وصال روحانی
روزنامه‌نگار

 
طی روزهای اخیر، تلاش «کامالا هریس» برای جذب بخشی از آرای جمهوری‌خواهان در انتخابات در حال برگزاری ریاست جمهوری امریکا، به نظر رسید، او حتی بخشی از جایگاه خود در میان دموکرات‌ها را نیز از دست داد، چه برسد به اخذ رأی جمهوری خواهان! که البته سرکرده آنها و فرد منتخب‌شان برای شرکت در انتخابات در حال برگزاری است.
طی هفته‌های اخیر، هریس در جست‌وجوی عقیم مانده خود برای ربودن قلوب جمهوری‌خواهان در معیت «لیز چنی» عضو پیشین کنگره امریکا دست به سفرهای متعددی به ایالات موسوم به «سوئینگ استیتز» (Swing States) زد و از این طریق سر از پنسیلوانیا، میشیگان و ویسکانسین درآورد و در یکی از این مسافرت‌ها باربارا دختر جورج دبلیو بوش، رئیس‌جمهور سال‌های 2000 تا 2008 امریکا نیز او را همراهی کرد. هریس در پنسیلوانیا در مصاحبه‌ای با فاکس‌نیوز که تنها رسانه عمده طرفدار دونالد ترامپ (در قیاس با ده‌ها رسانه متحد با هریس) است، کوشید از این پایگاه خبری نیز وسیله‌ای برای ازدیاد محبوبیت و وجاهت عمومی خود در انتخابات پیش رو بسازد و خود را سیاستمداری جلوه دهد که در عرصه هر دو حزب جای پای محکمی دارد و جمهوریخواهان نیز حاضر به معامله با وی هستند.
هریس که به سبب حمایت تام و تمام خود از رژیم خونخوار اسرائیل جایگاه سستی نزد مردم کشورش یافته و شریک بزرگ بنیامین نتانیاهو نخست‌وزیر نسل‌کش اسرائیل در ارتکاب عظیم‌ترین جنایات جنگی در غزه به شمار می‌آید، به فاکس‌نیوز گفت: من از هر ایده درستی استقبال می‌کنم و فرقی نمی‌کند که این ایده را «هم‌حزبی»های من مطرح کنند یا تئوریسین‌های جمهوری‌خواه. ممکن است من از متخصصان امور اقتصادی در اردوگاه جمهوری‌خواهان ایده تازه‌ای بگیرم که برای ارتقای جایگاه ما در انتخابات به کار آید. پس چرا آن را قبول و اجرا نکنم؟
 
 
«او» معامله‌گر است، نه آرمانگرا
شاید هریس به این نکته دلخوش بود که دیک چنی، معاون اول قدرتمند امریکا در دوره زمامداری 8 ساله جورج دبلیو بوش از او اعلام حمایت کرده بود و امثال جیم مک‌کین پسر مرحوم جان مک‌کین سناتور پرنفوذ سابق امریکا نیز با او همسو خواهد بود، اما نقب زدن به اردوی رقیب همواره هزینه‌هایی سنگین دارد و چه بسا امروز هریس باید در انتظار تاوان این مانور نسنجیده خود باشد. در نهایت وقتی همه جریان‌های مرتبط با حمایت از هریس را در کارزار انتخاباتی جمهوری‌خواهان جمع‌بندی کنیم، می‌بینیم حجم آن چنان کوچک است که به این همه تلاش و اتلاف وقت توسط هریس نمی‌ارزیده است.
به واقع افراد معدودی در سطح بالا و حتی متوسط تشکیلات جمهوری‌خواهان حاضرند از دونالد ترامپ که نماینده آنان در انتخابات امروز است، به رغم همه تندروی‌ها و رویکردهای پوپولیستی او دست بشویند و با هریس که سرکرده دموکرات‌هاست، ائتلاف و همکاری کنند. ضرر بزرگ‌تر ماجرا این است که خزیدن‌های دائمی هریس به درون لایه‌های تشکیلاتی جمهوری‌خواهان باعث کاهش محبوبیت او در حزب خودش شده و ثابت کرده وی یک دموکرات اصیل نیست، بلکه سیاستمداری است که برای رسیدن به اهدافش هر اصل و قاعده‌ای را می‌فروشد و به جای آرمانگرا بودن، یک معامله‌گر است.
 
تبلیغات پوچ
هریس حتی این دلخوشی را ندارد که نفوذهایش به درون اردوگاه جمهوری‌خواهان او را در ایالات موسوم به «Swing States» هم از ترامپ پیش انداخته باشد زیرا بررسی‌ها نشان می‌دهد که سرکرده جمهوری‌خواهان در حداقل 4 ایالت از 7 ایالت مردد (که تا همین روزهای اخیر مردمانش در مورد انتخابات بلاتکلیف‌بودند) شایداز وی پیشی بگیرد. در یکی از نظرسنجی‌های آزمایشی اخیر فقط 2 درصد از پرسش‌شونده‌های جمهوری‌خواه گفتند که به هریس رأی می‌دهند و این تقریباً برابر با شمار دموکرات‌هایی است که مدعی شده‌اند در این انتخابات نام ترامپ را داخل صندوق رأی می‌ریزند. به این ترتیب برخی نقل‌قول‌ها و شعارهای اخیر دموکرات‌ها مبنی بر اینکه میلیون‌ها جمهوری‌خواه در امریکا امروز به هریس رأی  می دهند، پوچ به نظر می‌رسیده و تبلیغاتی بوده است که ریشه در واقعیت ندارد.
نظرسنجی تازه و امتحانی نیویورک‌تایمز می‌گوید، هریس در آریزونا که یکی از ایالات حاضر در فهرست «سوئینگ استیتز» است، 6 درصد از آرای جمهوری‌خواهان را جذب خویش می کند ولی همین میزان از «دموکرات‌خواهان» نیز به نفع ترامپ اعلام موضع کرده‌اند. در پنسیلوانیا، دیگر ایالت «سوئینگ استیتز» این تناسب به 11 درصد (به سود هریس) و 10 درصد (به نفع ترامپ) گفته می شده که تغییر می‌یابد، ولی در نوادا اوضاع برمی‌گردد و اگر هریس 6 درصد موفق به جلب آرای موافق جمهوری‌خواهان شود، در واقع ترامپ 10 درصد آرای دموکرات‌ها را ربوده است.
 
