غزل رضایی‌ثانی
خبرنگار

توپ در زمین وزیر است
افزایش سن داوطلبان جوانب مختلفی دارد، از طرفی آموزش و پرورش نیازمند معلمانی است که طی ۳۰ سال خدمت، توانایی ادامه همکاری و تدریس را داشته باشند و از طرف دیگر این وزارتخانه باتوجه به کمبود نیرو، به معلم نیاز دارد. آیا شخصی که در ۳۰ سالگی وارد آموزش و پرورش می‌شود تا ۶۰ سالگی نیروی کارآمدی برای آموزش و پرورش خواهد بود؟
درست است که استخدام در آموزش و پرورش محاسنی از جمله معافیت سربازی برای پسران، احتساب دوران دانشجویی به‌عنوان سنوات خدمت، استخدام از بدو ورود به دانشگاه و پرداخت حقوق به دانشجومعلمان دارد، اما نیروی تازه‌نفس و جوان نقش مؤثرتری در تربیت و صرف انرژی در کلاس درس خواهد داشت. همچنین پیش از اینها پذیرش در دانشگاه فرهنگیان تا سقف ۲۲ سال بود که با پیگیری داوطلبان و درخواست مکرر آنان این سقف سنی به ۲۴ سال رسید.
در همین راستا صفی‌الله رمضانخانی مشاور رئیس دانشگاه فرهنگیان در امور مجلس در گفت‌و‌گو با «ایران» با بررسی ابعاد افزایش سن پذیرش در دانشگاه فرهنگیان اظهار کرد: باتوجه به اینکه دانشگاه فرهنگیان مجری آموزش و تابع نظرات و قوانین بالادستی نظام آموزشی کشور (شورای‌عالی انقلاب فرهنگی، وزارت آموزش و پرورش و مجلس شورای اسلامی) است، اما از لحاظ نگرش به تربیت معلم که می‌خواهیم در تراز انقلاب باشد، هرچه این سن پایین‌تر باشد، به نفع نظام آموزشی است. برای شکل‌گیری صحیح شخصیت علمی، ویژگی‌هایی که اکنون برای پذیرش در دانشگاه اختصاص داده شده،
بهتر است.
وی تأکید کرد: از نظر من سنی که اسناد بالادستی و مصوبه دولت آقای پزشکیان اعلام کرده، درست‌تر است، یعنی در حال حاضر سن استاندارد ورود به دانشگاه فرهنگیان ۲۴ سال است. اگر سن ورود به دانشگاه فرهنگیان را ناگهان به ۳۰ سال سن برسانیم، به آن معلم ترازی که می‌خواهیم، نمی‌رسیم. بنابراین همان مصوبه‌ای که دکتر پزشکیان به‌عنوان رئیس شورای‌عالی انقلاب فرهنگی ابلاغ کرده‌اند، سرانجامی برای مشخص شدن سن متقاضیان ورود به دانشگاه فرهنگیان است.
 
باید تمامی ظرفیت‌ها را
به بهینه‌ترین حالت اختصاص داد
ناگفته نماند، خواسته متقاضیان به قوت خود باقی است به شکلی که طی آن ۸۲ پایگاه بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان کشور نامه‌ای با موضوع بررسی چالش‌های این امر برای رئیس مجلس ارسال کردند. در بخشی از این نامه خطاب به رئیس مجلس مطرح شده است: براساس تمامی یافته‌های علمی و همچنین شواهد میدانی سن ۱۸ تا حدود ۲۴ سال بهترین سن برای شکل‌گیری هویت است و قطعاً هرچه سن بالاتر برود، امکان تأثیرگذاری کمتر می‌شود. این به این معنی نیست که سی‌ساله‌ها تأثیرناپذیرند، اما باید توجه داشت که باتوجه به اهمیت قطعی و حیاتی تربیت معلم، باید تمامی ظرفیت‌ها را به بهینه‌ترین حالت اختصاص داد.
دانشجومعلمی که در سن ۱۸ سالگی وارد دانشگاه فرهنگیان می‌شود، فرصت کافی برای مجهز و مسلح شدن به قواعد و اصول معلمی را دارد، اما آیا یک فرد ۳۰ساله از فراغت و آسودگی خاطر یک جوان ۱۸ساله برخوردار است؟ بدیهی است که در این سنین مشغله‌های فکری، مشغله‌های خانوادگی و... اجازه وقت‌گذاری جدی را به داوطلب نمی‌دهد و در شرایطی که ما باید یکی از اصلی‌ترین اصول را که تربیت معلم به‌صورت شبانه‌روزی است و به دلیل کمبود امکانات، درحال حاضر رو به فراموشی است، احیا کنیم، بیشتر از این ایده دور می‌شویم.