پس از تلاش‌های دولت برای رفع فیلترینگ به مثابه یک رویکرد ناکارآمد سیاسی و اجتماعی، مخالفت‌هایی ابراز شد. برخی مخالفت‌ها سیاسی و البته مورد انتظار بود. در این میان مخالفت یکپارچه و هماهنگ برخی از ائمه جمعه شهرهای ایران در جمعه گذشته جالب توجه بود.
جالب توجه بود، به این دلیل که این مخالفت‌ها همزمان و هماهنگ ابراز شد. نکته جالب دوم، مبنای مشترک این دسته از مخالفت‌ها بود.
تا اینجای کار آنچه روی داد یک روال مرسوم و ثابت در کشور است. اما آنچه عجیب می‌نماید فقدان هرگونه مبنا در این مخالفت ورزی‌ها است.
زیرا عمده استدلال‌های مخالفان بویژه استدلال‌های ائمه جمعه در دفاع از فیلترینگ جلوگیری از گسترش مسائل اخلاقی و مانند اینهاست.
اما این مخالفان این حقیقت مسلم را نادیده می‌گیرند که اتفاقاً استفاده از فیلترشکن و روی آوردن به راه‌های دورزدن فیلترینگ است که زمینه برای بروز مسائل اخلاقی را باز می‌کند.
دست‌کم در دولت‌های یازدهم و دوازدهم، وزارت اطلاعات براساس بررسی‌های کارشناسی خود اعلام کرد که کسر بسیار ناچیزی از محتواهای تولید شده در این شبکه‌های ارتباطی، مطالب غیراخلاقی یا غیردینی است که شیوه برخورد خود را می‌طلبد. اما این استدلال‌های کارشناسی، حتی وقتی که به صراحت از سوی وزیر وقت اطلاعات اعلام شد، مورد توجه قرار نگرفت و بر فیلترینگ اصرار شد.
اکنون مسأله این است که مخالفت یا موافقت با فیلترینگ، در شرایطی اعلام می‌شود که سیاست فیلترینگ اعمال شده است. بنابراین، هرگونه موافقت یا مخالفت با فیلترینگ، باید بر مبنای نتیجه این سیاست چند ساله باشد.
اگر در گذشته صرفاً بر مبنای دیدگاه شخصی و ذهنی مسأله‌ای یا رویکردی ابراز می‌شد اکنون باید بر مبنای نتایج و یافته‌های ناشی از اجرای سیاست فیلترینگ باشد.
در این صورت سؤال این است که وقتی همه شواهد و یافته‌های علمی، فنی و دقیق از شکست کامل فیلترینگ حکایت دارد، دیگر بر چه مبنایی می‌توان از آن دفاع کرد؟ اگر قرار باشد یافته‌های علمی و استنادها و نتایج عملی یک سیاست به عنوان مبنای ارزیابی آن سیاست قرار نگیرد پس چطور می‌توان درباره سایر مسائل کشور تصمیم گرفت؟
بنابراین چه ائمه جمعه یا هر مخالف دیگر برنامه دولت برای رفع فیلترینگ باید استدلال خود را مبتنی بر داده‌های فنی و نظرات دقیق کارشناسان صاحبنظر ابراز کند. باید نتیجه، داده و ستانده، اعداد و ارقام و مانند اینها را کنار هم گذاشت و اظهارنظر کرد یا تصمیم گرفت.
درغیر این صورت تصمیم‌گیری یا اظهارنظر بر مبنای غیرواقعی و صرفاً یافته‌های ذهنی موجب دوری از واقعیت می‌شود؛ مانند سیاست فیلترینگ و هزینه‌های سنگین فیلترشکن‌ها برای مردم که نشان می‌دهد این سیاست در چند سال گذشته تاچه اندازه دور از واقعیت بوده و نتوانسته به هیچ یک اهداف مدنظر تصمیم گیران برسد.