ساختار تبعیض آمیز رأیگیری در امریکا، «انتخابات» را از معنا تهی کرده است
انتخابات یا لویی جرگه؟
آرزو نوروزجم
خبرنگار
دوئل دو نامزد دموکرات و جمهوریخواه آن هم یک روز مانده به انتخابات ریاستجمهوری 2024 امریکا، در ایالتهای جنوبی این کشور برگزار شد؛ منطقهای که میشود گفت میتواند حتی نتیجه انتخابات روز سهشنبه را
تعیین کند.
بر اساس قاعده و قانون انتخاباتی این کشور، تنها هفت ایالت، واقعاً رقابتی هستند و قادرند نتیجه انتخابات را فارغ از آنچه جامعه مردمی امریکا به آن رأی داده است، تغییر دهند و شاکله آینده ریاستجمهوری را باب میل و اقبال خود بچینند؛ ساختاری که دهههاست مورد انتقاد فعالان سیاسی دموکراسیخواه قرار گرفته است؛ چراکه عدالت اجتماعی مورد ادعای سیاستمداران امریکایی را نقض میکند.
بر این اساس، هر یک از 50 ایالت امریکا، دو نماینده در سنا دارد، 100 نفری که در کنار نمایندگانی که بر کرسیهای مجلس نمایندگان تکیه زدهاند و به نسبت جمعیت هر ایالت، تعدادی نماینده در آنجا حاضرند و حق رأی دارند، آرای الکترل را تشکیل میدهند.
538 رأی الکترالی که هر کدام از دو نامزد این دوره از انتخابات بتواند 270 رأی از آن را به دست آورد، برنده این ماراتن انتخاباتی و مستأجر جدید کاخ سفید خواهد بود، اما اینکه شیر یا خط اوضاع این روزهای امریکا چه چیزی را رقم میزند هنوز مشخص نیست.
اقبال جامعه امریکایی به هر نامزدی که تا 51 درصد رأی دهد، قطعاً آن فرد راهی اتاق بیضی کاخ سفید خواهد شد، اما همیشه در سازکار انتخاباتی این کشور روی یک پاشنه نمیچرخد؛ تجربه انتخاباتهای گذشته امریکا نشان داده گاهی انتخاب مردم یک فرد دیگر بوده اما صاحبان رأی الکترال فرد دیگری را برای اداره امور ایالات متحده انتخاب کردهاند؛ راه و روشی که پیش از این صابونش بر تن دونالد ترامپ هم خورده است و میداند که اگر نتواند 7 ایالت کلیدی را با خود همراه کند، نتیجه 4 سال پیش برایش مجدداً تکرار میشود.
خط پایان رقابت انتخاباتی و نتیجه غیرقابل پیشبینی
آنچه از دل اعداد و ارقام بیرون آمده، دونالد ترامپ تاکنون در 5 ایالت کلیدی از 7 ایالت پیشتاز است و توانسته از رقیب دموکرات خود پیشی بگیرد. ترامپ برای به دست آوردن رأیهای بیشتر تلاش کرد هم اقبال مردم عادی را به واسطه پوشیدن لباس کارگران خدماتی و ماندن در یک فروشگاه مک دونالد به دست بیاورد و هم برای کسب رأی اعتماد اعراب امریکایی وعده پایان جنگ در منطقه خاورمیانه را بدهد.
در حالی دادههای آماری از کاهش فاصله رقابتی دونالد ترامپ در آرای عمومی ملی و عملکردش در ایالتهای کلیدی و تعیینکننده با کامالا هریس خبر میدهند که بعضی نتایج هم حاکی از این است که در چندین ایالت کلیدی هریس همچنان از محبوبیت بیشتری برخوردار است و در مقایسه با ترامپ کمی پیشتاز است.
اما بر اساس نتایج نظرسنجیها، ترامپ در کارولینای شمالی و جورجیا، دو ایالت نوسانی که امروز از آن بازدید میشود، برتری اندکی دارد در مقابل هریس در آیووا؛ ایالتی که ترامپ به راحتی در دو انتخابات گذشته پیروز شد، پیشتاز است و رأیدهندگان زن این ایالت قرار است مسئول یک چرخش سیاسی به نفع هریس باشند، اما در مقابل معاون رئیسجمهور امریکا در سطح ملی، برتریاش به تنها 1.3 امتیاز کاهش یافته است.
حالا هر دو حزب عزمشان را جزم کردهاند در روزهای پایانی مبارزات انتخاباتی خود در ایالتهای «میدان نبرد» مانند کارولینای شمالی، پنسیلوانیا، میشیگان و ویسکانسین متمرکز شوند و از برنامههایشان حرف بزنند و آیندهای زیبا برای ایالات متحده ترسیم کنند.
تهدیدها و وعده و وعیدهای مختلف هر دو نامزد اتخابات برای این رقابتها فضای ملتهب و ناآرامی را ایجاد کرده است. ترامپ بارها در سخنرانیهای خود گفته در صورت انتخاب شدن، میلیونها مهاجر را اخراج خواهد کرد و هشدار داد که اگر رقیب او به پیروزی برسد هر شهر در امریکا به یک کمپ مخوف و خطرناک پناهندگان تبدیل خواهد شد.
برش
قرعه نزول شانس و اقبال برای دموکراتها
هریس درباره خطرات حضور دوباره ترامپ بر مسند ریاستجمهوری بارها سخنرانی کرده و هشدار داده است، حتی پای هوش و ذکاوت و سلامت جسم و روان را به میان کشیده است، خط و نشانهایی که معلوم نیست چقدر توانسته بر نتیجه رأیهایی که قرار است جمع شود تأثیر گذاشته است. بر اساس اسناد داخلی دموکراتها، شانس معاون رئیسجمهور برای پیروزی در انتخابات ریاستجمهوری در اکتبر کاهش یافته، چراکه نظرسنجی در ایالتهای کلیدی روند روبهکاهشی را ثبت کرده است؛ کاهشی که شاید سردرگمی جامعه عربتبارهای امریکایی در آن بیتأثیر نبوده است. جماعتی که در کنار همه دغدغههایشان برای زندگی در غرب وحشی نگرانیهایی نیز برای آنچه در غرب آسیا در حال رخ دادن است را با خود یدک میکشند و هنوز تصمیم نگرفتهاند برای بهبود شرایط غزه و لبنان حضور مجدد دونالد ترامپ بهتر است یا ادامه راه دولت فعلی با اسم و رسم کامالا هریس. انتخابات 5 نوامبر، ساعت 6 به وقت امریکا، به همه این سردرگمیها و دلنگرانیهای داخلی امریکا و متحدان شرقی و اروپایی آنها پایان میدهد؛ نتایجی که اعلام آن ممکن است روزها طول بکشد.