ما ایراد‌هایی داریم و کارمان بی‌عیب نیست، اما آنهایی که با پرواز همای مخالفت می‌کردند و سبک او را نمی‌پسندیدند و امشب هم در این آیین حضور نیافتند، باید بگویم ما با این کارمان، به موجودی‌های خودمان ضربه می‌زنیم. همای اکنون در جریان همکاری با بابک زرین وارد دنیای دیگری شده و از این به بعد کارهایش رنگ دیگری دارد.
این خواننده گفت: خوانندگی غم، شادی، امید، لبخند، اندیشه و تغییر رفتار دارد، ما در یک شهر کنسرت برگزار می‌کنیم، آن سوی شهر موسیقی بی‌هویت، کم ارزش، با سازهای بسیار متفاوت اجرا می‌شود. پس ما اگر یک کار انجام داده باشیم، برای حفظ موسیقی ایران است و همین اندکی هم که هست، اگر از بین برود، دیگر هویت‌مان را از دست داده‌ایم.