از اینجا رانده و از آنجا مانده
تاریخ هم به ما می‌گوید که دویدن دموکرات‌ها به دنبال جمهوری‌خواهان با هدف کسب آرای برخی از آنها شاید عاقبت خوشی نداشته و به زحمتش نمی‌ارزیده. در سال 2016 هم این اتفاق رخ داد، زمانی که چاک شومر، سناتور مشهور دموکرات در اشاره به کوشش هیلاری کلینتون برای ربودن آرای جمهوری‌خواهان گفت: «نفوذ به اردوگاه جمهوری‌خواهان اقدام هوشمندانه‌ای است. شاید بر اثر این رویکرد ما مثلاً در غرب پنسیلوانیا رأی برخی دموکرات‌ها را از دست بدهیم، اما در ازای هر رأی از دست رفته، دو رأی طرفداران حزب جمهوری‌خواه را در نظایر فیلادلفیا کسب خواهیم کرد و مشابه این روند در اوهایو، ایلی‌نویز و ویسکانسین هم قابل تصور و تحقق است.» البته شومر اشتباه می‌کرد زیرا در پایان مانورهایی از آن دست، کلینتون شکست تلخ و بزرگی را مقابل ترامپ نماینده حزب جمهوری‌خواه متحمل شد و آن هم در حالی که همه عوامل، وسایل و آدم‌های موجود در کارزار انتخاباتی آن سال وی را به سوی پیروزی سوق می‌دادند و همراهی‌اش می‌کردند. امتیاز بزرگ او در آن رقابت این بود که چون هرگز یک زن به ریاست جمهوری امریکا نرسیده و مردم تابوشکنی را دوست دارند و ترامپ هم یک تازه‌وارد بی‌تجربه به عرصه سیاست محسوب می‌شد، پیروزی در مشت اوست، اما ترامپ با حضور طوفانی، اظهارات هیجانی و انتقادهای کوبنده‌اش، هیلاری را در جنگ کسب آرای الکترال بیشتر مغلوب و کاخ سفید را فتح کرد.
در میان ایالاتی که شومر مدعی شده بود فتح می‌کند، فقط ایلی‌نویز به او آری گفت و بقیه توسط ترامپ تسخیر شدند و تازه ایلی‌نویز نه براساس استدلال‌های شومر بلکه به این سبب پای کلینتون ایستاد که ایالت زادگاه او به حساب می‌آید و مردم آن این محظور اخلاقی را داشتند که حتماً به همشهری خود رأی دهند! اگر کامالا هریس عاقل بود، این همه در دو ماه و نیم اخیر به درون نهادهای جمهوری‌خواه نمی‌خزید تا اینجا و آنجا تک رأی‌هایی را برای خود برچیند. او با انجام این کار عملاً در برزخ قرار گرفته و سیاستمداری جلوه می‌کند که از اینجا مانده و از آنجا رانده شده و در هر یک از دو کارزار انتخاباتی دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان بیش از آنکه بر آرای خود افزوده باشد، از آن کاسته است.

منبع: Middle East Eye

بــــرش

تبلیغات فاجعه‌بار هریس

مهم‌تر از همه اینکه هریس با کوشش عبث‌اش برای تسخیر خاکریزهای متعلق به جمهوری‌خواهان، عملاً خاکریزهایی را هم که به طور سنتی به حزب وی تعلق داشته، از دست داده است. یک عامل بزرگ بازدارنده برای هریس این است که او از دید رأی‌دهندگان و حتی طرفداران حزب خود، یک دموکرات اصیل، تحولگرا و صادق به حساب نمی‌آید زیرا برخلاف برنی سندرز، سناتور پیشروی دموکرات که در انتخابات 2016 تا مرز شکست دادن هیلاری کلینتون پیش رفت، حاضر به قبول و اجرای اصول انسانی و قرار دادن آن در رأس همه امور نیست و هر چیزی را می‌فروشد تا به اهداف شخصی‌اش برسد. سند صحت این ادعا، عملکرد اسفناک و فاجعه‌بار هریس در ارتباط با جنگ غزه است که طی 13 ماه اخیر با همیاری جو بایدن، میلیون‌ها دلار پول و خروارها خروار اسلحه را به دست رژیم پلید تل‌آویو رسانده تا بزرگ‌ترین نسل‌کشی زمانه را در حق فلسطینی‌های مظلوم روا دارد؛ اقدامی که بیش از 45 هزار شهید و فزون‌تر از 112 هزار مجروح را روی دست فلسطینی‌ها گذاشته است. چیزی که سناتور برنی سندرز 48 ساعت پیش از انتخابات هم شرم‌آور و اسباب سرشکستگی حزب دموکرات برشمرد.